«Σπείραμε για να μάθουμε το Ψωμί των Ελλήνων…»

Ανοιχτά στις εκτάσεις του Αμαρίου, οι «ωραίοι τρελοί», όπως αποκαλούνται στην περιοχή του «Πάνακρον» της Σχολής Ασωμάτων τόλμησαν, αφήνοντας στην άκρη τις πιθανές… επιπτώσεις του υπαγορευμένου και δόλιου νόμου του 1928, και έσπειραν τους απαγορευμένους σπόρους σε ποσότητα εκατό κιλών της Ζέας, του «αρχαιότερου δημητριακού και βασικού συστατικού της διατροφής των αρχαίων».

Οι ποσότητες προέρχονται από καλλιεργητή της Κρήτης και επειδή θέλει… τόλμη και αρετή η καλλιέργεια που ανακλήθηκε και με το… νόμο πριν 85 χρόνια, αποφάσισαν να… «ξυπνήσουν» τις για δεκαετίες εκτάσεις και να ζητήσουν, αρχικά σε πειραματικό στάδιο, τον πλούσιο σε συστατικά καρπό, παρασκευάζοντας το «Ψωμί των Ελλήνων» που έθρεψαν δεκάδες γενιές από τότε(δείτε εδώ).

Το πώς και το γιατί της γενναίας πρωτοβουλίας εξηγεί στο MadeinCreta ο γενικός διευθυντής της εταιρίας «Αμάρι Α.Ε.» Χαράλαμπος Αγγελάκης, ο οποίος στο ενδεχόμενο να υπάρξει κινητοποίηση του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού, επειδή… καταπατείται ένας αναχρονιστικός νόμος του ’28, θα πει:«Θα μας ενδιέφερε για να διαπιστώσουμε έστω και σήμερα μετά από τόσα χρόνια, εάν ο φόβος είναι πραγματικός ή αν όσα βγαίνουν προς τα έξω και στην κοινή γνώμη στηρίζονται σε προκαταλήψεις!»

«ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…»

Πέραν τούτων, όμως, θα δοθεί η δυνατότητα, εφόσον υπάρξει η… κατασταλτική αντιμετώπιση του θέματος, να πληροφορηθούν οι ίδιοι και η κοινωνία «τους λόγους της απαγόρευσης της καλλιέργειας, γιατί κανένας μέχρι σήμερα δεν τους έχει κάνει γνωστούς», ενώ είναι βέβαιο πλέον «επειδή μπορούμε να καταλαβαίνουμε πολύ περισσότερο σήμερα, στις εποχές των μνημονίων και της υποδούλωσης πώς κάποιοι υπαγόρευσαν την ανάκληση για λόγους κερδοσκοπίας».

Με την αναβίωση της σποράς της Ζέας επιδιώκεται στο νομό Ρεθύμνου βήμα-βήμα «το Αμάρι και η Σχολή Ασωμάτων να γίνει ο πιλότος» ανασύστασης της  καλλιέργειας, και μετά τον έλεγχο του αποτελέσματος «η επαρχία να γίνει ο σιτοβολώνας της περιοχής» με το συγκεκριμένο δημητριακό και μελλοντικά, εφόσον υπάρξουν οι προϋποθέσεις, «να δημιουργηθεί και πρατήριο με προϊόντα Ζέας».

Και αυτή η δράση, επισημαίνει ο κ. Αγγελάκης, εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο που έχουν καθιερώσει οι επιτελείς της δημοτικής επιχείρησης, ώστε μέσα από την αναβίωση παραδοσιακών και ξεχασμένων λειτουργιών «να ανακαλύψουμε τη χαμένη μας ταυτότητα» και «να δώσουμε προσανατολισμούς σε πρότυπα που χάσαμε και σήμερα μας είναι αναγκαία και τα αναζητούμε».

ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΑ

Η καλλιέργεια των σπόρων Ζέας ήταν ανέκαθεν στις προτεραιότητες των διοικούντων την «Αμάρι Α.Ε.» και ερευνώντας, «επειδή υπήρχε ενδιαφέρον για την αναβίωση της σποράς», ζητούσαν τον αυθεντικό, όμως διαπίστωσαν ότι «αυτός υπάρχει μόνο στην Τράπεζα σπόρων της Γερμανίας και προερχόταν από την Ελλάδα». Γι'αυτό και έψαξαν και βρήκαν (ευτυχώς) ποσότητες στην  Κρήτη, τις προμηθεύτηκαν και τις άφησαν στην αμαριώτικη γη.

Και αφού έλθει ο καιρός για τον θερισμό και το αλώνισμα, μέρος του παραγόμενου προϊόντος θα φτάσει στον αλευρόμυλο για άλεση, ώστε συνέχεια να ακολουθήσει η παρασκευή αρτοσκευασμάτων. Για την  άλεση στο μύλο, όμως, απαιτείται η εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού και γι αυτό γίνονται συζητήσεις με φορείς και άτομα που έχουν εκδηλώσει το σχετικό ενδιαφέρον…

Έως τότε, πάντως, οι κινήσεις τους είναι προσεχτικές και επ’ ουδενί έχουν στη σκέψη τους στην καλλιέργεια  των φυτών να χρησιμοποιήσουν τις σημερινές μεθόδους ανάπτυξής τους με χημικά λιπάσματα. Αντιθέτως, στοχεύουν στην παραγωγή ενός αποτελέσματος, όμοιου με εκείνο που έφερναν οι καλλιεργητές-πρόγονοί τους. Η φετινή σοδειά θα κρίνει πολλά!