Μπαγιάτικα τα νέα Δημήτρη

Αποτελεί πρόκληση για διάλογο η σημερινή αρθρογραφία του Δημήτρη Κατσικόπουλου για το μεταναστευτικό, με αφορμή τη σύλληψη επιχειρηματία της πόλης που φέρεται να συμμετείχε σε κύκλωμα διακίνησης παράνομων μεταναστών.

Και αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση, όταν ο πρώην Νομάρχης Αχαίας, αισθανόμενος δικαιωμένος από τις εξελίξεις (εφόσον οι κατηγορούμενοι αποδειχθούν ένοχοι), απευθύνεται στην Άντζελα-κατά κόσμον Αγγελική Κολυροπούλου πρόεδρο του πάλαι ποτέ κραταιού Συλλόγου της Πάτρας «Η Πόλις Εάλω»

Ας αρχίσουμε λοιπόν:

Αγαπητέ κύριε πρώην Νομάρχα, οφείλω να παραδεχτώ, όπως άλλωστε με παρρησία έκανα στην καθημερινή μου αρθρογραφία εκείνη την εποχή, ότι οι θέσεις σας για την αντιμετώπιση του μείζονος τότε προβλήματος της Πάτρας ήσαν ξεκάθαρες, σε σχέση με τους υπολοίπους, του τότε αντικυβερνητικού Πασοκικού συνασπισμού.

Δυστυχώς όμως και τότε (όπως και σήμερα) οι πολιτικές αντιμετώπισης και λύσης των ζητημάτων των τοπικών κοινωνιών, προσέκρουαν πάντα στην πολιτική σκοπιμότητα.

Αν ενθυμούμαι καλώς, η παράταξη στην οποία ανήκατε λίγους μήνες πριν την πτώση της Κυβερνήσεως Καραμανλή βρισκόταν στην αναμονή της εξουσίας.

Κι έτσι όπως συνηθίζεται σε αυτό τον τόπο, η απαραίτητη ανάγκη της πολιτικής συνεννόησης για τη λύση ενός μεγάλου προβλήματος που αντιμετώπιζε η Πάτρα, προσέκρουε στις σκοπιμότητες που το κόμμα στο οποίο και εσείς ανήκατε, δεν επέτρεπε να αν απτυχθεί.

Ο Παυλόπουλος ήταν στη γωνία ως το στέλεχος της ΝΔ και ο στενός συνεργάτης του Καραμανλή.

Τα τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (ναι αυτά που σήμερα αγναντεύουν την πολιτική από κάποια ροζοπράσινη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να καταστεί ανεφάρμοστη από τη στιγμή της διατύπωσής της η οποιαδήποτε πρόταση.

Και πέραν της επίμαχης συσκέψεως στην οποία αν αφέρεστε και στην οποία όντως είχατε διατυπώσει συγκεκριμένες απόψεις, θα πρέπει να ενθυμείστε στην συνέχεια ότι όλα αυτά στα οποία αναφέρεστε έγιναν με πρωτοβουλίες και υπηρεσιακές δράσεις της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της Αστυνομίας την οποία ψέγετε.

Ποιος Υπουργός για παράδειγνα «άναψε πράσινο» για την κατεδάφιση του καταυλισμού τρης οδού Ευρώτα; Μήπως ο Παυλόπουλος;

Ποια Υπηρεσία εξάρθρωσε το κύκλωμα των Λιμενικών που φέρεται να διακινούσε μετανάστες; Μήπως η ηγεσία Νταβλούρου, ο οποίος ως γνωστόν διατηρούσε τις καλύτερες των σχέσεων με τον Αρχηγό Τσιατούρα;

Όλα αυτά όμως, περνούσαν «στο ντούκου» μπροστά στον διακαή πόθο του κόμματός σας (δεν ξέρω αλήθεια αν ακόμη ανήκετε σε αυτό) να «γκρεμίσει» την Κυβέρνηση για να αναλάβει τις τύχες της χώρας.

Ξέρετε, ήταν η εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου κατέβαινε στο Λιμάνι του Πειραιά με τον σύντροφό σας Μίχα για να καταγγείλει την Cosco και τον Καραμανλή.

Ήταν η εποχή που όλοι «κρέμονταν» από τα χείλη του Προέδρου, γιατί σε όποιον έδινε το χρίσμα του χορηγούσε και ταυτόχρονο διορισμό.

Όμως οι εποχές άλλαξαν αγαπητέ Δημήτρη. Και τα νέα πια ταξιδεύουν πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα που κανείς πια δεν ξεχνά το τότε για να το συγκρίνει με  το σήμερα.

Είναι αλήθεια, ότι «τα έλεγες πιο χοντρά» από τους υπολοίπους. Είναι αλήθεια, ότι δεν έπαιξες παιχνίδια πολιτικών αποχρώσεων.

Δυστυχώς όμως έχεις και εσύ την πολιτική ευθύνη ως «γρανάζι» ενός συστήματος που λάξεψε την πορεία του τόπου στα χνάρια της  στείρας αντιπολίτευσης και στον αυτοσκοπό της κατάληψης της εξουσίας.  Αυτού του ίδιου συστήματος που σήμερα αναζητά σκέπη αλλού, και «τάζει λαγούς» για την καρέκλα.

Και αν εσύ αποφάσισες να το εγκαταλείψεις, δικαίωμά σου και μπράβο σου. Όμως η εγκατάλειψη δεν είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Και εδώ που τα λέμε λίγη σημασία έχει πια το τι έγινε τότε. Είναι όμως μείζονος σημασίας το τι θα πληρώσει ο τόπος πορευόμενος με τις ίδιες λογικές

Αυτά τα νέα που λές αγαπητέ Δημήτρη. Και είμαι βέβαιος ότι τα ξέρει πολύ καλά και η Άντζελα.