Ένα ΣΧΟΛΙΟ για την… «μεταρρύθμιση» των 5 δημάρχων

Προκαλεί τον κοινό νου η ασθμαίνουσα αντίδραση των κκ δημάρχων (Γιώργου Καμίνη , Αθηναίων - Γιάννη Μπουτάρη, Θεσσαλονίκης - Γιάννη Δημαρά , Πατρέων -Πάνου Σκοτινιώτη, Βόλου - Φίλιππου Φίλιου, Ιωαννιτών) όταν ανακαλύπτουν μετά 3,5 χρόνια της διάλυση της χώρας, την αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού και την κατάργηση κάθε κοινωνικής δομής, γιατί τώρα τους πείραξε τον «σκληρό πυρήνα των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων των Δήμων».

Όταν «αντιδρούν» (ακόμη και για παραιτήσεις βροντοφώναξαν απειλούντες) αλλά δεν το εννοούν και πολύ περισσότερο δεν το πραγματοποιούν, μόνο θυμηδία προκαλούν.

Όταν υλοποιούσαν άκριτα αποφάσεις της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής , συνεργαζόμενοι απόλυτα μαζί της, είναι οξύμωρο να βγαίνεις στα παράθυρα και να τους κουνάς… το ροζ μαντήλι.

Όταν εκχωρούνταν σταδιακά αρμοδιότητες της ΤΑ σε ιδιώτες , ή όταν το κράτος φόρτωνε δομές λειτουργίας του χωρίς πόρους, όλοι αυτοί ήσαν συντεταγμένοι στους κουκουλόπουλους κι ασκούνηδες.

Όταν για χρόνια οι 2 από τους υπογράφοντες απολάμβαναν τον εναγκαλισμό και τα κονέ με τους εναλλασσόμενους στα κυβερνητικά έδρανα δεν υπήρχε «απαξιωτική στάση» ούτε υπήρχε ανάγκη «για δημιουργία ενός τολμηρού μεταρρυθμιστικού σχεδίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς όφελος των πολιτών, των εργαζομένων, της ίδιας της λειτουργίας των πόλεων και της χώρας μας».

Όταν εξελέγησαν οι άλλοι 3 υπογράφοντες – παρά τις όποιες επιφυλάξεις και θέση ενός εκάστου πολίτη της χώρας – γέννησαν προσδοκίες γιατί έσπαγαν ταμπού χρόνων και μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι θα υπάρξει από τον τρόπο που θα ασκούσαν την αυτοδιοικητική τους δράσης μια άλλη ελπιδοφόρα προοπτική για ένα βασικό πυλώνα της δημοκρατίας μας, όπως είναι η ΤΑ.

Διέψευσαν τους πάντες άμεσα, γιατί δεν επέτρεψαν από την πρώτη τους μέρα να ελπίζει κανείς σε κάτι καινούργιο κόντρα στην ισχύουσα για 10ετίες βλαχοδημαρχίστικη πολιτική .

Yes men αποδείχτηκαν οι κκ δήμαρχοι που τώρα ανακαλύπτουν την… Αμερική.

Η θεσμική και αξιοπρεπής αλλά πάνω απ όλα αυτοτελής ΤΑ χρειάζεται άλλες πολιτικές και κυρίως συμπεριφορές καθημερινής στάσης και δράσης των ασκούντων το ρόλο, για να καταστήσουν όλα τα παραπάνω εφαρμόσιμα.

Η κοινωνική συνοχή αποκαθίσταται και συντηρείται με κοινωνικές δομές, στάση και δράση σε ακριβώς αντίθετο μήκος κύματος από αυτό που κινήθηκαν και εξακολουθούν (παρά τις υστερικές στριγκλιές τους) να κινούνται.

Όλα τ' άλλα….