Για το Δημοτικό Βρεφοκομείο

Είναι ευρέως, πλέον, γνωστό, ότι την ασκούμενη πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, στους βασικούς πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής, τη διατρέχει ένας άκρατος νεοφιλελευθερισμός, με φυσική συνέπεια την αποδόμηση όλων των προνοιακών δομών και, κατ' προέκταση, του συνόλου των βαθμίδων της δημόσιας παιδείας και υγείας.
Σε ό,τι αφορά, ειδικά τη δημόσια εκπαίδευση, οι αντιδράσεις, στη δεδομένη χρονικά συγκυρία, είναι έντονες, με τους φοιτητές και τους μαθητές να καταλαμβάνουν πανεπιστήμια και σχολεία, αντίστοιχα, μαχόμενοι ενάντια στην υποχρηματοδότηση και το έλλειμμα σε διδακτικό προσωπικό.
Οι μοναδικοί μαθητές όμως που δεν δύνανται, για ευνόητους λόγους, να αντιδράσουν, είναι αυτοί της προσχολικής αγωγής, γι' αυτό και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, άνευ ενδοιασμών, προχώρησαν στην απαξίωση ακόμη και του βρεφοκομείου της Πάτρας, μέσω της επιβολής του μέτρου των εργαζομένων μιας χρήσης.
Τα νήπια, όντως, δεν μπορούν να αντιδράσουν, μπορούμε όμως όλοι εμείς, εκπαιδευτικοί, γονείς, πολίτες, στέλνοντας μήνυμα διττού χαρακτήρα προς πάσα κατεύθυνση. Αρχικώς, ότι η αποδόμηση της προσχολικής αγωγής, υποθηκεύει το μέλλον των νέων παιδιών και κατ' επέκταση της χώρας και, ακολούθως, ότι, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αναλώσιμα προϊόντα, για χρήση μιας σεζόν.
Η αυριανή απεργία των εκπαιδευτικών - εργαζομένων στο Δημοτικό Βρεφοκομείο, η οποία έχει τη συμπαράσταση του κλαδικού Συνδικάτου Εργαζομένων στους ΟΤΑ του νομού Αχαΐας, για τις δυσχερείς εξελίξεις στη συγκεκριμένη προνοιακή δομή, ουσιαστικά, θέτει το πλαίσιο σ' έναν αγώνα για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, ενάντια σε μια μικρή μειονότητα, που με την πολιτική της καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη μάθηση, στην εργασία, στην ίδια τη ζωή.