Έμειναν από… καύσιμα οι αποκριάτικες γιορτές

Και αιφνιδίως τις τελευταίες μέρες έφτασε το… πρώτο καραβάνι των αποδήμων της Αθήνας στο Σπήλι. Ήρθε η παρέα, το… κύκλωμα (τους αποκαλούν άλλοι!) που σποραδικά κάνει την εμφάνισή της στην κωμόπολη και οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι και νοστάλγησαν το χώμα τους. Άλλοι έρχονται για να δουν τους υπέργηρους γεννήτορές τους και συγχωριανούς που παραμένουν, άλλοι για να επιθεωρήσουν τις περιουσίες τους και άλλοι «για να πιούν μια ρακή στο τεζάκι του Γιάννη ή του Ράφτη», να θυμηθούν τα παλιά και να το διασκεδάσουν! Και τελειώνοντας αυτό το ζωογόνο διάλειμμα, να γυρίσουν… ανανεωμένοι στο κολαστήριο…

Θα κατέβουν σε ακαθόριστες εποχές, ιδιαίτερα ορισμένοι του ισχυρού… κυκλώματος! «Να, πριν λίγες μέρες ήλθε στο χωριό και έφυγε ο Νίκος ο Ταταράκης, τώρα ήλθαμε εμείς και σε λίγες μέρες θα φύγουμε. Είναι κάτι το συνηθισμένο! Γιορτές τώρα, αξιοποιήσαμε την ευκαιρία», εξηγεί ο συνταξιούχος καπετάνιος του Εμπορικού Ναυτικού Στέφανος Σπαντιδάκης, που με άλλους της ίδιας γενιάς και νεώτερους απολάμβαναν τη λιακάδα της ημέρας στο ταβερνείο της κυρίας Κούλας και του Σάκη και ταυτόχρονα το ντόπιο κρασί του Ηλία, που έφυγε, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια από την σεισμογενή Κεφαλονιά…

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ… ΦΛΑΟΥΕΡ

Σε λίγο, και αφού τέλειωσε το… νέκταρ της ταβέρνας και αφού δεν υπήρχαν μπουκάλια στο… ψυγείο-προστατευτικό κάλυμμα του ρολογιού της ΔΕΗ του μαγαζιού, εκεί που τα… διατηρεί πάντα… φρέσκα από τις καιρικές συνθήκες ο ειδικός των… οινογεύσεων Γιάννης Λουλούδης, ο περίφημος Τζον Φλάουερ, έτρεξαν και έφεραν για… συντήρηση της παρέας δυο μεγάλα μπουκάλια από το δικό τους κρασί ο Θοδωρής Θεοδωράκης και ο Πολύδωρος Γεωργουλάκης. Εν… ριπή οφθαλμού έφτασε και η δεύτερη παρτίδα των μεζέδων από το κρεοπωλείο του νεώτερου Λαμπακιού, ενώ ο Σάκης, ηγέτης και κάποιες φορές βοηθός της κυρίας Κούλας, δεν παρέλειψε και αυτό το πρωινό να δοκιμάσει την τύχη του στο… τοπικό πρακτορείο. Εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή και σήκωσε τα μανίκια!

Αναμένοντας όμως τον… γιατρό ΩΡΛ κ. Φλάουερ, όπως αυτοαποκαλείται, από την… επέμβαση που έκανε στο φάρυγγα… ασθενούς που υπέφερε από… αμφιβόλου ποιότητας αλκοόλ, και με το κρασί να ευφραίνει την διάθεση, η συζήτηση γύρισε στις αθάνατες εποχές του χωριού και στα πρόσωπα που καθόρισαν εύθυμα γεγονότα και στιγμές. Όπως στον Μαρκογιώργη τον λαϊκό λυράρη, πατριάρχη μιας αμιγώς μουσικής οικογένειας, που «γλέντησε μέχρι που ζούσε όλο το Σπήλι», και στον Στεφανή Βασιλάκη, τον γέρο Κοντύλη τον μυλωνά, τον άλλο αυτοδίδακτο μάστορα της λύρας, που «ξεσήκωνε με τα πεντοζάλια του».

Και πράγματι, όλοι και πρώτοι ο Μπάμπης Λουλούδης, ο Αντώνης Καπετανάκης και ο Κωστής Λουκάκης, υπερβαίνοντας και οι τρεις τα… ήντα, επεσήμαναν την ανάγκη διάσωσης εκείνων των αθάνατων εποχών, που οι ντόπιοι… οργανοπαίκτες της κρητικής μουσικής με τη στάση ζωής τους καθόρισαν το «ψυχαγωγικό γίγνεσθαι» των γενεών του Σπηλίου και ευρύτερα. Τα περιστατικά που πρωταγωνιστούσαν μοιάζουν σήμερα στους νεώτερους ως… ανέκδοτα. Όμως, ήταν αληθινά!

ΞΕΘΩΡΙΑΣΑΝ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ…

Άλλα χρόνια τότε, όμως, άλλα τα τωρινά που πλέον ξεθώριασαν και τα έθιμα του τόπου, και χάθηκε η διάθεση και η πρωτοβουλία για να ανασηκωθούν! Οι γιορτές της Αποκριάς, εντέχνως… σιώπησαν, οι λύρες… βουβάθηκαν, οι χοροί έπαψαν και τα πόδια «κοκάλωσαν». Η συζήτηση παντού γίνεται μόνο για «το μεγάλο καρναβάλι της πόλης του Ρεθύμνου», που μετατράπηκε σε ένα επιχειρηματικό σόου, όμοιου εκείνου της Πάτρας, και προετοιμάζεται από μήνες…

Νοσταλγικά, οι μνήμες των μεσήλικων και παλαιότερων επιστρέφουν στην αυθεντικότητα των τοπικών εορτών στα χωριά, μικρά και κεφαλοχώρια, τότε, που επικρατούσε ο αυθορμητισμός και η συμμετοχή. Και όλα αυτά στα χρόνια της φτώχειας, που ο πρωτοστάτης Κωστής Νεονάκης ο χασάπης, δεν χρειάζονταν βοήθεια και οργάνωση για να αφυπνίσει το διψασμένο υπόβαθρο των συγχωριανών του και να τους φέρει ως… αρχηγός στα καφενεία και στο δρόμο για ένα διαρκές ξεφάντωμα. Οι μεταμφιέσεις και τα δρώμενα του ήταν ανεπανάληπτα και πέρασαν στην ιστορία! Από τότε που ο πληθυσμός μπήκε στις ράγες της εύπλαστης… ευμάρειας, άρχισε και ο κατήφορος. Ίσως, στον κατήφορο θα μπορούσαν  να βάλουν φραγμό οι νέοι ενεργοποιώντας τις δυνάμεις τους. Θα είναι μια θεραπεία στον ιό που μετέφερε εντέχνως η εκάστοτε κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες στον πληθυσμό επιδιώκοντας την αποχαύνωσή του…