Το Δώρο

Νερό,

Οτι συντηρεί ζωή,

Το βασικό στοιχείο,

Συστατικό κι’ αμνιακό υγρό

Καρδιάς φίλιας και ευγνώμονης.

Νύχτα γυάλινη

Ατάραχη

Σαν στάλα αποκρυσταλλωμένη

Στο ίσαλο το χρόνου.

Το κουτί:

Ένας ορθός, κοφτός, κολλαριστός

Φράκος

Σαν λεζάντα βραδινής δεξίωσης,

Ατυπη ρομπ ντε σαμπρ υποδοχής

Και σετ από πυτζάμες

Γιά να χωρούν τα όνειρα και οι ευχές  μας.

Τα πέπλα του χιονιού

Γιά το δίπλωμα,

Αφού ένα δίπλωμα ακαδημαϊκό

Είναι ότι έχει απομείνει σε χαρτί

Μετά τη θύελλα της οικονομικής  κρίσης

Και την έναρξη της εποχής του πλαστικού.

Ο παραδοσιακός,

Εορταστικός φιόγκος

Απιαστος.

Εστω κι’ αν

- με λίγη φαντασία -

μπορεί να γίνει ορατός,

καμωμένος

από τα δάκτυλα του  αστεριού,

τις άκριες του φωτός  του.

Ενας σπάγγος

Γιά να κρατά το δέμα σφιχτά.

Τι ειρωνεία!

Ενας σπάγγος...

Που αφού τελέσει την αποστολή του,

Τον αφαιρείς

Και τον πετάς παράμερα,

Οπως κάνουμε με όλους τους σπάγγους στη ζωή.