«Κάναμε την κρίση ευκαιρία;»

«Σε ένα κράτος όπου οι δημόσιοι λειτουργοί λειτουργούν με γνώμονα την πρόοδο του κρατικού μηχανισμού και οι πολιτικοί ταγοί του λαού αγωνίζονται για την κοινωνική ευημερία ειδικότερα σε περιόδους οικονομικής δυστοκίας κάνουν την κρίση ευκαιρία.

Κάτι αντίστοιχο είχε εκφράσει και ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε ουκ ολίγες συνεντεύξεις και ομιλίες του.Το ζήτημα όμως είναι άν το έκανε πράξη.Και δυστυχώς δεν το έκανε διότι οι νοοτροπίες και τα κατεστημένα- αν θέλετε- δεν το επέτρεψαν.Θα ήταν μάταιο και εντελώς ανεδαφικό να μιλήσουμε για έναν Παπανδρέου ρηξικέλευθο,με εναλλακτικές,προοδευτικές και βιώσιμες προτάσεις.        Οι θεωρίες ήταν καλές αλλά λησμονήθηκαν.Ίσως και να θυσιάστηκαν στον βωμό των προσωπικών συμφερόντων που είχε ο τέως πρωθυπουργός με την είσοδο της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Οι καιροί θα το αποδείξουν.Το ζήτημα βέβαια είναι ότι πολλοί έχουν εμπιστοσύνη στις προθέσεις της Δικαιοσύνης-ας συμφωνήσουμε-αλλά από αποτελεσματικότητα η Θέμιδα υστερεί.

Είναι αναμφίβολο ότι μπορεί κανείς να κάνει μια κρίση ευκαιρία.Ειδικά στην Ελλάδα που τα πράγματα ήταν(και παραμένουν) λιγάκι συγκεχυμένα.Ο κρατικός μηχανισμός είχε κυριολεκτικά πλήρη μεσάνυχτα ακόμα και για τις στοιχειώδεις πληροφορίες όπως π.χ πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχει,σε πόσους συνταξιούχους καταβάλει μηνιαίως σύνταξη κλπ.

Ένα ολόκληρο κράτος δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει πόσους δημοσίους υπαλλήλους είχε.Το άκρων άωτον της αδιαφορίας και της κρατικής αποσύνθεσης.Όμως εάν ο Έλληνας είναι τεμπέλης και απατεώνας,το κράτος γιατί του χορηγούσε την σύνταξη του αποθανόντος πατέρα του από το 1992;

Γιατί το κράτος εξακολουθούσε να πληρώνει επιδόματα τυφλότητας σε ανθρώπους που είχαν όραση και μάλιστα ήταν οδηγοί ταξί;

Εάν είσαι αφελής σίγουρα κάποιος θα βαλθεί να παίξει σε βάρος σου.Θα σε εξαπατήσει κατά συρροή και κατ'εξακολούθηση.Θα επενδύσει στον εγκεφαλικό σου λήθαργο και θα σε βλάψει.

Είχαμε έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο και διεφθαρμένο να εξιχνιάσει το άδικο και να αμβλύνει κάθε είδους ανισότητα είτε σε κοινωνικό είτε σε οικονομικό επίπεδο.

Όταν η κρίση άρχισε να κάνει μεταστάσεις και να δημιουργεί επιπλέον καρκινώματα αντιληφθήκαμε τι σημαίνει ο όρος ''σπατάλη''.Ήταν άγνωστο για κάθε Έλληνα πολίτη που πετούσε στους ουρανούς.Βέβαια η σκληρή και αιματηρή λιτότητα έκοψε αρκετά φτερά.

Και παρόλο που έχουν γίνει βήματα-όχι για την πρόοδο της κοινωνίας-αλλά για την εξομάλυνση της κατάστασης με τους δανειστές μας δεν έχουμε μετουσιώσει την κρίση σε ευκαιρία.

Διότι δεν έχουμε καταφέρει να βάλουμε το μαχαίρι ως το κόκκαλο στις μισθολογικές δαπάνες του κράτους και αναφερόμαστε στους παχυλούς μισθούς σε επαγγέλματα που υπάγονται στα ειδικά μισθολόγια όπου η σημερινή κυβέρνηση επιδίδεται σε αγώνα δρόμου προκειμένου να σώσει μισθούς του ύψους των 7.000 και 6.000 ευρώ την ώρα που ο μέσος Έλληνας μαστιγώνεται ακατάπαυστα από την βαναυσότητα των μέτρων λιτότητας και μισθολογικής περικοπής.

Δεύτερον η Δικαιοσύνη δεν είναι στους καιρούς μας μια ουσιαστική λύση στην οποία μπορεί να προσφύγει κάθε πολίτης που αδικείται.Παραδείγματος χάρη η φυλάκιση του τέως Υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου προκαλεί μεγάλους τριγμούς στο εθνικό αίσθημα.Διότι ο λαός ζητά τα κλεμμένα πίσω στα κρατικά ταμεία.Σήμερα όχι μόνο δεν υφίσταται κάτι τέτοιο αλλά τουναντίον ο Έλληνας φορολογούμενος καλείται να σιτίσει τον τέως Υπουργό και την οικογένεια του και να τον περιποιηθεί στο (χρυσό)κελί του.

Δεν έχει υπάρξει τροποποίηση του Συντάγματος κατά την οποία οι βουλευτές θα μειώνονται σε 200 αντί 300.Έτσι θα εξοικονομηθούν αρκετά χρήματα για τον κρατικό κορβανά.Χρήματα που θα διατεθούν για το κοινωνικό κράτος.Αν ξέρουν τι σημαίνει πλέον μετά από τα εξαίσια φροντιστήρια της τρόικας.

Τέλος ένα πολύ απλό μέτρο θα ήταν να αρθεί το ασυμβίβαστο των βουλευτών,οι οποίοι θα ασχολούνται με την δουλειά που είχαν μέχρι πρότινος και έτσι δεν θα αμείβονται παρά μόνο ελάχιστα χρήματα για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο που ασκούν (λέμε τώρα)...»