Τι θα ήθελα να μου φέρει το 2013...

Η έλευση κάθε νέας χρονιάς σηματοδοτεί όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο. Τι θα ήθελα, τι θα ευχόμουν να μας φέρει το 2013, πέρα από υγεία και προσωπική ευτυχία; Πάντως, όχι λεφτά, όχι γιατί αυτά δεν είναι επιθυμητά αλλά γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχουν.

Επομένως, εύχομαι το 2013 να δω:

*Ανθρώπους χαμογελαστούς, που δεν θα είναι βυθισμένοι στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

*Ανθρώπους αξιοπρεπείς, που δεν θα ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι φαγώσιμο.

*Παιδάκια ευτυχισμένα, που δεν θα τους λείπει τίποτα και θα απολαμβάνουν την παιδική τους αθωότητα. Αυτή που όλοι οι μεγάλοι νοσταλγούμε.

*Μια Πάτρα ανθρώπινη, καθαρή, όμορφη, με όραμα και στόχους.

*Ένα δημοτικό συμβούλιο επιπέδου, που δεν θα θυμίζει… «Δελφινάριο» στις δόξες του, και το οποίο σε κάθε συνεδρίασή του θα προχωράει κι ένα βήμα μπροστά την πόλη.

*Την Παναχαϊκή να ανεβαίνει στη Super League.

*Το λαό να στέλνει την τρόικα του εσωτερικού στα χρονοντούλαπα της ιστορίας (σας θυμίζει κάτι αυτό;) και να βγάζει πρωθυπουργό τον Τσίπρα.

*Τον Τσίπρα, ως πρωθυπουργό πλέον, να στέλνει με τη σειρά του στο διάολο την τρόικα και να δίνει δουλειά και λεφτά στον κόσμο.

* Το ΚΚΕ να μην κάνει (κι αυτό) απολύσεις.

*Την ΑΕΚ με μια ξέφρενη κούρσα να κατακτά το πρωτάθλημα.

*Κι εμένα, να καταφέρνω επιτέλους να αποκτώ εισιτήριο διαρκείας στη Μπαρτσελόνα για να απολαμβάνω στο γήπεδο την καλύτερη ομάδα του κόσμου και τον απόλυτο σταρ της, τον Μέσι, κάθε δέκα μέρες (κάποιες φορές και πιο συχνά) και όχι μια φορά το χρόνο, κι αυτή με τα ζόρια, στην προ μνημονίων εποχή.

Ζητάω πολλά; Μάλλον, όχι! Αλλά επειδή πιθανότατα τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί, μεταθέτω τις ελπίδες μου για το μέλλον, «πηδώντας» το 2013, όπως άλλωστε θα μας «πηδήξει» κι αυτό!

Ευτυχισμένο, λοιπόν, το…. 2014!