Πόσο πατριώτης λογίζεται κάποιος;

Πριν από μερικές ημέρες γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου, την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό. Την 28η Οκτωβρίου γιορτάσαμε την απόφαση για τον πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του άξονα.

Αυτές τις ημέρες παντού κυκλοφορούν Ελληνικές σημαίες, το εθνικό αίσθημα βρίσκεται στα ύψη και πολλοί πατριώτες εμφανίζονται με εθνικιστικά συνθήματα για να μας θυμίσουν την ένδοξη ιστορία και να προσπαθήσουν να μας «απελευθερώ-σουν από τον σύγχρονο ζυγό».

Έτσι πολλές συζητήσεις περί το πόσο πατριώτης είναι κάποιος επανέρχονται στο προσκήνιο. Οι παρελάσεις γίνονται κεντρικό θέμα και πολλοί προσπαθούν να αναδείξουν τον πατριωτισμό ως ύψιστη αρετή.

Πως μπορεί όμως να οριστεί ο πατριωτισμός; Πατριωτισμός, λοιπόν, είναι η αγάπη προς την πατρίδα μας και η υπεράσπιση των συμφερόντων της. Δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει άγνοια και αδιαφορία σχετικά με τα τεκταινόμενα εκτός των συνόρων του εθνικού κράτους, όπως πιστεύει ο εθνικισμός.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την αρχή του 21ου αιώνα, η παγκοσμιοποίηση εντείνονται. Τι είναι αυτή; είναι μια νέα έννοια η οποία αναφέρεται στην δημιουργία μιας παγκόσμιας οικονομικής, και όχι μόνο, αγοράς η οποία θα εκτείνεται στα όρια όλου του κόσμου και όχι στα εθνικά σύνορα.

Ο τρόπος με τον οποίο η παγκοσμιοποίηση προωθείται από το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα είναι ο λάθος, είναι τα όρια της άρνησης του πατριωτισμού. Ο σημερινός τρόπος της παγκοσμιοποίησης προβάλλει την επικράτηση των αγορών στην δημοκρατία, στους λαούς, στον άνθρωπο, δείχνει την νίκη των χρημάτων έναντι των ανθρώπων. Προβάλλει συγκεκριμένα καταναλωτικά πρότυπα τα οποία θα ευνοήσουν συγκεκριμένους να πλουτίσουν χωρίς τα εθνικά σύμβολα και με την κατάργηση κάθε δικαιώματος επιλογής.

Μια φράση έχει διατυπωθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου, «πρέπει να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση». Μια φράση τεράστιας σημασίας. Η παγκοσμιοποίηση θα πρέπει να γίνει με άλλους όρους από αυτούς που προωθείται. Πρώτος όρος θα πρέπει να είναι η παγκόσμια δημοκρατία και συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων παγκοσμίως και η επικράτηση του ανθρώπου στο κεφάλαιο. Δεύτερη προϋπόθεση είναι η πραγματική παγκόσμια συνεργασία, τυχόν αποκλεισμοί θα επιτρέψουν την δημιουργία ενός πολύ άδικου συστήματος διακυβέρνησης. Η Τρίτη προϋπόθεση είναι ο σεβασμός των επιλογών και της διαφορετικότητας.

Δηλαδή, το να επιλέξει κάποιος να δηλώνει Έλληνας, Ευρωπαίος, χριστιανός δεν θα πρέπει να θεωρείτε κακό.

Δημιουργώντας μια παγκοσμιοποίηση από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τις παραδόσεις, να μην θίξουμε τις επιλογές του κάθε ανθρώπου και να επιτύχουμε μια τεράστια νίκη. Την επικράτηση της δημοκρατίας έναντι των αγορών καθώς και την καταπάτηση του ρατσισμού. Ενώ θα κρατήσουμε τα καλά της δημιουργίας του παγκόσμιου χωριού μέσα σε μια συνεργασία στην οποία θα εξαλείφουν τα αντικρουόμενα συμφέροντα και θα έχουμε την δυνατότητα της παγκόσμιας ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς.