Σφαγιασμός εν τω Βουλευτηρίω!

Τις άγριες επιθέσεις στην Βουλή του παρελθόντος αιώνος ζήσαμε και το τριήμερον που πέρασε. Κατετέθη πρόταση μομφής κατά της Κυβερνήσεως από την Αντιπολίτευση. Η μομφή τι αφορούσε εν προκειμένω; Την δυστυχία των Ελλήνων από την σκληρή λιτότητα; Την πενίαν των Ελλήνων από την αφαίρεση των πόρων επιβιώσεως που είχαν; Τις συνεχείς απολύσεις εργαζομένων ; Την κορύφωση της ανεργίας; Την αδυναμία του συνόλου της Μεσαίας Τάξεως για εξόφληση των Λογαριασμών ΔΕΗ και την πλήρη αδυναμία καταβολής φόρων και δόσεων ληξιπροθέσμων δανείων; Τον γενικόν οικονομικόν αφανισμόν της Ελλάδος, βάσει σχεδίου, με σκοπόν να της αφαιρεθούν η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του ορυκτού πλούτου;

Αν έγινε γι’ αυτά και τα δεκάδες άλλα που έχουν φέρει σε εξαθλίωση τον Ελληνικόν Λαόν κακώς εγένετο. Και το κακώς δεν περιορίζεται στην άσκηση ελέγχου, αλλ’ εν προκειμένω στην ευθύνη του Κοινοβουλίου. Ο Ελληνικός Λαός εξέλεξεν  τριακοσίους εκπροσώπους για να διαχειρίζονται την τύχη του. Επομένως είναι όλοι συνυπεύθυνοι για την τύχη της Ελλάδος και του Λαού της. Από αυτήν την θεμελιώδη αρχή δεν υπάρχει εξαίρεση.

Αναφορικώς τώρα με τα διαδραματισθέντα στο τριήμερο της διαδικασίας, αυτά ήταν αναμενόμενα. Εξαπελύθη ένας άγριος φραστικός πόλεμος erga omnes. Οι πάντες αλληκατηγορήθηκαν και δεν ανεδείχθη ουδείς ικανός για Βουλευτής, όπως έδειξαν  τα γεγονότα. Δηλαδή αφού οι πάντες κατέκριναν τους πάντες, σημαίνει ότι όλοι είναι αμφισβητούμενοι. Αυτό προέρχεται από τους ιδίους και όχι από εμάς. Εμείς ακούγαμε συνεχείς κατηγορίες. Ακούγαμε  αποτυχίες σε όλους τους τομείς. Δηλαδή μηδενική προσφορά. Άρα διερωτηθήκαμε κατ’ επανάληψη. Πρόκειται για τους εκπροσώπους μας στην Βουλή; Για τους επιλέκτους του Ελληνικού Λαού, να ρυθμίζουν τις τύχες του;

Επιμένομε στην γραμμή μας, ότι οι τριακόσιοι είναι υπόλογοι στον Ελληνικόν Λαό. Ως εκ τούτου κάθε κατηγορία κατά της εκάστοτε Κυβερνήσεως ότι δεν έπραξε το τάδε ή αυτό που έπραξε δεν ήταν υπέρ του Λαού δεν ευσταθεί.  Όλοι  οι Βουλευτές οφείλουν να συνεργάζονται για το καλό του τόπου και όχι να υπονομεύουν  οι μισοί τους μισούς και αντιστρόφως με σκοπό να ανέλθουν στον θώκον. Αυτή η τάση έχει σωρεύσει δεινά. Όταν γίνεται αυτοσκοπός και δεν αποβλέπει στην από κοινού εύρεση λύσεως για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Και παρούσα συζήτηση είχε αυτά τα χαρακτηριστικά. Την συνεχή και αέναον  κατηγορία και ουδόλως την εξεύρεση λύσεως ή προτάσεως για τα όσα δεινά μαστίζουν τον Ελληνικόν Λαόν και την Χώρα.  Η έλλειψη αυτής της ουσιώδους και επιβεβλημένης αναφοράς μας πίκρανε πολύ. Και η πικρία  εγένετο μεγίστη όσον η διαδικασία έβαινεν προς το τέλος της.  Μεταστροφή καμμία. Επιθέσεις σε βαθμό σφαγής.