Ενάντια στην πολιτική υποκρισία

Οι φετινές αυτοδιοκητικές εκλογές διεξάγονται σε ένα τοπίο κοινωνικής καταστροφής και παράλληλα εντός του ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου του «Καλλικράτη». Τα προβλήματα της Πάτρας, πολλά, γνωστά και συνδεδεμένα με την κεντρική πολιτική.

Όλα τα παραπάνω, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για σαφείς και ξεκάθαρες πολιτικές τοποθετήσεις. Αντ’ αυτού όμως, βλέπουμε έναν απίστευτο πολιτικό χαμαιλεοντισμό, από πολλούς υποψηφίους.

Για παράδειγμα, πόσο πείθει ο κ. Δημαράς, που ενώ το 2010 εξελέγη με το στίγμα του αντιμνημονιακού, υλοποίησε στην πραγματικότητα στο ακέραιο τις μνημονιακές επιταγές, παρουσιάζοντάς τες σήμερα, ως  νοικοκύρεμα των οικονομικών του Δήμου;

Πόσο μπορεί να πείσει ο κ. Χριστόπουλος για την ανεξαρτησία του, όταν στηρίζεται από την πιο ακραία, επιθετική και μισαλλόδοξη ΝΔ της Μεταπολίτευσης;

Από την άλλη πλευρά, η πλειάδα των υποψηφίων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, πασχίζουν να εμφανιστούν ως ανεξάρτητοι και ρεαλιστές.

Στην περίπτωσή τους, ο μόνος ρεαλισμός είναι ότι προσπαθούν να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση, μη ταυτιζόμενοι με το υπό κατάρρευση ΠΑΣΟΚ.

Προβληματική όμως, αποδεικνύεται η κατάσταση και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος.

Στην περίπτωση της συνεργασίας ανάμεσα στη ΡΑΠ και την Ανυπότακτη Πολιτεία, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε να χρησιμοποιήσει την αταλάντευτη στάση της Ανυπότακτης Πολιτείας και του Χρήστου Πατούχα, ενάντια στις σκληρότατες πολιτικές που επέφερε η τετραετία του Μνημονίου, ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», προκειμένου να καλύψει την αποτυχία της δημοτικής αρχής Δημαρά, την οποία στήριζε ενεργά έως πρόσφατα.

Ωστόσο, η επιλεκτική μνήμη, η έλλειψη αυτοκριτικής και η αλαζονεία, είναι πρακτικές εντελώς αντίθετες προς την αριστερή πολιτική μεθοδολογία και σκέψη.

Αν δεχθούμε τον λαϊκισμό ως μια πολιτική πρακτική που απευθύνεται στα ένστικτα και όχι στην κριτική σκέψη του λαού, μπορούμε να κατανοήσουμε την ποιοτική διαφορά της Ανυπότακτης Πολιτείας στον πολιτικό στίβο της Πάτρας.

Η Ανυπότακτη Πολιτεία και ο Χρήστος Πατούχας, ουδέποτε έταξαν. Στήριξαν, μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα των εργαζομένων της πόλης.

Η Ανυπότακτη Πολιτεία δεν αποτελεί μια απλή φωνή διαμαρτυρίας. Διαθέτει επεξεργασμένες και πλήρεις προτάσεις για όλα τα μείζονα ζητήματα της πόλης.

Η Ανυπότακτη Πολιτεία δεν αποτελεί μια τοπική «ιδιαιτερότητα». Έχει σαφή αριστερή ριζοσπαστική τοποθέτηση και αντιπαλεύει ενεργά τις πολιτικές που, σε κεντρικό επίπεδο, οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση.

Η Ανυπότακτη Πολιτεία στέκεται στο πλάι της πλατιάς πλειοψηφίας του πατραϊκού λαού που πλήττεται από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και τον καλεί να δώσουν μαζί τη μάχη για την αξιοπρέπεια, για την ομορφιά του συλλογικού αγώνα, για την ανατροπή.

Για ένα Δήμο, πραγματικό λαϊκό μετερίζι.