Aπόψε στην Αγορά Αργύρη της Πάτρας η παρουσίαση του βιβλίου της Κλεοπάτρας Δίγκα "Θέση 44, Παράθυρο"

Το βιβλίο «Θέση 44, Παράθυρο» της σκηνογράφου, ζωγράφου Κλεοπάτρας Δίγκα, γνώριμης στους Πατρινούς από την θητεία της ως καλλιτεχνική διευθύντρια για πολλά χρόνια στο Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Πατρέων στο Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο, στην άνω πόλη, θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση σήμερα Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014 και ώρα 20.00 στην Αγορά Αργύρη, στην οδό Αγ. Ανδρέου και Αράτου.

Το βιβλίο της κυρίας Δίγκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Για την συμβολή της Κλεοπάτρας Δίγκα στη δημιουργική του πορεία του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Πατρέων, θα μιλήσει στην εκδήλωση ο συντονιστής της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, Βαγγέλης Πολίτης-Στεργίου ενώ ο συγγραφέας και δικηγόρος Βασίλης Λαδάς, «διά κατόπτρου αινιγματωδώς», θα προσεγγίσει κριτικά το βιβλίο.

Όπως σημειώνει στην Εφημερίδα των Συντακτών η κριτικός Λογοτεχνίας, Μαρία Στασινοπούλου, «η Κλεοπάτρα Δίγκα, ζωγράφος, σκηνογράφος, αλλά και εμπνευσμένη δασκάλα καλλιτεχνικών, εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1992 με τη νουβέλα “Ξέρεις, τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα”. Στιγμιότυπα ζωής στον χρόνο τον ατέρμονα είναι το καινούργιο της βιβλίο. Σύντομες ιστορίες γραμμένες μέσα στα υπεραστικά λεωφορεία των γραμμών Καλαμάτα-Αθήνα-Πάτρα, στη θέση 44, στο παράθυρο, εμμονή που επεδίωκε να καλύπτει σε κάθε της ταξίδι. “Σημειώσεις στη θητεία του ονείρου” τις χαρακτηρίζει η ίδια.

Με τη λέξη όνειρο χαρακτηρίζει τη δουλειά της ή, καλύτερα, μια συγκεκριμένη δραστηριότητα στην επαγγελματική της πορεία, την Οργάνωση Εικαστικών Εργαστηρίων του ΥΠΠΟ. Ένας άνθρωπος που δούλεψε για τον πολιτισμό, όπως και όσο μπορούσε. Μια δασκάλα που αγάπησε τον άνθρωπο και τα παιδιά του.

Ματιά καλλιτεχνική που ξέρει να παρατηρεί και να μεταμορφώνει με προσωπικό τρόπο. “Αν δεν έχει ο καλλιτέχνης βιωμένο υλικό, δεν μπορεί να δημιουργήσει. Αλλά και το βιωμένο υλικό, αν δεν συναντηθεί με τον καλλιτέχνη, μένει απλός βίος”, μας λέει η κυρία Δίγκα σε ένα σύντομο κείμενό της με τίτλο «Μια σκέψη». Μνήμες ξετυλίγονται με αφορμή μια φωτογραφία, σκέψεις αναδεύονται στη θέα μιας σκηνής του δρόμου ή στην κίνηση του τοπίου καθώς τρέχει το τρένο.

Ο λόγος της μικροπερίοδος, με σύντομες κοφτές φράσεις. Κείμενα γραμμένα σε πορεία ζωής. Κάποιες εγγραφές χρονολογημένες: Αύγ. ’86, Μάρτης ’93, Καλοκαίρι ’85, όχι υποχρεωτικά σε χρονική ακολουθία. Πρώτη ημερολογιακή ένδειξη Δεκέμβρης ’67, τελευταία 2013. Τα περισσότερα μετά το 1985. Τα πιο μικρά κείμενα τρεις – τέσσερις αράδες, τα πιο μεγάλα τέσσερις – πέντε μικρόσχημες σελίδες. Η ποιότητα των κειμένων είναι άνιση. Κάποια αποτελούν ευτυχείς λογοτεχνικές στιγμές και κάποια άλλα παρουσιάζουν μικρότερο ενδιαφέρον. Στα εύστοχα, ενδεικτικά, θα κατέτασσα, τα Ημερολόγια 1, 2, 3, 4, 5, 6∙ και τα κείμενα με τίτλους, “Λιοσίων”, “Όνειρο”, “Το πορτρέτο του Δ.Π.”, “Εμμονές”, “Πάτρα-Αθήνα”, “Για τον δάσκαλο”, “Κοιτάζοντας”. Κάποτε νιώθεις ότι ήθελε λίγο ακόμη δούλεμα η γλώσσα. Στην αρχή μάλιστα αυτό είναι πιο έντονο. Μία μίξη ποικιλότροπων σημειώσεων γραμμένων με αγάπη και τρυφερότητα: σκέψεις, ημερολογιακές καταγραφές, αναμνήσεις, με σαφές αυτοβιογραφικό και βιωματικό υπόβαθρο. Κάποια έχουν δομή διηγήματος.

Οι διαδρομές με λεωφορείο και οι σκέψεις που ενεργοποιεί και στροβιλίζει στο μυαλό του ο αφηγητής συνιστούν τον εσωτερικό αρμό της γραφής. Η συγγραφέας, στη “Θέση 44, παράθυρο”, σκέπτεται από τη μια και από την άλλη κρυφακούει και κρυφοκοιτάζει τους συνταξιδιώτες της. Η ζωή μια διαδρομή, πολλές διαδρομές, τροχιές παράλληλες αλλά και διασταυρούμενες. Ένα βιβλίο της καρδιάς».

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Πατρέων.