Για να ανθίσει ο καρπός…

Την  Κυριακή στις  6 Μαΐου, ο ελληνικός λαός προσέρχεται στις κάλπες για να λύσει την πιο δύσκολη πολιτική εξίσωση για τη χώρα μετά την μεταπολίτευση. Σε αυτές τις εκλογές διακυβεύεται στην κυριολεξία, ποια πορεία θα επιλέξει η χώρα  για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων!

Το ιερό δικαίωμα της ψήφου κάθε Έλληνα, θα προσδώσει εκ νέου  τα κυρίαρχα  χαρακτηριστικά που επιθυμούμε για την  πατρίδα μας.  Κι μόνο γι’ αυτό το λόγο, δεν επιτρέπεται σε κανένα απολύτως κομματικό σχηματισμό να παραπλανά και να θέτει εσκεμμένα, διλληματικού χαρακτήρα αδιέξοδα στους πολίτες.  Το δίλλημα, Μνημόνιο ή όχι Μνημόνιο, εξυπηρετεί από διαφορετική σκοπιά την ιδιοτέλεια όλων των κομμάτων που ζητούν την ψήφο μας σε αυτές τις εκλογές.

Γιατί αναρωτιέμαι ειλικρινά,  αν υπάρχει έστω κι ένας λογικός άνθρωπος που αρέσκεται στο να περικόπτονται μισθοί, συντάξεις και βασικές παροχές υγείας και να μην απαντάει «Όχι» στο Μνημόνιο; Αλλά από την άλλη πλευρά αναρωτιέμαι πάλι αν υπάρχει έστω κι ένας λογικός άνθρωπος που να υποστηρίζει ότι το κράτος δεν ταλαιπωρούσε τον πολίτη σε κάθε μα κάθε συναλλαγή μαζί του και να μην απαντάει «Ναι» στο Μνημόνιο; Επομένως το δίλλημα έτσι όπως τίθεται, μνημόνιο ή όχι μνημόνιο είναι κατ’ ελάχιστο φαιδρό!

Το μείζον ερώτημα που προκύπτει  είναι αν στην δυνητική πορεία ολοκλήρωσης της Ευρώπης εμείς, ως Έλληνες, θέλουμε να είμαστε εκεί ή όχι. Και στον αντίποδα του ερωτήματος, στην δυνητική πορεία της διάλυσης της Ευρώπης αν θέλουμε εμείς, ως Έλληνες, να είμαστε οι πρωτεργάτες ή όχι.

Προσωπικά επιθυμώ i) να είμαι πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης στο εγγύς μέλλον και ii) να υπάρχει η κυρίαρχη Ελλάδα εντός μιας κυρίαρχης Ευρώπης. Πιστεύω ακράδαντα ότι ακόμα και τώρα η Ελλάδα έχει να δώσει τα μέγιστα από πνευματικής – πολιτιστικής πλευράς στην Ευρώπη και να οδηγήσει τη Γηραιά Ήπειρο ξανά στο Φως!  Όλα τα προτερήματα των άλλων λαών της Ευρώπης μπορούν να λειτουργήσουν και να μεγιστοποιηθούν  μόνο αν πυροδοτηθούν εκ νέου από την μοναδικότητα της Ελληνικής Ιδιαιτερότητας.

Για να γίνουν αυτά απαιτείται σωφροσύνη. Στην κάλπη ο κάθε πολίτης ασκεί την μέγιστη πολιτική  πράξη. Και στα μεγάλα δεν απαντάμε με συναισθηματισμούς , εγωισμούς, εμπάθεια ή ιδιοτέλεια αλλά με αναγνώριση της πραγματικότητας, με επιχειρηματολογία, με ιστορική συνείδηση και με καρδιά!

Προσωπικά επειδή δέχθηκα την τιμή να προσκαλεστώ από τρία κόμματα να συμμετέχω ως υποψήφιος βουλευτής σε αυτές  τις εκλογές και οι συμπολίτες μου με έχουν  τιμήσει  με τη ψήφο τους για να είμαι δημοτικός σύμβουλος,  οφείλω να εκφράσω ξεκάθαρα την άποψή μου και να μην κρυφτώ πίσω από το νεφελώδες τοπίο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας.

Την Δευτέρα λοιπόν στις 7 Μαΐου 2012 επιθυμώ να δω:

i)                   κυβέρνηση συνεργασίας όλων των φίλο-ευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας, όπως λέει  ο κ. Βενιζέλος.

ii)                  βαθύτατη πληγή των κομμάτων εξουσίας.

iii)                όχι ψήφο στα άκρα και στις ακραίες φωνές.

Τρεις προϋποθέσεις,  που κατά τη δική μου άποψη, αποτελούν την ικανή και αναγκαία συνθήκη να πυροδοτηθεί την επομένη των εκλογών, η  ισχυρή επιθυμία 5-10 υγιών στελεχών (αρκούν τόσοι)  της ελληνικής κοινωνίας οι οποίοι θα δημιουργήσουν εκ του μηδενός και σε ξεκάθαρη βάση το πολιτικό όχημα εκείνο της ολικής ανασυγκρότησης της χώρας! Το υπόλοιπα ψυχο-ανώμαλα που ακούμε σε όλη αυτή την προεκλογική περίοδο θαρρώ ότι αποτελούν την εσχάτη πλάνη. Γιατί όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο ο σπόρος πρέπει να πεθάνει πριν ο καρπός ανθίσει!