ΔΕΙΛΙΑ οι αυτοκτονίες

ΝΑΙ, ΔΕΙΛΙΑ οι αυτοκτονίες…

Κάτι πρέπει να γίνει με τις κάθε τόσο αυτοκτονίες στην πατρίδα μας.

Δεν γίνεται μόλις κάποιος βγει από την λεωφόρο και μπει στον καρόδρομο να τα παρατάει όλα και να φεύγει.

Γιατί αυτή η φυγή είναι ΔΕΙΛΙΑ, είναι ΗΤΤΑ, είναι ΕΓΩΙΣΜΟΣ.

Φυσικά και υπάρχει ψυχοπαθολογικό υπόστρωμα.

Φυσικά και το γνωστό σύνδρομο του Βερθέρου σαν μιμητισμός  συμβάλλει.

Φυσικά και τα ΜΜΕ συνιστούν σοβαρό εκλυτικό παράγοντα,  μαζί με την επιπόλαια «ηρωοποίηση» του τραγικού αυτόχειρα και τα ανόητα χειροκροτήματα στις κηδείες τους, που συνεργούν και συνδαυλίζουν το μακάβριο φαινόμενο.

Φυσικά και ο κάποτε ισχυρός "φόβος Θεού" έχει υποχωρήσει.

Φυσικά και η οικονομική-κοινωνική κρίση και τα αδιέξοδά της, που κλείνουν τις χαραμάδες, οδηγούν στο απονενοημένο--με φοβερή την ετυμολογία της λέξης.

Στην κατοχή όμως οι εξαθλιωμένοι συμπατριώτες μας δεν αυτοκτονούσαν κι ας ήταν η ζωή τους μαρτύριο από τις στερήσεις κι ο πόνος τους αβάσταχτος σαν έχαναν κάθε τόσο αγαπημένους τους στους εθνικούς αγώνες.

ΓΙΑΤΙ αυτοί άντεχαν και πάλευαν;

Γιατί είχαν σκοπό ζωής και όραμα και το ΕΜΕΙΣ ήταν ευθύνη τότε.

Εμείς όμως οι νεοέλληνες γίναμε αλλιώτικοι, φευ, και χωρίς ορίζοντες και αξίες στροβιλιζόμαστε παραπαίουμε...και φεύγουμε σαν  ριψάσπιδες.

ΝΑΙ, Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΞΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΗΤΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΖΩΗΣ.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΖΩΗΣ.