Μαθήματα…απεργιακά !

Η απόφαση πάρθηκε προ ημερών. Οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν αποφασισμένοι να παραδώσουν «μαθήματα ανυπακοής», όπως χαρακτήρισαν την μελλοντική στάση τους.

Απεργιακές κινητοποιήσεις, λοιπόν, στα σχολεία αμέσως μετά το πρώτο κουδούνι. Η καλοκαιρινή ραστώνη θα παραταθεί –προφανώς- για τον μαθητόκοσμο, που κάθε πλευρά, από την σκοπιά της, κόπτεται για την διαπαιδαγώγηση και μόρφωσή του.

Ο υπουργός (ο επι της παιδείας αρμόδιος) υποστηρίζει πως δεν πρόκειται «να ντύσει στο χακί», τα μέλη τα εκπαιδευτικής κοινότητας. Περισσότερο δείχνει να βασίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό, της πρόκλησης αντιδράσεων από γονείς και κηδεμόνες και λιγότερο στην πειστικότητα του πολιτικού λόγου του.

Αλλωστε το επιχείρημα του διαλόγου, που αντιτείνει στους καθηγητές, μάλλον και ο ίδιος θεωρεί ως πολύ αδύναμο. Κι επειδή κατά την λαϊκή ρήση «όποιος έχει καεί από τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι», δεν γίνεται πιστευτός με όση σοβαρότητα κι αν αναγγέλλει τις πρωτοβουλίες του.

Οσο για τις διαβεβαιώσεις της παρουσίας εκπαιδευτικών σε κάθε τάξη, η πραγματικότητα διαψεύδει τις πομφόλυγες εκφράσεις.

Και μόνο το γεγονός της μη πρόσληψης έστω και ενός, όταν οι χιλιάδες αποχωρήσεις, λόγω συνταξιοδότησης (έστω και εσπευσμένης) είναι τρανή απόδειξη των ελλείψεων, που εμβαλωματικά επιχειρείται να καλυφθούν.

Στην αντίπερα όχθη η οργή είναι έκδηλη. Σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας. Αυτές τις ημέρες, ωστόσο, το ενδιαφέρον –και φυσιολογικά- εστιάζεται στα Γυμνάσια κα τα Λύκεια.

Εκεί όπου καλούνται να διδάξουν τους μαθητές εκπαιδευτικοί δίχως να γνωρίζουν το εργασιακό τους αύριο. Θα τους δοθεί δεύτερο μάθημα , ή θα θεωρηθούν πλεονάζον προσωπικό και θα ενταχθούν στον νεότευκτο θεσμό της κινητικότητας;

Θα μετακινηθούν σε κάποιο ορεινό χωριό για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αφήνοντας πίσω οικογένεια και ανυπέρβλητες υποχρεώσεις;

Πάμπολλα τα αγωνιώδη ερωτήματα, που το υπουργείο μόνο να διασκεδάσει με άδηλες υποσχέσεις μπορεί.

Αλλά τα απεργιακά αιτήματα ιεραρχούν και τις μαθησιακές ανάγκες στην προμετωπίδα τους. Το Λύκειο μεταμορφώνεται σε συνεχές εξεταστικό κέντρο.

Διαγωνίσματα, διαγωνίσματα, διαγωνίσματα. Σε κάθε τάξη θα τα έχουν απέναντί τους οι άγουροι νέοι. Σε ένα σχολείο απαξιωμένο χρόνια πριν. Και σ’ αυτό δεν φέρουν ευθύνη μονάχα οι πολιτικοί και η πολιτική τους. Μερίδιο μεγάλο έχει και η συντεχνία των εκπαιδευτικών. Επαναπαύθηκε, αδιαφόρησε, βολεύθηκε, με ένα σύστημα που με ακρίβεια γεωμετρική οδηγούσε στην παραπαιδεία των ιδιωτών τον μαθητόκοσμο.

Εξάλλου η πρόσφατη ανακοίνωση του συνδικαλιστικού τους οργάνου αποτυπώνει πεντακάθαρα με αυστηρή αυτοκριτική την απραξία του κλάδου. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η δυσπιστία έναντι των διεκδικήσεων των καθηγητών είναι έκδηλη και με πολύ αγώνα θα ανατραπεί.

Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν οι εκπαιδευτικοί. Ώστε ο …αυτοματισμός που ονειρεύεται ο υπουργός να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ.

Μιας και οι περισσότεροι δικαιώνουν τους κακοπληρωμένους δασκάλους μας, αλλά πρέπει η κινητοποίηση να μην λάβει χαρακτηριστικά που θα την υπονομεύσουν…