Νέα, ωραία, αλλά... μην τα βάλεις μαζί της

Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Ήταν το 2012, μετά τα No limits, τo 2012 που είχα σταμάτησα το ερασιτεχνικό. Είχα πει μάλιστα και στη μητέρα μου να έρθει να με δει, αλλά μου έλεγε πως δεν ερχόταν για κανένα λόγο. Με τα πολλά την έπεισα και ήρθε. Ήταν πάλι με δυνατή αθλήτρια πάντως και το άγχος είχε φτάσει στο φουλ. Το στάδιο Τόφαλος ήταν κατάμεστο, δεν είχα ξαναδεί τόσο κόσμο. Είναι το μεγαλύτερο γήπεδο στην Πάτρα, με χωρητικότητα 6 χιλ., είχε κάνει sold out. Με το που έγινε η παρουσίαση είχα πολύ άγχος, οι κάμερες, τα φώτα, όλα, ήταν... κάπως για μένα. Αυτός ήταν άλλωστε κι ο πρώτος μου αγώνας με τηλεοπτική κάλυψη, (Νova). Η πρώτη σκέψη ήταν, “τι θέλω εγώ εδώ”. Βγήκα στην παρουσίαση, δεν ήξερα καν τι γινόταν, δεν έβλεπα τίποτα. Είχα κατεβάσει το κεφάλι και καθόμουν.

Όταν ξεκίνησε ο αγώνας, μετά από κάποιο σημείο είχα κουραστεί πολύ, είχαμε συμφωνήσει τρία δίλεπτα και κρατούσαν τρίλεπτα. Είχα πολύ δυνατή αθλήτρια απέναντί μου. Πάω στη γωνία στον πρώτο γύρο, σκασμένη  και λέω στον προπονητή μου, “δεν καταλαβαίνει τίποτα”. Είχα σκάσει, αλλά υπήρχε και ο κόσμος που μου έδινε δύναμη. Ναι μεν σε αγχώνει, αλλά μόλις άρχισε να χειροκροτάει το στάδιο, δεν ξέρω πως το έκανα, σηκώνω ένα αριστερό κροσέ και τη βλέπω κάτω!

Έχεις φοβηθεί ποτέ για αντίπαλο;

Δεν έχει τύχει, δεν έχω δώσει τόσο σοβαρό νοκ άουτ χτύπημα ποτέ. Έχω τρία νοκ άουτ στην καριέρα μου. Επίσης έχω δώσει περίπου 55 αγώνες. Οι έξι από αυτούς ήταν επαγγελματικοί και είχα τέσσερις νίκες και δύο ήττες, τις οποίες.... τις λες-δεν τις λες.

Δεν έχω πάντως επαγγελματική κάρτα προς το παρόν , απλά κατεβαίνω σε επαγγελματικούς αγώνες, παίζω ακόμα γιατί το γουστάρω και δεν θέλω να το σταματήσω.

Όταν ήσουν μικρή, πριν αποφασίσεις να ασχοληθείς σοβαρά, δεν υπήρχε κάποιο επάγγελμα που θα ήθελες να κάνεις;

Δεν θα ακουστεί καλό, αλλά το μποξ μου έχει καταστρέψει τη ζωή. Θα μπορούσα να κάνω άλλα πράγματα που δεν έκανα, γιατί αφιέρωσα εκεί όλο τον χρόνο μου. Θα μπορούσα να σπουδάσω, να ανοίξω ένα γυμναστήριο. Μου άρεσε πολύ η κτηνιατρική, η δουλειά του μπαμπά μου, αλλά έπρεπε να κάτσω να διαβάσω. Μεγάλο μου όνειρο ήταν να πάρω μία μεγάλη έκταση, να βάλω τα αδέσποτα, να βάλω γιατρούς να τα θεραπεύουν και να κάνω έτσι κάτι καλό.

Άλλοι λόγοι που επέλεξες την πυγμαχία;

Με κέρδισε από την πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή, η πυγμαχία, γενικά ο αθλητισμός. Η μητέρα μου μας πήγε ενόργανη, μπάσκετ, βόλεϊ, μαζί με τον αδερφό μου. Έχουμε περάσει από πολλά αθλήματα. Κατασταλάξαμε τελικά στο κολύμπι κι έπειτα στο πόλο.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα...

Μπήκα σχετικά νωρίς, αλλά άργησα να αρχίσω να αγωνίζομαι. Ήμουν από το 2004, αλλά έπαιξα τους πρώτους αγώνες το 2007. Πήγα απευθείας στο Πανευρωπαϊκό, ο πρώτος αγώνας ήταν με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, την Ιρλανδή Κέιτι Τέιλορ, η οποία πήρε και την τελευταία Ολυμπιάδα στα 60 κιλά! Τώρα μπήκε εξάλλου στους Ολυμπιακούς Αγώνες το άθλημα στις γυναίκες και μάλιστα δοκιμαστικά, αλλά θα το κρατήσουν. Τελικά έχασα αλλά με διαφορά σημείων. Πήγα καλά, πάντως, δεν τη φοβήθηκα, ήταν πιο μικρή, γύρω στα 21-22, ενώ εγώ ήμουν 25. Δεν είχα δει πως είναι έξω το επίπεδο. Εγώ πάντως ήμουν χαλαρή, ήρεμη, ούτε άγχος είχα. Περισσότερο άγχος μάλιστα μπορώ να πω ότι έχω όταν αγωνίζομαι εδώ.

