Το ποτάμι ήταν… τεχνητό

Στην αρχή ήταν η Χρυσή Αυγή. Εκμεταλλεύτηκε την οργή των πολιτών και κέρδισε στην κάλπη κρύβοντας βέβαια το ναζιστικό της ιδεολογικό υπόβαθρο.

Δεν κατάφερε ωστόσο να το κάνει καλά και τελικά αποκαλύφθηκε η εγκληματική δράση της. Δεν μπόρεσε να κρυφτεί για πολύ καιρό και άρχισε να συμπεριφέρεται ως συμμορία χωρίς την ανάγκη να καλύπτεται αφού ένιωθε ότι καλυπτόταν από ατιμωρησία.

Το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή ήταν ότι αρχικά το ίδιο το σύστημα την αβαντάρισε θεωρώντας την ένα πολύ καλό «κυματοθραύστη» της λαϊκής αγανάκτησης που σε κάθε άλλη περίπτωση θα έβρισκε διέξοδο προς τα κόμματα της αριστεράς.

Στη συνέχεια διαπίστωσε ότι το φαινόμενο ήταν ανεξέλεγκτο  και έκτοτε ψάχνει τρόπους για να λύσει το πρόβλημα που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε. Αν θα το καταφέρει θα το καταγράψει η ιστορία.

Την ίδια στιγμή έχοντας αποκτήσει την «τεχνογνωσία» για την εκτροπή του «ποταμού» της αντίδρασης των πολιτών, το ίδιο σύστημα έδωσε την «ευλογία του» (αν όχι την «εντολή») σε ένα νέο πολιτικό μόρφωμα που δεν ενέχει τους κινδύνους της ακροδεξιάς ενώ ταυτόχρονα κινείται εκ του ασφαλούς χωρίς πολιτικά επιχειρήματα σε μία κοινωνία που έχει σιχαθεί τους πολιτικούς παλαιάς κοπής.

Χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς επιχειρήματα, χωρίς να χρειαστεί να πει κάτι. Απλά και μόνο να λαϊκίσει. Αυτό «περνάει» τώρα…

Στόχος η διάσωση της Ν.Δ. στο επόμενο χρονικό διάστημα καθώς θα χρειαστεί σύμμαχο (την ώρα που το ΠΑΣΟΚ καταρρέει) ενώ ταυτόχρονα το «Ποτάμι» διεμβολίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πιθανότερο σύμμαχό του, τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια και αν αποτύχει, δεν τρέχει και τίποτα. Μέχρις τις επόμενες εκλογές υπάρχουν και άλλα σχέδια, πιθανόν και νέοι πολιτικοί σχηματισμοί…