Ψάχνεις για δουλειά; Κουράγιο...

Όλα ξεκινούν τη μέρα που παίρνεις το πτυχίο σου. Βρίσκεσαι σε μια απο τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής σου. Τα κατάφερες. Τελείωσες τη σχολή σου, κλείνεις επιτέλους τον κύκλο της φοιτητικής σου ζωής και μια νέα σελίδα ξεκινά. Είσαι έτοιμος να ανοίξεις τα φτερά σου, να μετρήσεις τις δυνάμεις σου σε έναν καινούριο χώρο και να ξεχυθείς με φόρα στη λαοθάλασσα της αγοράς εργασίας, σίγουρος οτι εσύ θα δαμάσεις τα κύματα.

Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό μπροστά σου την ώρα που σφίγγεις το χέρι του Πρύτανη παραλαμβάνοντας τον πολυπόθητο πάπυρο και γεμάτος αυτοπεποίθηση φωτογραφίζεσαι και σχεδιάζεις το επόμενο βήμα.

Χωρίς να χάσεις πολύτιμο χρόνο ξεκινάς να φτιάχνεις βιογραφικά σημειώματα, συνοδευτικές επιστολές και συστάσεις που παινεύουν τη μέχρι τώρα πορεία σου. Τα στέλνεις παντού και ενημερώνεις όλους τους πιθανά ενδιαφερόμενους οτι είσαι διαθέσιμος και με πολλή όρεξη για δουλειά. Αφού έχεις εξασφαλίσει το γεγονός οτι έκανες ότι περνούσε απο το χέρι σου να μαθευτεί οτι ενα ακόμη ψάρι προστέθηκε στη λαοθάλασσα, δίνεις χρόνο στον μηχανισμό διάδοσης των μαντάτων να  ενεργήσει υπέρ σου. Και περιμένεις. Και ο χρόνος περνάει. Και το τηλέφωνο νεκρό...

Αρκετό χρόνο μετά και ύστερα απο αρκετές επαναλήψεις της προηγούμενης διαδικασίας αποστολής βιογραφικών έχεις αρχίσει να δυσανασχετείς. Τα χρώματα της ρόδινης εικόνας που είχες στο μυαλό σου περί επαγγελματικής αποκατάστασης σιγά σιγά ξεθωριάζουν και η αυτοπεποίθηση ξεπουλά ένα ένα τα κομμάτια της στον κάθε «ειδικό» που έχει και κάτι κακεντρεχές να πει: « δεν έπρεπε να πας σ’ αυτή τη σχολή. Δε μπορούσες να γίνεις κάτι καλύτερο; Κοίτα ο τάδε του τάδε μαζί τελειώσατε και βρήκε κατευθείαν δουλειά», «δυστυχώς δεν έχετε την προυπηρεσία που χρειάζεται για να απασχοληθείτε στην εταιρία μας», «λυπάμαι αλλά τα προσόντα σας υπερτερούν για αυτή τη θέση». Προβληματίζεσαι αλλά δε χάνεις εντελώς την ελπίδα σου. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει η λέξη κλειδί, η λέξη σωτήρας, η λέξη λύτρωση, η καλύτερη δικαιολογία για οτι συμβαίνει γύρω σου αυτό τον καιρό: ΚΡΙΣΗ. «Όλοι επηρεάστηκαν απο την κρίση, εγώ θα έμενα απ’ έξω;» σκέφτεσαι και αμέσως ανακουφίζεσαι απο τον ψυχικό πόνο που σου προκαλούν τα σχόλια των τρίτων. Συνεχίζεις ακάθεκτος να στέλνεις βιογραφικά.

Και ξαφνικά το αναπάντεχο συμβαίνει. Σε καλούν για συνέντευξη. Βρίσκεσαι ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο σου. Προετοιμάζεσαι όσο δεν παίρνει. Μαθαίνεις τα πάντα για την εν λόγω εταιρία. Προετοιμάζεις τις απαντήσεις σου στις ενδεχόμενες ερωτήσεις που θα δεχτείς. Θα τους πεις οτι θέλουν να ακούσουν. Θα δείξεις ήρεμος αλλά όχι αναίσθητος. Σίγουρος αλλά όχι αλαζόνας.

Πρόθυμος και συνεργάσιμος αλλά όχι χαιβάνι. Προσιτός και ευδιάθετος αλλά όχι χαζοχαρούμενος. Διαλέγεις σχολαστικά το ντύσιμο και την εξωτερική σου εμφάνιση μην τυχόν και υποδείξουν κάτι άλλο που θα σε απομακρύνει απο την επίτευξη μιας συμφωνίας. Και πας. Και όλα βαίνουν καλώς. Οι υπεύθυνοι δηλώνουν ενθουσιασμένοι και φεύγεις σίγουρος οτι θα επιστρέψεις νικητής. Και όμως το ενημερωτικό απορριπτικό ευχαριστήριο email που λαμβάνεις σε προσγειώνει ανώμαλα. Ψάχνεις να βρεις τι πήγε στραβά. Που έκανες το λάθος και δεν έπεισες οτι είσαι αντάξιος αυτού που ζητούσαν. Τι είπες ή τι δεν είπες που τους απέτρεψε να σε προσλάβουν.

Ακολουθούν και άλλες συνεντεύξεις που καταλήγουν σε deja-vu σκηνές απόρριψης. Κλονίζεσαι. Προσπαθείς μάταια ξανά και ξανά να βρεις το στραβοπάτημά σου ώσπου στο τέλος αναρωτιέσαι: «μήπως δεν θα είμαι ποτέ αρκετός για να βρω δουλειά; Μήπως δεν έχω τα απαραίτητα προσόντα; Που έφταιξα; Και αν δεν έφταιξα εγώ τις πταίει επιτέλους;» σε μια στιγμή ταύτισής σου με τον Χαρίλαο Τρικούπη στα όρια της χρεωκοπίας.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει απάντηση παρά μόνο ένας τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου: να δεχτείς την ωμή πραγματικότητα και να μην επιτρέψεις στο είναι σου να προσβληθεί απο τον ιό του όχι. Να πιστέψεις σ’ αυτό που είσαι και να συνεχίσεις τον αγώνα σου για μια θέση στον ήλιο που συνεπάγεται μια πρόσληψη. Ο επιμένων νικά μαρτυρά όχι μόνο η ιστορία αλλά και πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν την απόρριψη ως πείσμα για να τα καταφέρουν τελικά.

Αξίζει να αναφερθούν μερικοί όπως ο Άλμπερτ Αινστάιν, ο Γουόλτ Ντίσνει, ο Τόμας Έντισον και ο Μάικλ Τζόρνταν που πριν καταξιωθούν, ο καθένας στο χώρο του, αντιμετώπισαν πολλές κλειστές πόρτες στην πορεία τους. Όχι. Το φίλτρο αισιοδοξίας δεν εγγυάται άμεση λύση στο πρόβλημά σου. Απλά θα σε κρατήσει συγκροτημένο ψυχικά και πνευματικά  για να μπορέσεις να διακρίνεις και να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία που θα σου δοθεί. Και θα σου δοθεί. Όχι γιατί συνομώτησε το σύμπαν αλλά γιατί ο καθένας μας δικαιούται την ευκαιρία του σ’ αυτή τη ζωή. Ο προκαταβαλλόμενος κόπος εξυπακούεται. Αλλά πότε κατακτήθηκε κάτι εύκολα στα χρονικά;