Αυτοί θα πάνε να ψηφίσουν…Εμείς;

Να πάμε όλοι να ψηφίσουμε, ναι όλοι. Ο βασικότερος λόγος είναι ο εξής: Θα πάει σίγουρα μια μάζα πολιτών που είναι πλήρως εξαρτημένη από τον κομματικό εκφυλισμό και τη συνακόλουθη εξανδραποδιστική αλλοτρίωση.

Μία μάζα που πρωί πρωί θα κινήσει για να πάει να ρίξει το έτοιμο «φακελάκι» που θα το χει προμηθευτεί από τις προηγούμενες μέρες στα κρυφά. Γιατί αυτή η μάζα είναι ίδια, είτε πράσινη είτε γαλάζια. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που τους ακούμε να λένε «όλοι ίδιοι είναι, δεν θα ψηφίσω κανέναν», εκτός από μερικούς ακόμα που με ζήλο «πατριωτικό» κάνουν τον «αγώνα» τους για το κόμμα, τον υποψήφιο, για το συμφέρον τους εν τέλει. Είναι όλοι αυτοί οι μικροαστοί στη νοοτροπία που μια ζωή ασχολούνται με το πώς θα «βολευτούν» στο μικρόκοσμό τους, παρασιτικά όμως εις βάρος των άλλων. Όλοι αυτοί που κάνουν το σταυρό τους που έχουν αυτοί και δεν έχει ο άλλος, που τυχαίνει στους άλλους μια δυστυχία και όχι στους ίδιους. Όλοι αυτοί θα πάνε από νωρίς στην κάλπη για τη νίκη του κόμματος τους, χαμηλόφωνα, αφήνοντάς το να υπονοηθεί -όταν μιλούν με άλλους που δεν γνωρίζουν καλά- αλλά πιο δυνατά και με στεντόρεια φωνή, όταν μιλούν σε ανθρώπους στους οποίους έχουν το θάρρος.

Και οι υπόλοιποι; Λέω γι αυτούς που δε σκέφτονται έτσι και αγωνίζονται ο καθένας στην καθημερινότητά του για κάτι καλύτερο, έστω και αν είναι μηδαμινό. Λέω για αυτούς που είτε έχουν λίγα είτε πολλά νοιάζονται και για άλλους, εκτός από το «τομάρι» τους που και γι αυτό φυσικά –πρέπει- να νοιαζόμαστε (κανείς δεν μπορεί να συνεχώς να νοιάζεται για τους άλλους). Λέω και γι αυτούς που στενοχωρήθηκαν για το θάνατο του Μητροπάνου, όχι για ήταν απλά τεράστια φωνή, αλλά και για ό,τι διαισθητικά κατάλαβαν (αφού δεν τον γνώρισαν προσωπικά) και εκτίμησαν για το ήθος, τη λεβεντιά, την τιμιότητα, τη γνήσια λαϊκότητα αυτού του ανθρώπου, άσχετα από το κατά πόσο αυτά τα στοιχεία τα είχε στο μέγεθος που μπορεί κάποτε να «ηρωοποιούμε» μερικούς ανθρώπους.

Αλλά τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι μερικοί ακόμα μπορούν να διακρίνουν ποιότητες και αξίες, στοιχεία που πραγματικά λείπουν από την ελληνική κοινωνία. Στις μέρες μας που βασιλεύει η θρασύτητα, το μικροσυμφέρον, η μη καλλιέργεια, η μη συνέπεια λόγων και έργων, ο Άκης και ο κάθε «Άκης» της διπλανής πόρτας.

Ας πάμε να ψηφίσουμε τουλάχιστον όσοι ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία, γιατί όσοι ανήκουν στην πρώτη θα πάνε σίγουρα. Και αν πάνε μόνο αυτοί τότε η χώρα στα σίγουρα θα βυθιστεί ακόμα πιο βαθειά στη δική τους κενότητα και στην ανοησία των πολιτικών τους πατρόνων. Ας πάμε να ψηφίσουμε όσοι ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία σιγοτραγουδώντας Μητροπάνο, εκείνο το ωραίο που έλεγε τόσο καταπληκτικά αρχίζοντας «του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου» και έφτανε στο ρεφρέν τραγουδώντας «Μοναχική και σπάνια/γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια/ανέμους να θερίσεις/σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ/ψάχνεις του κόσμου το λεκέ/για να τον καθαρίσεις».

Γιατί στο κάτω κάτω κανείς μας δεν είναι «Παναγιά» «για να καθαρίσει του κόσμου τον λεκέ» αλλά τουλάχιστον και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας που έχει ο καθένας οφείλει να τη διαφυλάξει, για τον εαυτό του και γι αυτό που έγραψε ο μεγάλος αλεξανδρινός: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».