Η μάσα, η πολιτική και οι ψηφοφόροι

Τις προάλλες λοιπόν και ενώ συζητούσαμε για την πολιτική αλλά κυρίως την οικονομική κατάσταση στη χώρα μου είπε πως τίποτα ο ίδιος δεν περιμένει στην κατεύθυνση ελάφρυνσης των πιο φτωχών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Και μου το εξήγησε:

-         Κοίτα την πλειοψηφία των βουλευτών. Σε ποια κοινωνική τάξη ανήκουν; Ρίξε μια ματιά στα πόθεν έσχες. Οι περισσότεροι είναι πλούσιοι. Κάποιοι άλλοι έχουν απλά… εξασφαλίσει και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών ή από μεγάλα πολιτικά τζάκια. Είναι δυνατόν να έχουν τις ίδιες αγωνίες με μένα και με σένα; Μπορεί κάποιοι να έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Μπορούν όμως να μας καταλάβουν; Έχουν φτάσει στο σημείο να μην έχουν να αγοράσουν γάλα στο παιδί τους; Να τους κόψουν το ρεύμα; Γι΄ αυτούς η μόνη πείνα που έχουν αισθανθεί είναι όταν κάνουν… δίαιτα!

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Μου τόνισε ότι το φαινόμενο διαπερνά οριζόντια όλους σχεδόν τους πολιτικούς σχηματισμούς.

Και πρόσθεσε: Η ευθύνη –όσο και αν δεν μας αρέσει- βαρύνει στο τέλος, εμάς τους ψηφοφόρους. Όχι μόνο επειδή ψηφίζαμε –κάποιοι ακόμα το κάνουν- τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς που στο μόνο που διαφέρουν πια είναι τα σήματα των κομμάτων τους αλλά και επειδή ανεξαρτήτως κόμματος δεν επιλέγουμε τους αξιότερους, ανθρώπους που αναδείχθηκαν μέσα από την κοινωνία και τη δουλειά τους έχοντας μοχθήσει, αλλά αυτούς που τα βρήκαν έτοιμα και ζητούν ψήφο ελέω θεού, μπαμπά, τραπεζικής κατάθεσης.

Ακόμα και αν κάνουμε διαφορετικές επιλογές αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία στο πως επιλέγουμε πρόσωπα, δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα.

Πώς να καταλάβει ο χορτάτος τον πεινασμένο;