Αξιολόγηση τοπικών "αρχόντων" με αμεσότερη Δημοκρατία

Σε μία εποχή που όλοι πλέον αναγνωρίζουν πως η κρίση της οικονομίας, της κοινωνίας και της πολιτικής διαμορφώθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι είχε καταλυθεί κάθε έννοια αξιών αλλά και αξιακής προσέγγισης των όσων διαδραματίζονταν προ της κρίσης, αποτελεί οξύμωρο το γεγονός ότι ή έννοιες αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση αποτελούν σήμερα σημείο τριβής μεγάλου τμήματος κοινωνικών ομάδων.

Σημείο τριβής ως προς την αναγκαιότητα ύπαρξης τέτοιων διαδικασιών, όσο και ως προς την διαδικασία διαμόρφωσης ενός αξιόπιστου πλαισίου αξιολόγησης επιδόσεων και παραγωγικότητας μεγάλου τμήματος των εργαζομένων στο Δημόσιο και τη Παιδεία.

Χωρίς να επιθυμώ να απομονώσω κάποια ειδική κατηγορία πολιτών είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω πως ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα –ειδικά στο τραπεζικό σύστημα- η έννοια της αξιολόγησης εκφυλίσθηκε στο βαθμό της ασυδοσίας και κατασπατάλησης του κεφαλαιουχικού και παραγωγικού δυναμικού της χώρας.

Εκφυλισμός της διαδικασίας αξιολόγησης συνολικά, σηματοδότησε την κατάλυση κάθε προσπάθειας ισόνομης και ισόρροπης λειτουργίας του κράτους και κατ επέκταση της κοινωνίας. Εύλογα ο κάθε καλόπιστος πολίτης –ειδικά εκείνος που πλήττεται περισσότερο από την κρίση- θα διερωτηθεί για τον λόγο που παρά την κρίση, το μεγάλο ζητούμενο που θα σηματοδοτήσει αλλαγή νοοτροπίας παραμένει ακόμα η καθολική αποδοχή της έννοιας αξιολόγηση.

Δεν θα σταθώ στις συνεχιζόμενες αντιδράσεις όσων εργάζονται στο Δημόσιο, τους Δήμους ακόμα και το ακραίο να ζητείται από του εκπαιδευτικούς να «αυτοαξιολογηθούν», φθάνοντας στο άλλο άκρο της βαθμίδας «αυτογνωσίας». Δεν θα σταθώ για τον απλούστατο λόγο ότι ο ιστορικός εχθρός της αξιολόγησης ήταν το ρουσφέτι και η τοποθέτησης των «ημέτερων».

Μία αλήθεια που οι περισσότεροι «ευνοημένοι» επιλέγουν να αγνοούν. Ακόμα και όταν έχουμε μπεί για τα καλά πλέον στην πιο λαϊκή διαδικασία αξιολόγησης όπως είναι οι εκλογές.

Η έλλειψη αυτογνωσίας αλλά και άγνοιας για το γεγονός ότι η ιστορική πραγματικότητα απαιτεί ρίξεις έχει οδηγήσει πολλούς στην απατηλή αίσθηση πως οι επερχόμενες εκλογές θα είναι ίδιες με τις προηγούμενες. Πως όσοι είχαν μάθει στην ουσία να «τοποθετούνται» κομματικά θα «αξιολογηθούν» κατά τον ίδιο τρόπο από τον πολίτη που σήμερα βιώνει την κρίση. Πως η όποια ιστορική «κομματική» αξιολόγηση θα είναι αρκετή για να καλύψει το όποιο έλλειμμα «αυτοαξιολόγησης» πολλών από τους υποψήφιους δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες.

Είναι σαφές πλέον πως η πενταετής θητεία των νέων Δημάρχων και Περιφερειρχών ενώ δίνει χρόνο παραγωγής έργου διαμορφώνει ένα πλαίσιο καθεστωτικό, όπου η επόμενη αξιολόγηση από τον πολίτη απέχει πολύ από το να είναι άμεση και αποτελεσματική. Ίσως είναι καιρός λοιπόν- εφόσον για τόσα χρόνια οι τοπικοί άρχοντες διεκδικούσαν την ουσιαστική αυτονομία τους από την κεντρική εξουσία-να διαμορφώσουν οι ίδιοι ένα πλαίσιο «αμεσότερης» δημοκρατίας με την εισαγωγή πρωτότυπων δημοψηφισμάτων τόσο στους Δήμους, όσο και τις Περιφέρειες προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα τόσο στους πολίτες ουσιαστικής και άμεσης αξιολόγησης των τοπικών αρχόντων, όσο και στους Δημάρχους και Περιφερειάρχες πρόσχημα παράκαμψης της μικροπολιτικής των παραγόντων εκείνων που διαχρονικά μόνον προσχηματικά συμμετείχαν στην διοίκηση των τοπικών φορέων.

Αυτοαξιολόγηση πολιτών. Αξιολόγηση τοπικών «αρχόντων» με αμεσότερη δημοκρατία. Επανάκαμψη καθαρών πολιτικών παρεμβάσεων υπέρ του κοινωνικού συνόλου.