Για πες μας λίγο για εκείνον τον αγώνα, φαντάζομαι ήταν από τους δυσκολότερους που έδωσες ποτέ...

Στην πρώτη επίθεση κατάλαβα τι γίνεται, τα χτυπήματά της ήταν σαν να με βαρούσε άντρας με βαριοπούλες! Δεν φοβήθηκαν πάντως, κλείστηκα καλά. Είχα περάσει από πολλές δοκιμασίες για να φτάσω εκεί. Δεν ήθελα να τα παρατήσω, έλεγα ότι δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει. Αυτό που με πείσμωσε λίγο είναι ότι καθόμουν στη γωνία, περίμενα να μου πουν κάτι οι προπονητές μου, κι αυτοί με ρωτούσαν αν... είμαι καλά. Σκέφτηκα ότι “πρέπει να τρώω πολύ ξύλο”. Η συγκεκριμένη βέβαια είναι κι αρχηγός στην εθνική ποδοσφαίρου της Ιρλανδίας, είναι πολυτάλαντη, παίζει φοβερό μποξ, είναι πολύ καλή. Στον 3ο γύρο χτύπησε το καμπανάκι λόγω σημείων και λέω “μα γιατί, τι έγινε;”. Την επόμενη μέρα καθόμουν στην κερκίδα στεναχωρημένη, αλλά εκεί κατάλαβα ότι ήμασταν πολύ πίσω σε σχέση με τις άλλες χώρες.

Περηφανεύομαι πολύ πάντως που έπαιξα για το εθνόσημο κι έφερα διάκριση και με το εθνόσημο, δύο φορές μάλιστα σε Βουλγαρία και Ουγγαρία. Είχα και συμμετοχές Πανευρωπαϊκά. Για τα δεδομένα της Πάτρας θεωρώ φτασμένο τον εαυτό μου, αλλά θα αποτελεί πάντα απωθημένο ότι δεν πήρα συμμετοχή σε παγκόσμιο.

Ποιοι ήταν οι στόχοι σου όταν ξεκίνησες την πυγμαχία;

Πάντα έβαζα στόχους, πρώτος στόχος ήταν να βάλω το εθνόσημο, το φόρεσα, έπειτα να πάρω κάποιο μετάλλιο με το εθνόσημο, κι αυτό το πέτυχα, πήρα την 3η θέση σε Κύπελλο Συνομοσπονδιών επί δύο συνεχόμενες χρονιές. Παγκόσμιο δεν πήγα ποτέ, γιατί την 1η χρονιά δεν με δήλωσαν και τη 2η δεν ήθελαν πολλές κατηγορίες... Γενικά υπάρχουν  αυτά τα πράγματα, οι κλίκες. Δεν ανεχόμουν ωστόσο κάποιες καταστάσεις..

Πως προέκυψε όμως η επαγγελματική πυγμαχία;

Ήρθε η Μπιτάκου εδώ να κάνει επαγγελματικούς αγώνες πυγμαχίας. Είδα ότι στενεύουν τα περιθώρια στο ερασιτεχνικό, με πήρε τηλέφωνο να πάω σε τέτοιους αγώνες. Ο προπονητής μου τότε ήταν ενάντια, μου έλεγε κάνε ό,τι θες. Έβλεπα ωστόσο ότι το ερασιτεχνικό πέφτει κι αγανακτούσα, δεν μπορούσα να βρω αντιπάλους. Έλεγα ότι θα πάω να παίξω, πολλοί βέβαια είπαν πως το έκανα για να πάρω δημοσιότητα. Ούτως ή άλλως δεν μου άρεσε όμως η προβολή. Να δίνω ή να δέχομαι μπουνιά και να είναι η κάμερα δίπλα μου. Αλλά πραγματικά δεν το έκανα γι' αυτό. Είχε βέβαια και οικονομικό όφελος, για πρώτη φορά θα αγωνιζόμουν και θα πληρωνόμουν.

Δουλειά; Ασχολείσαι με κάτι άλλο αυτή τη στιγμή;

Τώρα δεν δουλεύω, ψάχνω, πριν μερικό διάστημα κοιτούσα να ανοίξω ένα γυμναστήριο. Είμαστε ακόμα σε συζητήσεις πάντως, είναι στα άμεσα σχέδια μου. Θα παίξω για 1-2 χρόνια το πολύ ακόμα. Το επαγγελματικό εξάλλου δεν έχει ηλικιακό όριο, στο ερασιτεχνικό είναι ως τα 34. Πολλές φορές έχω πει ότι το “κόβω”, αλλά είναι μικρόβιο η πυγμαχία.

