Ελλάδα, η χώρα των δημοσίων υπαλλήλων

Φρενίτιδα προσλήψεων είχαμε και λόγω των ρουσφετιών από τις Κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας, με αποτέλεσμα οι δημόσιοι υπάλληλοι να φθάνουν σήμερα τους 1.100.000. Τα στοιχεία σοκ για την κατάσταση που επικρατεί στον δημόσιο τομέα περιλαμβάνονται σε έκθεση του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Οι μόνιμοι υπάλληλοι πλησιάζουν τις 450.000 (συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού προσωπικού) ενώ οι υπόλοιποι προσλήφθηκαν με διάφορες δικαιολογίες και απασχολούνται σήμερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με διάφορες μορφές εργασίας. Είναι επίσης ενδεικτικό ότι 83.529 υπάλληλοι απασχολούνται σήμερα στους ΟΤΑ όλης της χώρας. Ο αριθμός του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στο Δημόσιο σε σχέση με τον πληθυσμό και τον αριθμό των δημοσίων υπάλληλων άλλων μεγαλυτέρων και πλουσιότερων χωρών,  προκαλεί ίλιγγο και δικαιολογεί τη δεινή θέση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΒΕΑ, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το  40% του συνόλου, ενώ οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου ξεπερνούν το 50%. Αναφερόμενος στο μέγεθος του δημοσίου τομέα, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος, ζήτησε το άμεσο «πάγωμα» των προσλήψεων για αόριστο χρονικό διάστημα, αλλά σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον για πέντε χρόνια. Διευκρίνισε ότι το Επιμελητήριο δεν τάσσεται υπέρ της άρσης της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα, αλλά τόνισε ότι τα κενά θα πρέπει να καλυφθούν με μετατάξεις, ιδιαίτερα στους τομείς της Παιδείας και της Υγείας. Οι αριθμοί που έδωσε στη δημοσιότητα το ΕΒΕΑ προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και του υπουργείου Εσωτερικών, τα οποία ενημερώθηκαν τον Φεβρουάριο του 2009.
Η επεξεργασία έγινε από το Κέντρο Μελετών και Έρευνας (ΚΕΜΕ) του ΕΒΕΑ και από αυτή προκύπτει ότι:
• Οι συνολικός αριθμός των υπαλλήλων στον στενό δημόσιο τομέα ανέρχεται στις 370.517. Από αυτούς, οι 268.832 είναι μόνιμοι και οι 101.685 είναι με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
• Στα υπουργεία υπηρετούν 92.179 υπάλληλοι, στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου 116.979, στους ΟΤΑ οι 83.529 και στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου οι 77.830.
• Αξίζει να σημειωθεί ότι από το σύνολο των 370.517 υπαλλήλων του δημοσίου τομέα, οι 165.262, δηλαδή το 45%, απασχολούνται σε δύο μόνο υπουργεία: στο υπουργείο Υγείας, που εποπτεύει τις υγειονομικές μονάδες της χώρας, και στο υπουργείο Εσωτερικών (μαζί με τους δήμους και τις νομαρχίες).
Το «πάζλ» των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα με κάποια σχέση μονιμότητας, συμπληρώνεται από το ενεργό στρατιωτικό προσωπικό, που ανέρχεται σε 177.600 άτομα. Ακολουθεί η «στρατιά» των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τις 550.000.
Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΒΕΑ, συνολικά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα ανέρχονται σε 1.098.117 άτομα. Από αυτούς:
• Μόνιμοι υπάλληλοι είναι 268.832 εργαζόμενοι, το 24,5%. Αν στους μόνιμους συνυπολογιστεί και το στρατιωτικό προσωπικό (177.600), ο συνολικός αριθμός τους φθάνει τα 446.432 άτομα, ή ποσοστό 40,7% του συνόλου.
• Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ανέρχονται σε 101.685, ή ποσοστό 9,3% του συνόλου.
• Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου φτάνουν τις 550.000, ή το 50% του συνόλου.
«Η σημερινή κατάσταση με τις ΔΕΚΟ δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Μίχαλος. «Δεν μπορούμε να ζητάμε θυσίες από τον μισθωτό, από το συνταξιούχο και τη μικρομεσαία επιχείρηση και την ίδια στιγμή να σπαταλάμε πολύτιμους πόρους σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Ότι εξέθρεψαν ή δεν τόλμησαν να αγγίζουν οι κυβερνήσεις των τριών τελευταίων δεκαετιών, θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σήμερα».
Η μελέτη, επισήμανε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, επιβεβαιώνει τη θέση ότι οι ΔΕΚΟ αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια μια ανοικτή πληγή για την ελληνική οικονομία, μία μόνιμη πηγή σπατάλης και ελλειμμάτων.
Οι κυριότερες αδυναμίες εμφανίζονται σχεδόν παντού, αλλά στη μελέτη κωδικοποιήθηκαν σε τέσσερις τομείς: του στρατηγικού σχεδιασμού, της οργάνωσης και λειτουργίας, του ανθρώπινου δυναμικού και της οικονομικής διαχείρισης των αποτελεσμάτων. Το ΕΒΕΑ, με τη μελέτη του, προτείνει μεταξύ άλλων: Η τιμολογιακή πολιτική των ΔΕΚΟ θα πρέπει να προσαρμόζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στις συνθήκες της αγοράς και της κοινωνίας, ενώ αναγκαίο είναι να καταργηθούν οι μη βιώσιμες από τις υπηρεσίες που παρέχουν. Οι δευτερεύουσες απολαβές των στελεχών (μπόνους κ.λπ.) θα πρέπει να μειωθούν κατά 10%-15%, οι προσλήψεις να γίνονται με όρους και μισθολόγιο ιδιωτικού τομέα και να εξυγιανθούν οι ΔΕΚΟ μέσω συγχωνεύσεων, αποκρατικοποιήσεων, ακόμη και διακοπής λειτουργίας κάποιων. Ο Κ. Μίχαλος τάχθηκε υπέρ της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, διότι «η κερδοφορία της είναι αρρωστημένη, αφού δεν έχει πραγματοποιήσει τις επενδύσεις που έπρεπε να είχε ολοκληρώσει από χρόνια». Επίσης, ζήτησε την αποκρατικοποίηση του ΟΣΕ «σε πολύ καλή τιμή», καθώς και άλλων ΔΕΚΟ στον τομέα των μεταφορών.