Τους έκαψαν 4-5 φορές και έφυγαν στις… παραλίες

Μέρες χειμώνα και εορτών στον Κεραμέ Αγίου Βασιλείου και μόνο ο.. ημεροδείχτης έδειχνε τη μεγάλη γιορτή των χριστιανών! Είναι μέρες σαν και τις άλλες, όμως… μνημονιακές και, ευτυχώς, το καφενείο στην πιάτσα είναι ανοιχτό. Όμως κι αυτό μένει άδειο γιατί οι πιο πολλοί έκαναν το… ταξίδι τους και από τους πεντακόσιους με εξακόσιους το 1963… φυλάνε Θερμοπύλες κοντά εκατό και οι περισσότεροι υπερήλικες.

Και μέσα σε αυτούς τους γενναίους και τα δυο αιωνόβια θεμέλια, η Στέλλα Αρετάκη και η Ευαγγελία Κοπανάκη, έστω και βιολογικά λαβωμένα… Το σπουδαίο και ελπιδοφόρο, ωστόσο, είναι ότι παραμένουν και νεότερες γενιές στον τόπο τους, από 25 έως 55 και 60 χρόνων, οπότε φαίνεται κάποιο φως στον ορίζοντα!

Μέσα σ’ αυτόν τον πληθυσμό δραστηριοποιείται στα κοινά του χωριού του για 28 χρόνια και από αυτά τα 12 είναι στην τοπική κοινότητα, ο Βαγγέλης Σαββοργινάκης, που μακριά από τις κομματικές ταμπέλες θα επιχειρήσει από το ίδιο πόστο και πάλι στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου στον δήμο Αγίου Βασιλείου. Η εκλογή του για τόσο μεγάλο διάστημα δείχνει ότι οι συγχωριανοί του τον αποδέχονται να τους εκπροσωπεί στον θεσμό…

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ ΨΩΜΙ

Και μπορεί οι τέσσερις- πέντε μεγάλες πυρκαγιές τα τελευταία δέκα χρόνια, να.. έκαψαν τη ζωή των κατοίκων στο αμιγώς αγροτοκτηνοτροφικό χωριό του Λιβυκού, όμως, βρέθηκε διέξοδος στον προϋπολογισμό της επιβίωσης και το εισόδημα συμπλήρωσαν οι παραλίες! Η ετήσια παραγωγή των 150 τόνων λαδιού έπεσε μόλις στους πέντε, και οι άνθρωποι για να επιβιώσουν και να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη στράφηκαν στις αμμουδιές, αξιοποιώντας τον μεγάλο τους πλεονέκτημα.

Έτσι θα συναντήσεις κατοίκους με δυο και τρεις επαγγελματικούς ρόλους, το χειμώνα αγρότες, κτηνοτρόφους και οικοδόμους (οι τελευταίοι μπήκαν στην ανεργία) και το καλοκαίρι επαγγελματίες στον τουρισμό στις «Λίγκρες», τα «Ανατολικά», το «Γλήμα», το «Αμμούδι», την «Ποδαρέ», την «Αγία Φωτεινή» και τα «Γιαλοπόταμα»…

Όλες οι δράσεις των επαγγελματιών στις παραλίες, που σώζουν και την οικονομία της περιοχής ευρύτερα, κινούνται στο μικρομεσαίο χώρο και ευτυχώς!

Οι μεγάλες  ξενοδοχειακές μονάδες, που συνήθως έχουν πίσω τους τα κεφάλαια των πολυεθνικών και αδίσταχτα «φυτρώνουν» και καταστρέφουν, δεν έχουν εμφανιστεί και το περιβάλλον κρατιέται.

Αυτή την ανάσα ζωής στην τοπική οικονομία υποστηρίζει και ο πρόεδρος της κοινότητας  Βαγγέλης Σαββοργινάκης:«Μας έκαψαν τέσσερις-πέντε φορές, μας χτύπησαν εκεί που πονούσαμε, έκλεισε και το ελαιοτριβείο και από χωριό του λαδιού φτάσαμε και σήμερα να αγοράζουμε το λάδι! Αναγκαστικά, ο κόσμος για να επιβιώσει, ζήτησε ψωμί από τον τουρισμό και τις παραλίες που έχουμε, άνοιξε μαγαζιά και έφτιαξε δωμάτια. Πώς αλλιώς να ζήσει;»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ…

Βέβαια θα μπορούσε να έλθει και μεγαλύτερη ανάπτυξη, όμως, μέρος των εκτάσεων στην «Αγία Φωτεινή», στα «Γιαλοπόταμα» και στον «Πύργο», έχουν χαρακτηριστεί από τους αρχαιολόγους αρχαιολογικές περιοχές και τα… σκυλιά είναι δεμένα! «Ή να έλθουν και να κάνουν ανασκαφές», επισημαίνει ο κ. Σαββοργινάκης, «ή να τις αποχαρακτηρίσουν προς όφελος των πολιτών. Δεν γίνεται να είμαστε δέσμιοι για τόσα χρόνια και οι τόποι μας να μένουν αναξιοποίητοι!»

Και ενώ οι εκατό γέρασαν και μένουν στον οικισμό με τα νησιωτικά χαρακτηριστικά, οι πολλοί είναι εγκατεστημένοι αλλού σε ελληνικές πόλεις, όπου σταδιοδρόμησαν. Το χωριό τους, όμως, συνεχίζει να τους ενώνει και όσοι βρίσκονται «εκτός τειχών» μέσα από φορείς της παροικίας που δημιούργησαν, περισσότερο της Αττικής που προεδρεύει η κυρία Μαρία Αποστολάκη, έχουν συχνή επαφή με τις ντόπιες… κεφαλές για την αντιμετώπιση ζητημάτων που ανακύπτουν…

«Νοιάζονται και αγαπούν το χωριό και όσοι είναι εγκατεστημένοι αλλού», λέει ο κ. Σαββοργινάκης. «Έρχονται τακτικά και κρατούν μια ζωντανή επαφή, και συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις και του πολιτιστικού συλλόγου Κεραμέ-Αγαλιανού και του τοπικού συλλόγου γυναικών. Το αγαπούν το χωριό και το δείχνουν…»