Τσιπρανδρέου τύπου ...Ανδρέου

Όταν η ιστορία επαναλαβάνεται, επαναλαμβάνεται συνήθως  ως φάρσα. Στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να  προκύψει δράμα.

Οι λαοφιλείς επαναστατικές εξάρσες  του Αλέξη Τσίπρα και ο οξύς, συνθηματικός και λαϊκοφέρνων  πολιτικός λόγος με τον οποίο πορεύτηκε στον πρώτο κύκλο των εκλογών, έπαψαν  πια να έλκουν την συμπάθεια του τύπου "νέος και άφθαρτος, είναι, άστον να είναι και λίγο ...υπερβολικός" και άρχισαν να γίνονται εξόχως ενοχλητικές για την κοινή λογική όσων - ελαχίστων ως φαίνεται απο τα γκάλοπ-  ξεθύμωσαν και άρχισαν να παρακολουθούν τον αρχηγό  του ΣΥΡΙΖΑ να ρίχνει  βέλη  εντός και εκτός του κράτους, όπου τον παίρνει αλλά και όπου δεν τον παίρνει...

Επιτιθέμενος ακόμη και στους ελάχιστους  εναπομείναντες ευρωπαίους υποστηρικτές της χώρας, οι οποίοι με κάποια αμηχανία παρακολουθούν το... ελληνικόν πολιτικόν "φρέσκον", να κυνηγά, ή να καμώνεται  πως κυνηγά ανεμόμυλους και να υποδύεται ότι μπορεί να αλλάξει όλη την Ευρώπη... την ώρα που δεν μπορεί καν να συνομιλήσει μαζί της.

Όταν τολμούσε κάποτε να κάνει κάτι εξ΄όλων αυτών ο Γιώργος Παπανδρέου, μια παχιά κρούστα σκόνης σηκωνότανε για να τον καταπιεί. Τότε ήταν ανευθυνότητα απέναντι την Ευρώπη που θα μας πετάξει έξω απο το ευρώ (θυμάστε τα του δημοψηφίσματος), τώρα είναι μαγκιά...

Περίεργα τα αντανακλαστικά αυτής της χώρας.

Τι μπορεί να συμβαίνει όμως και ένας ευφυής άνθρωπος σαν τον Τσίπρα μιλάει για Ολανδρέου, κόβει γέφυρες και επιτρέπει και... μεγάλες κωλοτούμπες σε μια τόσο κρίσιμη ώρα όπως η μετατροπή της  καταγγελίας του Μνημονίου σε πολιτική καταδίκη;

Το λογοπαίγνιο που εκνεύρισε ίσως και να μην ήταν τόσο τυχαίο, όπως και η επιδίωξη πολλών ευρωπαϊκών χαστουκιών. Ο Τσίπρας το τελευταίο χρονικό διάστημα εμφανίζεται ως ο καλύτερος διαφημιστής του Σαμαρά. Κάνει ό, τι μπορεί για να περικόψει τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και να δώσει την πρωτιά στη Ν.Δ.

Ο λόγος ίσως να  είναι ότι ο Τσίπρας βλέποντας την οριακή  πρωτιά των γκάλοπ, με τα μάτια  των στελεχών του  και  τους αριθμούς του Γενικού Λογιστηρίου, έπαθε  πανικό και συνειδητοποίησε τι μπορεί να σημαίνει το να σκάσει στα χέρια του η βόμβα αυτή τη χρονική στιγμή, ή ακόμη χειρότερα πόσο καταστροφικό θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο προσωπικά, είτε η θεαματική κωλοτούμπα ως προς το Μνημόνιο,  είτε η επιστροφή στη δραχμή για την οποία θα του επιρρίψουν και όλες  τις ευθύνες.

Ετούτος άλλωστε ο λαός ξέρει να στρώνει δάφνες και μετά να τις περιμαζεύει και να σε κοπανάει με δαύτες, σαν να μην πέρασε μια ...μέρα απο τα αλληλούια...

Μήπως θεωρεί λοιπόν ότι είναι  καλύτερα να βολευτεί στην αξιωματική αντιπολίτευση ως το κόμμα μπες -βγες που θα καταγγέλει τα πάντα,  χόμπυ στο οποίο  κάνει... πρωταθλητισμό η αριστερά, χτίζοντας παράλληλα με προσοχή την μεγάλη παράταξη  που ονειρεύεται και αποκτώντας κομματικές δομές και έμπειρα στελέχη, πράγματα που αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει, προκειμένου όταν θα βγει το κάρο από τη λάσπη να το σύρει ως θριαμβευτής;

Όλα αυτά βεβαίως όπως και ο γενικότερος λόγος του θυμίζουν... Τσιπρανδρέου... Αντιγραφή του...Ανδρέου...

Eπειδή όμως είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας δεν είναι Ανδρέας, ας προσέξει να μην αποδειχθεί περισσότερο μοιραίος απ΄ότι αποδείχθηκε ο Γιώργος και του βγει η αντιγραφή σαν προϊόν αστιγματισμού, θολή και παραμορφωμένη...