Καιρός φέρνει τα λάχανα...

Μέσα λοιπόν στο κρύο, την ανέχεια και την παγωνιά, έρχεται και η όψιμη φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία που κάνουμε για να είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας..

Πριν από λίγο έγινα μάρτυρας ενός συμβάντος που φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσει να αποτελεί πλέον κάτι πολύ συνηθισμένο…

Δε θα διηγηθώ το συμβάν γιατί είναι επουσιώδες.. Αφορά όμως την όψιμη φιλανθρωπία.. Κάποιος δηλαδή προκειμένου να μην προκαλέσει την κοινή γνώμη πρότεινε να χρησιμοποιηθούν κάποια λίγα χρήματα που διατίθενται για έναν κοινό σκοπό, για να γίνει ένα μικρό γεύμα για λίγους άπορους μιας ενορίας, στερώντας τα αυθαίρετα φυσικά από αυτούς στους οποίους προορίζονται…

Η φιλανθρωπία είναι κάτι που μας αφορά όλους. Το χαμόγελο του συνανθρώπου που σου δείχνει ότι δεν είσαι μόνος είναι ενθαρρυντικό και μπορεί να ζεστάνει την ψυχή σου, ακόμα και σε μέρες δίχως πετρέλαιο… Αυτό είναι αλήθεια.. Είναι επίσης αλήθεια ότι σήμερα θα υπάρξουν πολλοί που θα χρειαστούν βοήθεια και μέσα σε αυτούς μπορεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι, γνωστοί μας, διπλανοί μας, φίλοι μας και εχθροί μας.. Όλοι είμαστε υποκείμενοι στα αποτελέσματα αυτής της οικονομικής κρίσης, που πραγματικά δεν ξέρουμε τι θα φέρει…

Και που είσαι ακόμα… άκουσα όλες σχεδόν τις φορές που ευχήθηκα «Καλή Χρονιά» λόγω των ημερών.. Έχουμε το ύφος αυτού που περιμένει να τον χαστουκίσουν.. Αμυντική στάση, κλειστά μάτια, ανασηκωμένοι ώμοι…

Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη γύρω μας αυξάνονται.. Νέοι, γέροι, παιδιά, οικογενειάρχες, μεροκαματιάρηδες, αλλά και επιχειρηματίες κ.λ.π. κ.λ.π. Και όλοι σκεφτόμαστε ότι είναι μια περίοδος που ευνοεί τη φιλανθρωπία.. Αυτό που φέρνει δάκρυα στα μάτια.. Αυτό που ανεβάζει την ψυχή και σου δίνει τη δυνατότητα να πεις ότι ωραία σήμερα έκανα κάτι καλό… Δυστυχώς όμως ευνοεί και την «όψιμη» φιλανθρωπία που γίνεται για το θεαθήναι… που γίνεται για να ψηλώσουν ακόμα περισσότερο κάποιοι εγωισμοί, που γίνεται για λόγους που κρύβουν μικροψυχιά πίσω από τη δήθεν μεγαλοψυχία τους..

Θα μου πείτε καλά.. το φτωχό δεν τον ενδιαφέρει η προέλευση και το κίνητρο, τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.. Και λέω εγώ πάλι με τη σειρά μου ότι σίγουρα δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε όλους.. Υπάρχει και η μερίδα εκείνων που υπομένουν τη φτώχια με αξιοπρέπεια και δεν «τεντώνουν το χέρι»…

Επομένως το αποτέλεσμα είναι ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα.. Καλό είναι να έχουμε αξιοπρέπεια γιατί οι δύσκολες καταστάσεις προϋποθέτουν ενότητα και αγάπη.. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να το νιώσουν «οι όψιμοι..»

Είναι αλήθεια και πρέπει να λέγεται ότι ούτε τα «φιλανθρωπικά γκαλά-μπαζάρ», ούτε η ελεημοσύνη, ούτε επίσης οι αγνές προθέσεις χιλιάδων εθελοντών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη για την επιβίωση των θυμάτων της κρίσης, μπορούν να αντικαταστήσουν ή να υποκαταστήσουν τις κοινωνικές λειτουργίες ακόμη κι ενός χρεωκοπημένου κράτους.

Δεν μπορείς να χορτάσεις ένα εκατομμύριο στόματα με «κοινωνικά συσσίτια» ή «παντοπωλεία», αν ως κράτος δεν διασφαλίζεις: την χωρίς όρους και διακρίσεις χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, τη δωρεάν παροχή ρεύματος, νερού, θέρμανσης, σταθερού τηλεφώνου, τη δωρεάν μετακίνηση με τα δημόσια μέσα μεταφοράς στης «γης τους κολασμένους».

Δεν μπορείς να εξασφαλίσεις αξιοπρεπή διαβίωση στους Έλληνες με έναν Κρατικό Προϋπολογισμό που το 52% των κονδυλίων του θα το καταβροχθίσουν οι δανειστές μας και 115 δισ. ευρώ οι τράπεζες.

Η φιλανθρωπία είναι υπόθεση καρδιάς, είναι κατάθεση ψυχής, χωρίς σκέψη και χωρίς υπολογισμό και σίγουρα δεν έρχεται όψιμα σαν τα λάχανα!!!