Μιλώντας ουσιαστικά «πράσινα»

Ο όρος που κυκλοφορεί ευρύτατα τον τελευταίο καιρό έχει  πολύ πράσινο χρώμα   Όχι δεν είναι του κόμματος αλλά αυτό του περιβάλλοντος.

Είναι κάτι που αφορά όλους  διότι  το περιβάλλον στο οποίο  ζούμε είναι δανεικό επομένως δεν πρέπει να το θεωρούμε ως κληροδότημα  κανενός , αφού καλούμεθα  να το παραδώσουμε στις επόμενες  γενεές όπως το παραλάβαμε.

Σκουπίδια, μπάζα και κάθε λογής απόβλητα, στερεά αλλά δυστυχώς και υγρά, καταλήγουν στο δρόμο ο οποίος δεν είναι χωματερή.

Φυτεύουμε δένδρα στους κήπους αλλά και στους δρόμους, όμως τα σκουπίδια που πετάμε δεν είναι καρπός για φυτρώσει κάποιο δένδρο, το οποίο είναι ζωογόνο, σε αντίθεση με τα απορρίμματα τα οποία είναι πηγή μολύνσεως και ασθενειών αν δεν προσεχθούν εγκαίρως. Πουθενά τα σκουπίδια δεν έγιναν  φυτώρια.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά από  τα δεδομένα μιας παλαιότερης έρευνας που προκαλεί σοκ:

Η μεγαλύτερη μερίδα των  ερωτηθέντων  δήλωνε πλήρη άγνοια στην αντιστοίχιση των χρωμάτων που  έχει κάθε υλικό το οποίο μπορεί να ανακυκλωθεί.

Σήμερα τα πράγματα είναι  σε ένα βαθμό κάπως  βελτιωμένα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει  σε καμία  περίπτωση ότι δεν  υπάρχουν άλλα περιθώρια ανάπτυξης πρασίνου,  γεγονός που μπορεί να συμβάλει στην  κοινωνικοοικονομική ανάπλαση μέσα στην κρίση.

Η ανάλυση της σύμπτυξης  όλων των παραπάνω πιο απλά μέσα στην καθημερινή ζωή σημαίνει:

Όλα τα αγαθά της καθημερινότητας (ή τουλάχιστον) τα περισσότερα έχουν το σήμα της ανακύκλωσης   μπουκάλια από σαμπουάν, κουτιά από τρόφιμα φάρμακα κ.ο.κ

Αυτά λοιπόν όλα καταλήγουν στους μπλε κάδους και πολλές φορές  σμίγουν με χαρτιά  τουαλέτας  και κάθε λογής απορρίμματα με αποτέλεσμα να προκαλείται μια  έντονη δυσοσμία χωρίς το ουσιαστικό ζητούμενο αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα οι εταιρείες  πρέπει να παράγουν πάλι την συσκευασία  (κάθε λογής)  ώστε τα αγαθά να κυκλοφορήσουν στο εμπόριο.

Κάτι που με απλά μαθηματικα, έχει ένα κόστος για την εταιρεία και απλά αυτό κατρακυλά ως αλληλένδετο  και μεταπίπτει σ τον  καταναλωτή, ο οποίος έτσι απλά το πληρώνει αγοράζοντάς το.

Αντιθέτως αν οι εταιρείες περισυνέλεγαν αυτά που στην ουσία  προσπαθούν άστοχα να ανακυκλώσουν, το όφελος  θα ήταν πολλαπλό στο κοινό. Μήπως π.χ. τα πλαστικά δοχεία των σαπουνιών θα ήταν σκόπιμο να επαναχρησιμοποιηθούν, αν αυτό δεν ενέχει δυσκολίες;; Μήπως τα φύλλα οδηγιών των φαρμάκων είναι σκόπιμο να επαναχρησιμοποιηθούν;

Στην παραγωγή θα μπορούσε τότε να επιτευχθεί   χαμηλότερη τιμή  κόστους.

Και στο περιβάλλον μείωση ρύπων, από την χαμηλότερη αναζήτηση πρώτης ύλης

Ένα ακόμη ορθό παράδειγμα είναι αυτό  με τα γυάλινα μπουκάλια της μπύρας που αποστέλλονται από τους κατά τόπους εμπόρους στις εταιρείες και ξανά επιστρέφουν στους καταναλωτές

Επειδή όμως το ταχυδρομείο  δεν θα βόλευε κανέναν από   το σύνολο του  πληθυσμού  αυτό που  θίγομε, θα πρέπει να δημιουργηθούν κάδοι συλλογής κάθε μορφής απορριμμάτων που θα επαναχρησιμοποιηθούν από τις εταιρίες, χωρίς την συμβολή του αυτοκίνητου που συλλέγει σήμερα τα είδη με δυνατότητα ανακύκλωσης, διότι με τον τρόπο αυτό τα απορρίμματα συμπιέζονται για πιο μικρό όγκο και χάνουν την δυνατότητα  ουσιαστικής επαναχρησιμοποίησης όπως την οραματιζόμεθα.

Αυτό πιστεύω  πως θα επιδρά ενστικτωδώς  στον πληθυσμό.

Ένα άλλο είδος που ανακυκλώνεται είναι τα τηγανισμένα λάδια τα οποία με την σειρά μας δίνουν τα βιοκαύσιμα τα οποία με την σειρά τους και αυτά θα αντικαταστήσουν  το κενό της αλυσίδας των παραγώγων των καύσιμων και πετρελαίου

Ακόμα οι κάδοι κομποστοποιήσης  είναι ένας τρόπος μείωσης απορριμμάτων από φλούδια και φύλλα,  τσόφλια αυγών και άλλα διάφορα, από τα οποία παράγει χώμα κατάλληλο για τον κήπο .

Με όλα τα παραπάνω θέλω να πω πως η αδράνειά μας, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι κακός  σύμβουλος,  διότι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο στραγγαλισμό του περιβάλλοντος αφαιρώντας του το οξυγόνο.

Είναι χρέος και καθήκον όλων μας να προστατέψουμε τον πλανήτη .Έχομε αργήσει πολύ. Πρέπει  να κινηθούμε εξαιρετικά δυναμικά και με ουσιαστικό αποτέλεσμα, διαφορετικά θα χαθεί το πάν και εμείς θα είμαστε ένοχοι  εν

Δεν είναι τόσο κακό να μαζέψουμε  ένα σκουπίδι από κάτω.

Η προστασία του περιβάλλοντος  πρέπει να επιτευχθεί με κάθε τρόπο  και μέσο διότι  το περιβάλλον από όλους ξεκινά, όμως  καταλήγει στον καθένα.

Αν  στο μεταξύ αναλογιστούμε  το αποτέλεσμα μιας πράξης αλόγιστης  σπατάλης αυτού του πλούτου που  κληρονομήσαμε, αρκεί να συλλογιστούμε σε τι κόσμο θα έρθουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας .

Ίσως τότε δράσουμε συλλογικότερα και αποτελεσματικότερα

Για να λάβουμε και εμείς  ως δώρο το «χαμόγελο» του πλανήτη και την ποιότητα στη ζωή για τη ζωή μας.