"Ρε παιδιά, γιατί ξαναπήγαμε σε εκλογές;"

Η απορία μπορεί να μοιάζει καφενειακού τύπου, αλλά είναι προφανής. Οιοσδήποτε την ένοιωσε να του γαργαλάει έστω και για λίγο το στομάχι με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών του Ιουνίου όταν με μάτια έκπληκτα είδε την απόλυτη επανάληψη της αναμέτρησης του Μαϊου, να χάσκει ...ανέμελα κάτω από τα ρουθούνια του θερινού απογεύματος.

Τόσο σενάριο, τόση φαντασία, τόσα δημοσιεύματα, τόσο μελάνι, τόσα σύμφωνα αγκαλιά με φωνήεντα να στριμώχνονται στο στόμα των "μπαλκονάτων" του 2012 και να ζαλίζουν τους διχασμένους μεταξύ επαναστάσεως και συντηρήσεως Έλληνες, να τους κάνουν να νιώθουν ότι έχουν  κλείσει ραντεβού με την ιστορία και μετά η ...τούμπα από το μπαλκόνι της ομοιότητας, που κάθε άλλο παρά συναρπάζει.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το μεγάλο άλμα, χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή,  που η ΔΗΜΑΡ έβλεπε τα ποσοστά της να ανέρχονται σε έναν ικανοποιητικό βαθμό αναγνώρισης παρά το  ομολογουμένως αντιτηλεοπτικό, το μη πιασάρικο προφίλ του αρχηγού της, που η Χρυσή Αυγή έκανε θεαματικη πρεμιέρα δείχνοντας τα μαύρα αλλά και στραβά, σχεδόν κωμικά δόντια της, που το ΠΑΣΟΚ έτρεχε στον γκρεμό αναζητώντας τον μικρό εαυτό του, σε κίνδυνο  ακόμη και για μονοψήφιο... λάκκο, το ΚΚΕ αναζητούσε τι έφταιξε και πάτωσε με τον ίδιο πολιτικό λόγο του...σκόρου  και ο Σαμαράς πανηγύριζε-τάχα- για μια νίκη που ήταν Πύρρειος, όπως και ο -τάχα- ενθουσιασμός που τον έφερε στην πρωτιά...

Τόσο ξόδεμα γιατί;

Για να ...διορθώσουμε δια της επαναλήψεως  την ψήφο του Μαϊου που κάποιοι είπαν ότι είναι  της ...οργής, κάποιοι άλλοι της  ντροπής και κάποιοι τρίτοι της ...στιγμής.

Οι περισσότεροι βέβαιοι ότι "δεν μπορεί, κάτι άλλο ήθελαν να πουν οι πολίτες και όχι αυτό που έλεγε η πρώτη κάλπη". Άπαντες προσδοκώντας ότι απο την νέα κάλπη θα βγάλουν και άλλα κουκιά για την πάρτη τους και θα κατακτήσουν τρόπαια από την...διόρθωση της ψήφου... Την διόρθωση που δεν...ήρθε.

Και κάποιοι άλλοι αναζητώντας άλλοθι, είτε για να συνηγορήσουν σε κυβέρνηση συνεργασίας, είτε για να βγάλουν την μάσκα της εκ των αριστερών κυβερνητικής διεκδίκησης και να εγκατασταθούν στην αντιπολίτευση, εκεί όπου βολεύει για να αυγατίσουν τα κουκιά χωρίς φθορά.

Η αλήθεια δυστυχώς πρέπει να βρίσκεται και κάπου αλλού, μακριά και απο τους εκβιασμούς της Μέρκελ και τους εκβιασμούς των ντόπιων.

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια χώρα που δολοφόνησε το παλιό χωρίς να έχει γεννήσει το νέο.

Λείπει  η νέα πολιτική δύναμη που θα φυσήξει σαν άνεμος ανανέωσης και θα τρέξει αβίαστα σαν ποτάμι, εφράζοντας τη νέα Ελλάδα ή την Ελλάδα των ονείρων μας.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά ο αντιγράφων τον Ανδρέα του '81 Τσίπρας, ίσως να πλήρωσε περισσότερο απο τους εκβιασμούς το γεγονός ήταν ένας ...αντιγραφεύς.