Πως είναι η σχέση σου με τους άντρες; Εννοώ πως σε αντιμετωπίζουν, με δεδομένο και το άθλημα που ασχολείσαι;

Δεν το διατυμπανίζω κιόλας ότι είμαι πυγμάχος, αλλά γενικά δεν με πλησιάζουν εύκολα. Βλέπουν τοίχος, χωρίς να το βάζω εγώ. Το συζητάω και με πολλούς φίλους μου, όταν βλέπεις ότι η γυναίκα είναι γνωστή, ή... κάποια, γίνεται πιο δύσκολο νομίζω. Κολλάνε οι άντρες να πλησιάσουν μία κοπέλα που είναι γνωστή.Κρατάω πάντως τη θηλυκότητα μου, θέλω προσέχω τον εαυτό μου.

Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσεις ποτέ... εκτός ρινγκ τις ικανότητές σου;

Έχω τρομερή υπομονή, αλλά στο παρελθόν υπήρξε ένα περιστατικό με μία γυναίκα. Οι γυναίκες να ξέρεις είναι οι χειρότερες σε αυτές τις περιπτώσεις. Είχα βρεθεί σε ένα μπαρ με παρέα και υπήρξε μία παρεξήγηση με μια συγκεκριμένη κοπέλα. Ήταν πολύ προκλητική, άρχισε να φωνάζει, μιλούσε άσχημα και της ζήτησα να σταματήσει. Το χειρότερο ωστόσο που μπορεί να μου κάνει κάποιος είναι χειρονομία, μου πατάς το κουμπί. Και... έκανε το λάθος να με ακουμπήσει με το δάχτυλό της προκλητικά στο πρόσωπο. Τότε δεν άντεξα και τη χτύπησα.

Προσπαθώ γενικά βέβαια να έχω όσο μεγαλύτερη υπομονή γίνεται. Αλλά βλέπω και γυναίκες να τσαμπουκαλεύονται στον δρόμο και τρελαίνομαι. Έχουν ένα στόμα, λες και μιλάει νταλικέρης. Δεν μου αρέσει, είναι χάλια.

Θα παρότρυνες την κόρη σου να ασχοληθεί με την πυγμαχία;

Όχι, δεν θα παρότρυνα σίγουρα να πάει. Αν ήθελε από μόνη του, θα την πήγαινα -ή και τον γιο μου- σε ένα γυμναστήριο που θα γινόταν σωστή δουλειά και θα ήμουν από κοντά της (του). Κακά τα ψέματα ο πρωταθλητισμός έχει περισσότερο στεναχώριες παρά χαρές, στο λέω κι από προσωπική μου εμπειρία. Για τα αγόρια είναι πιο επικίνδυνο να μπλέξουν, για τις γυναίκες, σαν χώρα είμαστε πολύ πίσω σε πολλά πράγματα, Δεν θέλω το παιδί μου να μπει σε αυτή τη διαδικασία, να του παίρνουν τη θέση άλλα άτομα. Τον γιο μου θέλω να τον κάνω ποδοσφαιριστή, την κόρη μου θα προσπαθήσω να τη μυήσω στον στίβο.

Μετανιώνεις ποτέ για την επιλογή σου;

Όχι, δεν μετανιώνω, δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Θεωρώ ότι η πυγμαχία είναι μία ιστορία ολόκληρη, σέβομαι πολύ το άθλημά μου, δεν το άλλαζα με τίποτα, ούτε με μποξ, ούτε με MMA, αν και μ' αρέσει. Πιστεύω πως είναι και πιο δύσκολο από το kick boxing, αλλά και πιο καλό.

Οικογένεια, είναι στα άμεσα σχέδιά σου;

Κοίτα να δεις, έχω τρία ανίψια, έχω ζήσει τις αδερφές μου με τα παιδιά και πραγματικά δεν τις ζηλεύω καθόλου! Θέλει αφοσίωση η οικογένεια κι αυτή τη στιγμή δεν είμαι διατεθειμένη να αφοσιωθώ στο παιδί μου. Για γάμο όμως είμαι σε μία ηλικία που το σκεφτόμαστε με τον φίλο μου, αλλά όχι σύντομα.

Ποδόσφαιρο παρακολουθείς; Τι ομάδα είσαι;

Ναι, όταν βρεθούμε στο σπίτι, θα κάτσω αρκετές φορές να δω και ποδόσφαιρο. Είμαι Παναθηναϊκός, αλλά πρώτα απ' όλα βέβαια Παναχαϊκή, η ομάδα της πόλης μας.

Για πες μας και που βρίσκεσαι τώρα;

Αυτή τη στιγμή γυμνάζομαι στο Glory Club Kavvadias με προπονητές τον Κώστα Καββαδία και Παναγιώτη Σταυρόπουλο ενόψει των αγωνιστικών υποχρεώσεων που θα έχω στο τέλος του χρόνου.