Mission impossible…

Ελληνιστί, για να μεταφράσω τον τίτλο που επέλεξα, αποστολή αδύνατη. Αυτό θα έπρεπε να διαμηνύουν απερίφραστα πια οι δικοί μας στους τροϊκανούς. Το πράγμα δεν βγαίνει με τίποτα, και ως εκ τούτου είναι αναμενόμενο να πηγαίνουμε από το κακό πάμε στο χειρότερο.

Μια προσεκτική ανάγνωση, πίσω από τις γραμμές, της έκθεσης της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προσγειώνει στη σκληρή πραγματικότητα και τον πλέον αθεράπευτα αισιόδοξο, ακόμη κι αυτόν που πιστεύει στο success story, έστω και με το… ζόρι.

Όταν, λοιπόν, η Κομισιόν, «βλέπει» για το 2014 χρηματοδοτικό κενό 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ, αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητή αναγνώστρια, να το υπολογίζεις τουλάχιστον στα πέντε. Καθότι προβλέπεται, επίσης, ότι θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ύφεση, που θα κυμαίνεται πάνω από το 4%!

Ας μου βρει ένας ειδικός προηγούμενο ευρωπαϊκής χώρας μεταπολεμικά που είχε ύφεση τέτοιας έκτασης, επί πέντε και πλέον χρόνια, κι εγώ δεν θα ξαναγράψω λέξη εδώ.

Και από πού θα καλυφθούν αυτά τα πέντε δισεκατομμύρια; Κοίτα τον καθρέφτη σου και δώσε την απάντηση!

Τι είπες; Δεν έχεις να πληρώσεις αφού έμεινες χωρίς δουλειά; Ή πηγαίνεις για δουλειά και δεν πληρώνεσαι, δουλεύεις χωρίς ασφάλιση, και γενικώς παίρνεις ψίχουλα; Σε διαβεβαιώνω ότι οι μισοί τουλάχιστον Έλληνες βρίσκονται στην ίδια μοίρα με σένα, και σχεδόν άλλοι τόσοι είναι έτοιμοι να σε ακολουθήσουν!

Τώρα, πώς και γιατί περιμένουν οι ορντινάτσες της τρόικας από έναν κόσμο που έχει εξαντληθεί να πληρώσει τη νέα φοροκαταιγίδα που έρχεται, ειλικρινά, με την κοινή λογική, δεν μπορώ να το καταλάβω.

Η φοροδοτική ικανότητα μισθωτών και συνταξιούχων είναι πια ανύπαρκτη, ενώ με τους πρωτογενείς τομείς της οικονομίας σε πλήρη εγκατάλειψη, (π.χ. αγροτικός) και με δυο εκατομμύρια ανέργους στην καλύτερη περίπτωση του χρόνου τέτοια εποχή, είναι αδύνατον να παραχθεί πλούτος.

Και πώς στα αλήθεια να παραχθεί πλούτος, και από ποιους, για να μεγαλώσει και το ρημάδι το ΑΕΠ; Είναι αυτονόητο ότι αυτό, όχι μόνο δεν θα μεγαλώνει, αλλά θα συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ την ίδια ώρα θα μεγαλώνει επί αυτού, ως ποσοστό, και το δημόσιο χρέος. Ήδη, συμβαίνει.

Με την κοινωνία γονατισμένη, στα τέσσερα, και με τόσα σκληρά κι επώδυνα μέτρα, το δημόσιο χρέος έχει ξεφύγει, υπερβαίνοντας πια το 160% του ΑΕΠ! Χρωστάμε πλέον, αισίως, 305 δισεκατομμύρια, κι έχει ο Θεός, ασχέτως εάν εμείς δεν έχουμε!

Και στο ερώτημα τι μπορεί να γίνει για να αναστραφεί η καταστροφική περιδίνηση μιας ολόκληρης χώρας και της κοινωνίας της, λυπάμαι αλλά πέρα από τις επαναστατικές γυμναστικές και τα εύκολα λόγια η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε από μόνοι μας.

Εάν δεν συνασπιστεί ο ευρωπαϊκός νότος να βγάλει ενωμένος γλώσσα στους Γερμαναράδες, δεν σωζόμαστε ακόμη κι αν πέσει ένα γενναίο «κούρεμα» του χρέους, το οποίο, παρεμπιπτόντως, προς το παρόν, αποκλείει κατηγορηματικά το Βερολίνο.

Η συγκρότηση μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής συμμαχίας από τις χώρες που πλήττονται από τη σκληρή λιτότητα που έχει επιβάλει η Γερμανία είναι μονόδρομος, ιδίως μάλιστα τώρα που οι ΗΠΑ, έχοντας πάρει τα πάνω τους πιέζουν την Ευρώπη (δηλαδή τη Μέρκελ) να αλλάξει βιολί, γιατί δεν θέλουν να χάσουν με τίποτα το δικό τους αναπτυξιακό ρυθμό.

Κατά τα άλλα, όσοι περιμένουν οι Γερμανοί να βάλουν νερό στο κρασί τους μετά τις εκλογές τους, πλανώνται πλάνην οικτράν και φαίνεται ότι δεν έχουν διαβάσει ιστορία.

Οι Γερμανοί θα επιμείνουν στη σκληρή λιτότητα. Και, αργά ή γρήγορα, και η ίδια η Γερμανία, που θα βιώσει και αυτή (στη δική της αυτοκαταστροφική πορεία) το τίμημα της κρίσης, θα ξεσηκώσει εναντίον της την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, είναι απολύτως προβλέψιμο ότι η ιστορία των δύο Παγκοσμίων Πολέμων θα επαναληφθεί σε οικονομικό επίπεδο.

Μέχρι τότε βέβαια, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει…..