Η προσαρμογή στον παιδικό σταθμό

Η είσοδος ενός παιδού στον παιδικό σταθμό είναι μια μεγάλη αλλαγη στην ζωη του παιδιού, αλλα και όλης της οικογένειας.

Στην αρχή, ιδίως αν το παιδί είναι ετοιμο να φύγει από την αγκαλιά του σπιτιού και να ενταχτεί σε μια λίγο μεγαλύτερη κοινότητα, όλα θα είναι ευκολα… νέος χώρος, νέα πρόσωπα, παιχνίδια, νέοι φίλοι… χαμογελα και εύκολη είσοδος…

Μην μπερδεύετε όμως αυτες τις πρώτες ημέρες με την προσαρμογή… η προσαρμογή στον παιδικό σταθμό δεν γίνεται τον πρώτο καιρο μόνο, αλλα τον πρώτο χρόνο του σχολείου! Εμείς οι παδαγωγοί θεωρούμε όλο τον πρώτο χρόνο έτος προσαρμογής. Συνήθως οι εντάσεις συμβαίνουν όταν τα παιδιά συνειδητοποιούν την μονιμότητα της κατάστασης. Όταν συνειδητοποιούν οτι αυτο θα το κάνουν κάθε μέρα και για πολύ καιρό, τότε πραγματικά βγαίνει η προσαρμογή τους και συνήθως βγαίνει στο σπίτι όταν ειμαστε κουρασμένοι να ξανακάνουμε όλο αυτό… Όσο ενδιαφέρον και αν είναι, γίνεται πάλι το ίδιο κάθε μέρα!!!

Και ενω οι γονείς αγχώνονται, εμείς οι δασκάλες θεωρούμε οτι είναι καλύτερο για το παιδι να εκφράζει αυτές τις αλλαγές και την αγωνία που ίσως του προκαλούν, παρά να τα καταπιέζει μέσα του και πως είναι πολύ λογικό μια τόσο μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητα του να προκαλέσει αντιδράσεις.

Σκεφτείτε τον εαυτό σας να πιάνει για πρώτη φορα δουλειά σε μια όμορφη εταιρεία με πολλούς συναδέλφους, με ένα καλό διευθυντή και με πολυ καλή αμοιβή. Τον πρώτο καιρό πηγαίνετε με ενθουσιασμό, βάζετε τα δυνατά σας, για να φανείτε αντάξιοι των ικανοτήτων που δείξατε στο βιογραφικό και στην συνέντευξη που δώσατε… Δουλεύετε ακατάπαυστα για ένα 8ωρο, μπορεί και παραπάνω κι όταν γυρνάτε από την δουλειά συνεχίζετε να φερνετε στο μυαλό σας όλα όσα έχουν γίνει μεσα στην ημέρα, τα συζητάτε με τους φίλους και τον αγαπημένο σας συζυγο και την οικογένειά σας και όλοι σας λένε πόσο περήφανοι είναι για σας και την πρόοδο σας… Αυτό γίνεται για 6 μήνες και όσο ο καιρός περνά, ο διευθυντής σας αρχίζει να έχει όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις γιατί γίνεστε όλο και πιο έμπειρος μέρα με την ημέρα στην δουλεια, ο ενθουσιασμός σας δεν έχει φυγει αλλα σίγουρα δεν συγκρίνεται με αυτόν των πρώτων ημερων, η κούραση έχει αρχίσει να συσσωρεύεται γιατί μέχρι τώρα στην ζωή σας δεν είχατε αναγκαστεί να σηκώνεστε κάθε μέρα από τις 7 το πρωί και να δουλεύετε ακατάπαυστα. Η μετάβασή από την φοιτητικη ζωή στην εργασία σας έχει κουράσει λίγο, αυτό το καθημερινό οχτάωρο δεν το εχετε κάνει ποτέ και σας φαίνεται τόσο κουραστικό και οι ώρες που περνούσατε με τον αγαπημένο σας τώρα έχουν δώσει την θέση τους στο νέο σας επαγγελματικό προτζεκτ… Από την άλλη δεν γνωρίζετε και πότε θα πάρετε κι εκείνο το ρεπό -ούτε που τολμάτε να το αναφέρετε για να μην χαλάσετε την εικόνα του εργατικού υπαλλήλου που με τόσο κόπο έχετε δημιουργήσει…

