Πάτρα: Και ξαφνικά, η εξέδρα άδεια... Επίσημοι και παρατρεχάμενοι το ...έσκασαν από το κάδρο

Σαν να΄ταν χθες τους θυμάμαι τέτοια μέρα παρέλασης να ξιφουλκούν για το ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση στην εξέδρα των επισήμων, ενίοτε δε, να τα... ρίχνουν και στον υπάλληλο που ήταν υπεύθυνος για τη διοργάνωση, καταγγέλλοντάς τον  για μη τήρηση του Πρωτοκόλλου, κατά πώς το διάβαζε ο καθείς εκ των βουλευτών και φορέων της περιοχής, εκείνο το δύστυχο το πρωτόκολλο. Οι φασαρίες επί της σειράς και τα κους κους για όσους κορδώνονταν δίπλα στον κατά καιρούς εκπρόσωπο της κυβέρνησης συναγωνίζονταν τις βαρύγδουπες δηλώσεις επί των μεγάλων θεμάτων της πόλης και του νομού, οι δε κορώνες περί της επετείου και του εθνικού φρονήματος, πολλές  και με άρωμα ...μουσειακό.

Πολλοί εξ αυτών έπαιρναν μαζί και τα τέκνα, τα οποία κραδαίνοντας τις σημαίες έδιναν ένα πιο οικογενειακό ενσταντανέ για το κάδρο του προφίλ των παραγόντων, χρησίμευε δε και για την προεκλογική αφίσα, σε περίπτωση που δεν υπάρχει καμιά άλλη καλή φωτό με τα παιδιά.

Οι δε πολίτες, σχημάτιζαν ουρά δίπλα από την εξέδρα για να σφίξουν κανένα επίσημο χέρι, μην και θυμίσουν στον κάτοχό του, εκείνο το βισματάκι για το στρατό και το παιδί που είναι ακόμη αδιόριστο....

Λες και ήταν χθες που και οι μαθητές περνούσαν κορδωμένοι μπροστά από την εξέδρα, ιδίως δε εκείνοι που κρατούσαν τη σημαία και είχαν την αίσθηση ότι μπορεί στο μέλλον να κρατήσουν και το χαρτί κάποιας πρόσληψης...

Και ξαφνικά, η εξέδρα άδεια...

Που πήγαν οι επίσημοι; Που πήγαν οι βουλευτές και οι μεγαλόσχημοι παράγοντες; Που πήγαν οι παρατρεχάμενοι;

Άφαντοι εδώ και καιρό οι περισσότεροι, από όλες τις εκδηλώσεις όπου μαζεύονται πολίτες  άνω των ...τριών και άρα μπορεί και να τους δουν.

Οχυρωμένοι πίσω από την απουσία και την ασφάλεια των συσκέψεων όπου διατυπώνονται με στόμφο οι διαπιστώαεις περί του αδιεξόδου και επικινδύνου της κατάρρευσης του πολίτικού συστήματος λόγω της άρσης της εμπιστοσύνης των πολιτών και διαπιστώνεται με άνεση η ύπαρξη συγκεκριμένων πολιτικών χώρων πίσω απο τους... τραμπούκους πολίτες που σήμερα τους "δέρνουν" και χθες τους προσκηνούσαν..., συνεχίζουν την μακάρια πεπαλαίωσή τους, την πλήρη απομάκρυνσή τους απο την κοινωνία.

Η εξαφάνιση των παραγόντων  είναι ίσως η πιο γραφική περίπτωση σε όλο αυτό το σκηνικό.

Η άρνησή τους να τσαλακωθούν και να τεθεί σε κίνδυνο το προφίλ τους, ιδίως παραμονές εκλογών, η φοβία τους να κοιτάξουν τους πολίτες στα μάτια και να υπερασπιστούν τις απόψεις ή το δίκιο τους αν εκτιμούν ότι αυτό υπάρχει, ο τρόμος τους να αμυνθούν με τόλμη απέναντι στο κίνημα που καταγγέλλουν ως υποκινούμενο, ή αδυναμία τους να παραστούν για να δείξουν ότι υπάρχει και η δική τους εκδοχή, ότι υπάρχει ακόμη ο λόγος τους και δεν διοικούν μόνο με τα ΜΑΤ, είναι ό,τι πιο λυπηρό από τη σημερινή παρέλαση στην Πάτρα.

Παραδέχονται ότι πλέον βρίσκονται κάπου αλλού, μακριά απο τους πολίτες, ούτε καν απέναντί τους. Ότι έχουν καταντήσει όπως και η επέτειος: Είδος μουσειακό.

Και μια επισήμανση για το τέλος. Είδαμε ανάμεσα στους έξαλλους διαδηλωτές και μερικούς πρώην παρατρεχάμενους, και πρώην βολεμένους με αξιώματα, που έτρωγαν με τρεις μασέλες, να βρίσκονται δίπλα στους απλούς πολίτες και τους φοιτητές και να διαδηλώνουν μαζί τους, λες και τους μοιάζουν...

Αυτό ήταν το δεύτερο πιο λυπηρό. Γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.