Το κόκκινο κρασί

Η κύρια διαφορά μεταξύ του κόκκινου και του λευκού κρασιού είναι η παρουσία των τανίνων. Αυτές οι ουσίες προέρχονται από τα κουκούτσια, τους μίσχους και τις φλούδες των ρωγών καθώς και από τα ξύλινα βαρέλια που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης. Η ποιότητα των τανίνων είναι και ο σημαντικότερος δείκτης της ωριμότητας των σταφυλιών.

Οι τανίνες δεν είναι δυνατόν να αναγνωριστούν με τη μύτη, εξετάζονται όμως με προσοχή με τη γευστική δοκιμή του κρασιού. Οι δυσάρεστα πικρές τανίνες που αφήνουν ευδιάκριτη στυφή και κοκκώδη υφή στο στόμα μας φανερώνουν κακό τρύγο, όχι αρκετά ώριμα σταφύλια, ελαττώματα του αμπελώνα ή ατέλειες κατά τη διαδικασία παραγωγής.

Οι ώριμες τανίνες από την άλλη, είναι τρυφερές, λείες και μεταξένιες. Μπορεί να είναι στυπτικές αλλά υπαινίσσονται γλυκύτητα και μεταφέρουν τα φρουτώδη αρώματα του οίνου στην επίγευση.

Το κόκκινο κρασί είναι συνήθως ώριμο και σπανιότερα νεαρό, είναι ταυτόχρονα ξηρό και η γλυκύτητά του καθορίζεται σημαντικά και από την περιεκτικότητά του σε αλκοόλ.  Όσο περισσότερες τανίνες και οξέα συναντάμε σε ένα κρασί τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι και η περιεκτικότητά του σε αλκοόλ.

Η ύπαρξη των τανίνων είναι εκείνη που ευθύνεται για τον άριστο συνδυασμό του κόκκινου κρασιού με τα κόκκινα και λιπαρά κρέατα καθώς και τα λιπαρά τυριά, καθώς η στυπτικότητά τους ισορροπεί τις λιπαρές γεύσεις στο στόμα.

Η ποιότητα του κόκκινου κρασιού φαίνεται καλύτερα μετά την κατάποση του. Όσο περισσότερα αρώματα απελευθερωθούν στο στόμα και στο λάρυγγα από σκούρα φρούτα, βανίλια, κανέλλα, ξυλώδη αρώματα καπνού, πιπεριού ή καραμέλας με τόσο μεγαλύτερο κρασί θα έχετε να κάνετε.

Σε επόμενη ανάρτηση αναφέρουμε τις κυριότερες ελληνικές ποικιλίες κόκκινου κρασιού και τα γνωρίσματά τους.