Αρχιζετε και αναπολείτε τα φοιτητικά σας χρονια! Σιγουρα ήταν πιο ξέγνοιαστα και ας μην είχαν αυτόν τον παχυλό μισθο… Και ξαφνικά σας περνάνε ωρες ωρες σκέψεις να παραιτηθείτε και να γυρίσετε στην παλιά ζωή σας «Δηλαδή απο εδώ και πέρα μέχρι να συνταξιοδοτηθώ θα δουλεύω έτσι σκληρά;» Ευτυχώς που αυτές οι σκέψεις δεν διαρκούν πολύ, μολις φτάνετε στην εταιρεία που εργαζεστε και καταπιαστείτε με το πρώτο πρότζεκτ της ημέρας ο ενθουσιασμός και το κέφι επιστρέφει, αλλωστε είναι η δουλεια που πάντα ονειρευόσασταν και μερικοί από τους συναδελφους έχουν γίνει καλοί φιλοι που βγαινετε και τα Σαββατα για ένα ποτάκι…

Τι καλά όμως που θα ήταν να ειχατε την ωριμότητα να σκεφτεστε όλα αυτά τα θετικά συναισθήματα που σας προκαλεί η νεα σας εργασία, όταν πρεπει να αφήσετε το γλυκό σας πάπλωμα και την αγκαλιά του αγαπημένου σας αντρούλη που δεν τον βλέπετε και τόσο πολύ πια από την στιγμή που αρχισε η μεγάλη καριέρα σας..!

..και τώρα σκεφτείτε ποσο καλύτεροι υπάλληλοι είστε τον δεύτερο χρονο που εργάζεστε στην ίδα εταιρεία και πόσο πιο αποδοτικοί γίνεστε τον 3ο ή και τον 4ο χρόνο! Τώρα πια δεν σκέφτεστε το πρωινό ξύπνημα και τα Σαββατοκύριακα μαλιστα ξυπνάτε από τις 7 και με την πείρα και τις γνώσεις βγάζετε την 3πλάσια δουλειά στον μισό χρόνο και συνηθίσατε ότι θα παίρνετε μια μεγάλη αδεια το καλοκαίρι και κάποιες μερες μέσα στην χρονιά… Όσο για τον αγαπημένο σας σύζυγο… Τελικά το ότι σας κάταλαβε και σας στήριξε στα πρώτα βήματα της καρριέρας σας, ότι σας ενθάρρυνε να συνεχίσετε και να μην τα παρατήσετε με την πρώτη δυσκολία, σας έκανε να τον αγαπήσετε για έναν λόγο πάραπάνω!!!

Σταθείτε δίπλα στο παιδί σας, ακούστε το και δείτε την αγωνία του σαν φυσιολογική όχι σαν «προβλημα» που εμφανιστηκε ξαφνικά, εξηγείστε του πως τα συναισθήματα του δεν είναι πράλογα, ενθαρρύνετε το να συνεχίσει – δεν είναι ευκολο αυτό που του συμβαίνει, αλλάξε όλη του η καθημερινότηα, η ζωή του, μεγάλωσε, πρέπει να είναι ανεξάρτητο, πιο κοινωνικό, να καταφέρνει πράγματα, να αποδίδει, να μαθαινει! Όλα αυτά είναι συναρπαστικά, αλλά μπορεί κάποιες στιγμές να μην μπορεί να διαχειριστεί ολο αυτό το συναίσθημα…

Θυμηθείτε ότι εχετε απέναντί σας ένα παιδί που πολλές φορές δεν μπορεί να εκφράσει με τα λόγια τα συναισθήματα του!

- Μείνετε σταθεροί στο νέο σας πρόγραμμα, μην το μπερδεύετε περισσότερο αλλάζοντας συνεχώς την καθημερινότητά του.

- Συζητήστε με τις δασκάλες του, είναι εμπειρες, έχουν προσαρμόσει πολλά παιδιά και μπορούν να σας βοηθήσουν.

- Μην μαλώσετε το παιδί, δείξτε του ότι είστε περήφανοι για όλα αυτά που καταφέρνει, γινετε το παράδειγμα του, μιληστε του για τις δικές σας εμπειρίες και ενθαρρύνετε το να συνεχίσει.

- Περάστε και λίγο περισσότερο χρόνο μαζί του τα Σαββατοκύριακα και τα απογεύματα και να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρει!

Κι όπως λέει και η σοφή γιαγιούλα μου…

Υπομονη! Κάθε αρχή και δύσκολη!