Κύμινο, αρωματικό και πικάντικο!

Το κύμινο είναι η κοινή ονομασία του φυτού Κούμινον το κύμινον (Cuminum cyminum).

Το φυτό είναι ετήσιο ποώδες, ύψους 15-20 εκατοστών και ανήκει στην τάξη Σκιανδανθή, οικογένεια Σκιαδοφόρα (Umbelliferae).  Τα φύλλα του μοιάζουν με στενές λουρίδες και έχει μικρά λευκά ή ρόδινα άνθη. Διαθέτει πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, δυνατό και βαρύ, με γεύση επίσης έντονη.

Η προέλευσή του είναι από τη Μεσόγειο, όμως πλέον καλλιεργείται και στην Ινδία την Κίνα και το Μεξικό.

Οι αποξηραμένοι καρποί είναι λεπτοί, επιμήκεις, ωοειδείς, καστανοκίτρινοι, με δυνατό και βαρύ άρωμα. Η έντονη γεύση θυμίζει τη γεύση του κάρι. Το κύμινο αποτελεί σημαντικό συστατικό σε μείγματα καρυκευμάτων όπως το κάρυ και οι σάλτσες τσάντνεϋ. Είναι δημοφιλές στις κουζίνες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Στην Ελλάδα το χρησιμοποιούμε πολύ σε συνταγές με κιμά ή κρέας γενικότερα.

Οι σπόροι του κύμινου παλαιότερα χρησιμοποιούνταν στη λαϊκή ιατρική. Πλέον χρησιμοποιείται φαρμακευτικά κυρίως στην κτηνιατρική. Τέλος οι σπόροι του κύμινου περιέχουν από 2,5% έως 4,5% αιθέριο έλαιο.

Το κύμινο ως αφέψημα θεωρείται πως τονώνει την καρδιά και συμβάλλει στη μείωση της ταχυπαλμίας, ενώ δρα σπασμολυτικά σε πόνους κολικού. Συνιστάται για την αντιμετώπιση της ανορεξίας αφού «ανοίγει» την όρεξη, της δυσπεψίας –βοηθά στη χώνεψη–, των πόνων της περιόδου αλλά και των σπασμών του στομάχου. Επιπλέον «διευκολύνει» την ομαλή και σε τακτικά χρονικά διαστήματα εμφάνιση της έμμηνου ρύσης και αυξάνει την έκκριση γάλακτος κατά το θηλασμό. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο από 3-4 μέρες συνέχεια.

Το κύμινο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αφέψημα (βράζουμε σπόρους μέχρι το νερό να μείνει το μισό), ως έγχυμα (μουλιάζουμε σπόρους για ένα δεκάλεπτο σε βραστό νερό) ή ως διάλυμα (διαλύουμε ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού σκόνη κύμινου σε λίγο νερό).

Πηγές : βικιπέδεια, votana.eu