Ηλεκτρονική εκμετάλλευση στα χρόνια της κρίσης

Ηλεκτρονικοί παπατζήδες που θεωρούν ότι ένα site μπορεί να τους επιφέρει κέρδη σε βάρος των εργαζομένων δημοσιογράφων υπάρχουν πάρα πολλοί. Εγχώριες σταλρετίτσες, κομπάρσες και μαϊντανοί που για κάποιο λόγο έχουν γίνει «γνωστοί» επειδή έχουν κάνει πέρασμα στην ελληνική τηλεόραση ή λέγοντας «Καλημέρα ήρθαμε για τα χαλιά» σε κάποιο ελληνικό σίριαλ εκμεταλλεύονται νέους με όρεξη, γνώσεις και φρέσκες ιδέες με χείριστο τρόπο απαιτώντας στο βωμό της άμισθης εργασίας.

Τυχάρπαστοι και πάνω απ όλα άσχετοι με το χώρο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας που αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην προσωπική τους προβολή δημιουργούν ηλεκτρονικούς ιστότοπους με σύνθημά τους την εκμετάλλευση νέων.

Η αδυναμία της Ένωσης Συντακτών αλλά σε πολλές περιπτώσεις και της ΠΟΕΣΥ που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου σε θέματα εργασιακών συμβάσεων και ηθικής τους επαγγέλματος δίνουν ελεύθερο πεδίο δράσης και φρέσκο αίμα για εκμετάλλευση.

Με δημοσιοποιημένες αγγελίες στο διαδίκτυο αναγράφουν παραπλανητικά στοιχεία και υπόσχονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Με αυτό τον τρόπο προσεγγίζουν τα υποψήφια θύματά τους που τις περισσότερες φορές είναι ανυποψίαστα και ενθουσιασμένα με τη νέα τους ενασχόληση δίνοντας το 100% του εαυτού τους.

Η συνήθης δικαιολογία είναι: «Θα σας δούμε 2- 3 μήνες δοκιμαστικά και αν πληρείται τις προϋποθέσεις θα σας προσλάβουμε». Φυσικά αν προσληφτείτε, πράγμα αδύνατο, για ασφάλιση ούτε λόγος… Με αυτό τον τρόπο ανυποψίαστα θύματα και με δικαιολογία τη δοκιμαστική περίοδο «βγάζουν» ώρες προσωπικής εργασίας για κομπάρσες και μαϊντανούς που απολαμβάνουν ανέμελοι τις διακοπές τους και έχουν και άποψη από ξαπλώστρας για τι θεματολογία.

Φυσικά οι γνώσεις της κομπάρσας και του μαϊντανού περιορίζονται συνήθως στο πως θα ανοίξουμε τον υπολογιστή και πως θα κάνουμε εύκολα, γρήγορα και αποτελεσματικά clopy-paste! Το εν λόγω φαινόμενο είναι σε έξαρση και έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις από τότε που τα παράσιτα του χώρου αντιλήφθηκαν την εύκολη προβολή του διαδικτύου, ικανοποιώντας έτσι την προσωπική τους ανεπάρκεια, τον εγωκεντρισμό τους και φυσικά την ανάγκη του να συντηρούνται στην επικαιρότητα έστω και παρασιτικά.

Τι γίνεται όμως όταν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι επαναστατήσουν; Ως πότε θα συνεχίζεται η εκμετάλλευση πτυχιούχων που επιδιώκουν να εργαστούν στο αντικείμενο που σπούδασαν, κόπιασαν και αγάπησαν; Ως πότε θα υπάρχουν παράσιτα που διψούν για προβολή στις πλάτες άλλων; Ρητορικά ερωτήματα που δυστυχώς κανείς δε μπορεί να δώσεις απαντήσεις…

Γιάννης Χρυσάνθου