Στον Αγαπημένο Λουκά (Αδαμόπουλο)

Ήρθες στην ζωή μας κάπου το 1974 έτσι ξαφνικά σε γνώρισε σε εμάς παιδάκια τότε 13 έως 16 χρονών ο Ιορδάνης , και τότε έτσι ξαφνικά γέμισε με φως η εφηβική μας καρδιά. Ήταν τα χρόνια τα δύσκολα για κάθε έφηβο αλλά και χρόνια μεταβατικά σε μια Ελλάδα που έβγαινε πληγωμένη από ένα τυρρηνικό καθεστώς το οποίο εσύ πολέμησες δίχως κάτι να περιμένεις, δεν αντάλλαξες τίποτα στην ζωή σου για αυτό που προσέφερες σε όλους μας πάντα ήσουν ο άνθρωπος που έδινες σε όλους και τίποτα δεν ζήτησες για σένα.

Δεν ξέρω αν κάποιοι σε κατηγόρησαν ότι δεν κέρδισες δουλειές και αξιώματα , αλλά είμαι σίγουρος ότι κέρδισες την απέραντη αγάπη των τόσων αθλητών και αθλητριών που σε γνώρισαν . Στάδιο Παναχαικής , γήπεδο ΚΕΤΧ και αργότερα Εθνικό Στάδιο στο Κουκούλι έδωσες την καρδιά σου και την αγάπη σου σε όλους εμάς , το πρωί στο πράσινο αγροτικό σου ανεβαίναμε όλοι και αυτό βόγκαγε στην ανηφόρα για το δασύλλιο , και μετά το γάλα , στο τέλος της προπόνησης πόσο το θυμάμαι αυτό το γάλα δεν πρέπει να υπάρχει άλλο τόσο γλυκό τόσο θεϊκό από το γάλα που μας έδινες μετά την προπόνηση , στα 53 χρόνια της ζωής μου σήμερα δεν θυμάμαι να έχω ξανά αισθανθεί αυτή την μαγευτική γεύση που είχε το δικό σου γάλα στο τέλος κάθε προπόνησης ,το ίδιο πιστεύω θα αισθάνεται και ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης και ο Ηλίας και ο Αντώνης , Ο Χρήστος, ο Κώστας , η Ασημίνα η Μαρία και τόσο άλλα παιδιά.

Λουκά μεγάλε μου δάσκαλε στην ζωή ποτέ δεν σε έκρινα σαν προπονητή , και δεν θα το κάνουμε κανένα από τα παιδιά σου που είχαμε την ευκαιρία στη ζωή μας να γίνουμε και εμείς προπονητές στίβου , δεν είναι η επιστημονική γνώση που μεταφέρεται στον αθλητή και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα το ρεκόρ, είναι η αγάπη και το ήθος που μας δίδαξες , ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο , οι αξίες , το δίκιο , ο αγώνας ο τίμιος .

Λουκά έφυγες για το τελευταίο σου ταξίδι Μεγάλη Παρασκευή ίσως γιατί και εσύ ανέβηκες τον Γολγοθά σου μόνος μακριά από τιμές και δόξες της σημερινής πολιτείας ,δεν τις είχες ανάγκη ήσουν πάντα παλικάρι και σαν παλικάρι έφυγες αγέρωχος όπως σε θυμάμαι Ζορμπάς – πολεμιστής για όλους εμάς τους αθλητές σου ,Λουκά Δάσκαλε μεγάλε να είσαι καλά εκεί πλέον που βρίσκεσαι , όλοι εμείς που νιώσαμε την αύρα του μεγαλείου σου θα σε θυμόμαστε πάντα και το όραμα σου θα μας καθοδηγεί με τις αξίες που εσύ μας μετέδωσες ίσως πολλές φορές δίχως να το αντιλαμβάνεσαι γιατί γράμματα πολλά δεν ήξερες ΓΑΛΑΤΑΣ ήσουν στο επάγγελμα αλλά το ήθος , η καρδιά σου και το μεγαλείο της ψυχής σου μας φώτισε και θα μας φωτίζει για πάντα Λουκά Αδαμόπουλε μεγάλε μας ΔΑΣΚΑΛΕ θα σε αγαπάμε για πάντα καλό σου ταξίδι.