''Τίτλοι τέλους'' για το Υπουργείο Υγείας

Η νέα επίσχεση που ανακοίνωσαν όλοι οι ιδιωτικοί φορείς υγείας προς τον ΕΟΠΥΥ πρέπει να μας προβληματίσει όλους μιας και ο ΕΟΠΥΥ αποτελεί πλέον κοινό (αν)ασφαλιστικό φορέα για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Περισσότερο όμως θα πρέπει να προβληματίσει την πολιτική ηγεσία και ιδίως την αντιπολίτευση που νομίζω, βλέπει ότι το σύστημα ασφάλισης έχει καταρρεύσει και οι ασθενείς είναι κυριολεκτικά, στον ...αέρα!

Δεν αρκεί ν α μιλάμε για επιτυχία η αποτυχία του ΕΟΠΥΥ. Ο στόχος των κυβερνώντων όταν δημιουργήθηκε ο ΕΟΠΥΥ, ήταν να αποστασιοποιηθεί το κράτος με διάφορα προσχήματα από την δαπάνη υγείας των ασφαλισμένων και το πέτυχαν!

Το ζήτημα τώρα δεν είναι αν πέτυχε ή απέτυχε ο ΕΟΠΥΥ αλλά πώς στην θέση αυτού του ασφαλιστικού εκτρώματος θα δημιουργηθεί ένας άλλος ασφαλιστικός φορέας που θα αντιμετωπίζει τους ασθενείς με αξιοπρέπεια! Διότι ο ΕΟΠΥΥ στελεχώνεται από αναξιοπρεπή άτομα που βλέπουν τον ασθενή οικονομίστικα δηλαδή ως εμπόρευμα και όχι ως ασθενή. Αδιαφορούν δηλαδή για τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών και νοιάζονται κυρίως για να ''προφυλάξουν'' δήθεν τα οικονομικά του κράτους τα οποία φροντίζουν να διασπαθίσουν με άλλους τρόπους, διοχετεύοντας τους ασθενείς στα ιδιωτικά εργαστήρια με συμμετοχή στο κόστος των εξετάσεων κατά 15% ενώ σχεδιάζουν να την αυξήσουν σε 20% και πάει λέγοντας.....

Το Υπουργείο υγείας που εποπτεύει την άθλια πολιτική του ΕΟΠΥΥ ποιεί την νήσσαν και αφήνει την ηγεσία του να κάνει παιχνίδια με την διακίνηση του χρήματος ζημιώνοντας σε τελευταία ανάλυση το νοσολογικό φάσμα των ασφαλισμένων του οργανισμού αφού οι προκλητή ζήτηση ''υπηρεσιών υγείας'' ακόμη κι αν την καλύπτουν οι ασφαλισμένοι, στο τέλος γυρνάει μπούμεραγκ σε βάρος του κράτους.

Τι πετυχαίνει άραγε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας με αυτή την πολιτική; Μιά ...τρύπα στο νερό!

Το υπουργείο υγείας μετατέπεται σε υπουργείο ασθένειας και η κοοινωνία νοσεί διπλά από την εφαρμοζόμενη πολιτική που ευννοεί το ιδιωτικό κεφάλαιο αντί να προφυλάσσει τους πόρους του κράτους από άσκοπη κατανάλωση και χρήση.

Αντί δηλαδή το υπουργείο και ο ΕΟΠΥΥ να καλύπτουν πληρως τις υγειονομικές ανάγκες των ασφαλισμένων και να θέτουν ασφαλιστικές δεικλίδες στην χρήση των υπηρεσιών υγείας, αφήνουν τον τομέα σε μία ελευθεριότητα, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται οι δαπάνες είτε για φάρμακα, είτε για εξετάσεις χωρίς να μπορεί το κράτος να συγκρατήσει την διαφυγή χρήματος σε μη χρήσιμες διαδικασίες για τον ασθενή.