Δρόμος-μαρτύριο για 53χρονο ΑμεΑ στο Χελιδόνι

Μπορεί η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου να τελείωσε, αλλά ο «Γολγοθάς» για τη Σοφία Νικολοπούλου και τον γιο της Γιώργο από το Χελιδόνι κρατά 22 ολόκληρα χρόνια, όσα χρόνια ο 53χρονος άνδρας βρίσκεται καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι.

Ωστόσο, τα τελευταία 7 χρόνια είναι ακόμα πιο δύσκολα, έως και επικίνδυνα, αφού η καθημερινή βόλτα μετατρέπεται σε μαρτύριο λόγω της κακής κατάστασης του δρόμου. Η βελτίωσή του, σε μήκος που δεν ξεπερνά τα 30 μέτρα, είναι αίτημα που έχει κατατεθεί -και πρωτοκολληθεί- στον δήμο Αρχαίας Ολυμπίας από το 2007, αλλά, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί η κατάλληλη πίστωση (!) για να φτιαχτεί ο δρόμος.

Ένα ατύχημα καθήλωσε τον Γιώργο Νικολόπουλο πριν από 22 χρόνια και για μεγάλο χρονικό διάστημα βρισκόταν κλινήρης. Με μεγάλη προσπάθεια και δύναμη ψυχής από τον ίδιο και την οικογένειά του, κατάφερε να κάνει το πιο σημαντικό βήμα, να βγει από το σπίτι και από την αρχική απομόνωση που του «επέβαλε» το ατύχημα.

Έτσι, κάθε απόγευμα, την ίδια πάντα ώρα, με μοναδική εξαίρεση τις βροχερές ημέρες, συνοδευόμενος πάντα από την ηλικιωμένη μητέρα του, βγαίνει στο καφενείο της αγοράς, πίνει τον καφέ του και τα λέει με τους συγχωριανούς τους. Η καλή του διάθεση και τα αστεία του, λείπουν, όταν τις βροχερές ημέρες δεν μπορεί να βγει από το σπίτι. «Καλύτερα να μείνει νηστικός μια ολόκληρη ημέρα, παρά να μην βγει έξω, να πάει στο καφενείο να πιεί τον καφέ του», λέει η μητέρα του, Σοφία.

Βόλτα…μαρτύριο

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αυτή η καθημερινή συνήθεια, από την οποία παίρνει ζωή οΓιώργος, έχει καταντήσει για τον ίδιο και για τη μητέρα του μαρτύριο. Κι αυτό γιατί, η κακή κατάσταση του δρόμου, σε μήκος που δεν ξεπερνά τα 30 μέτρα, δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο την ανάβαση προς τον κεντρικό δρόμο.

Ο κακοτράχαλος δρόμος, με τις λακκούβες και τα νεροφαγώματα, έγινε αφορμή να πέσουν και να χτυπήσουν και δύο. «Παλιά είχαμε άλλο  καρότσι, το κλασικό, αλλά ήμουν νέα και μπορούσα να το πάω. Τώρα, πήραμε το ηλεκτρικό για καλύτερα, γιατί εγώ γέρασα είναι 83 χρόνων και ο δρόμος είναι στα κακά του χάλια. Φοβάμαι κάθε φορά που περνάω μη που πέσει πάλι το καρότσι. Από το 2007, έκανα και χαρτί στον δήμου Αρχαίας Ολυμπίας και ζητάω να φτιάξουν το δρόμο, αλλά από τότε μου λένε ότι θα το φτιάξουν και θα το φτιάξουν και ότι αργούν γιατί δεν έχουν λεφτά. Μα δεν μπορούν να φτιάξουν 10 μέτρα δρόμο; Κρίμα είναι να σκοτωθούμε δυο άνθρωποι», λέει η καΣοφία.

Έφτιαξε μόνη της τσιμέντο

Η κατάσταση του δρόμου είναι τόσο κακή που κινδυνεύουν ακόμα και οι αρτιμελείς, που πατούν γερά στα δυο τους πόδια. Πόσο μάλλον η ηλικιωμένη γυναίκα που σέρνει το καροτσάκι με το παιδί της, χωρίς να μπορεί να ελέγξει απόλυτα το βάρος και την κίνησή του, λόγω και της ανηφορικής και κατηφορικής κλίσης που έχει, όταν φεύγει και επιστρέφει, αντίστοιχα, στο σπίτι.

«Δεν θέλω άσφαλτο, λίγο τσιμέντο να ρίξουν για να μην έχει τις λακκούβες, δε ζητάμε τίποτα παράλογο. Μια φορά έφτιαξα μόνη μου λίγο τσιμεντάκι και έκλεισα κάτι λακκούβες και τώρα, πριν λίγες ημέρες, πλήρωσα ένα παιδί και έφτιαξε ένα σημείο γιατί διαφορετικά θα πέφταμε πάλι», λέει η κα Σοφία, αγανακτισμένη από την απίστευτη ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλεται καθημερινά αλλά και την ολιγωρία των υπευθύνων για την κατάσταση των δρόμων του χωριού γενικότερα. «Μα και οι άλλοι δρόμοι, δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Όπου και να πάω, έχει λακκούβες και υπάρχει κίνδυνος να πέσουμε. Έφτιαξαν ένα δρόμο με άσφαλτο, αλλά για πάω από εκεί όπως μου είπαν, πρέπει να ξεκινήσω το πρωί με το καρότσι και να φτάσω το βράδυ στο καφενείο». συμπληρώνει η κα Σοφία, εξηγώντας ότι αυτός ο δρόμος δεν εξυπηρετεί μόνο την ίδια αλλά ολόκληρη τη γειτονιά, αφού βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του χωριού όπου ζουν οικογένειες με μικρά παιδιά αλλά και ηλικιωμένοι άνθρωποι που καθημερινά κινδυνεύουν να πέσουν και να χτυπήσουν.

«Φοβάμαι μην πέσει η μάνα μου»

Ο Γιώργος από την πλευρά του, δεν έκρυψε την αγανάκτηση και το θυμό του, για την αδιαφορία των αρμοδίων, όχι μόνο για το δικό του πρόβλημα, αλλά για όλους όσοι ζουν στη γειτονιά. Όσο για τον  κίνδυνο που διατρέχει καθημερινά, φοβάται μεν, αλλά όχι τόσο για τον εαυτό του, όσο για τη μητέρα του. «Κουράστηκα πολύ, 22 χρόνια ανάπηρος και να μη φτιάχνουν το δρόμο. Φοβάμαι, αλλά όχι τόσο για μένα όσο για τη μάνα μου, μην πέσει που είναι γριά γυναίκα και χτυπήσει. Για εμένα δε με ενδιαφέρει», λέει ο Γιώργος Νικολόπουλος.

«Είναι θέμα χρόνου να φτιαχτεί»

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Τ.Κ Χελιδονίου Γιάννης Σωτηρόπουλος, ερωτηθείς από τo patrisnews.com εξήγησε πως είναι γνώστης του προβλήματος για το οποίο έχει μεριμνήσει ο ίδιος. «Υπήρχε μια καθυστέρηση λόγω κάποιου κωλύματος που είχε με κάποιο οικόπεδο στην περιοχή, αλλά έχει ξεπεραστεί. Έχουμε φτιάξει ένα κομμάτι και τώρα θα προχωρήσουμε και στο υπόλοιπο. Υπάρχει έτοιμη μελέτη και περιμένουμε τη χρηματοδότηση. Αν δεν βρεθούν τα χρήματα από το δήμο θα χρησιμοποιήσουμε τη ΣΑΤΑ του χωριού