Ας κοιταχτούμε και λίγο στον καθρέπτη

Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, τα ψέματα τελειώνουν για όλους και έρχεται η στιγμή της αλήθειας, η ώρα της αδυσώπητης πραγματικότητας. Την αντιμετωπίζει η σημερινή συγκυβέρνηση, η οποία έχει ως πρωθυπουργό της τον πολιτικό που έριξε κάποτε το κόμμα του από την εξουσία, για να επιστρέψει σαν βρεγμένη γάτα σ’ αυτό, και από «αντιμνημονιακός» να καταντήσει να γίνει «μνημονιακότερος» των «μνημονιακών».

Την αντιμετώπισε το κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ στο όμορφο Λονδίνο, όπου ήλθε σε επαφή με τους ανθρώπους που κινούν τα νήματα των αγορών και τους έδειξαν (ή και τους έτριξαν;) τα δόντια τους.

Και μπορείτε να σκεφτείτε ότι, αν οι τροϊκανοί φέρονται με απίστευτη ωμότητα και κυνισμό απέναντι σε μια κυβέρνηση «yes men», τι έχει να γίνει έτσι και έλθει στα πράγματα η παρέα του Λαφαζάνη!

Βέβαια, τη σκληρή πραγματικότητα της κρίσης τη βιώνουμε, πρωτίστως, όλες και όλοι καθημερινά.

Την «ακούμε», είτε έχουμε χάσει τη δουλειά μας, είτε δουλεύουμε με πετσοκομμένους μισθούς, είτε δουλεύουμε χωρίς να πληρωνόμαστε, περιμένοντας ένα… χαρτζιλίκι στους πέντε μήνες.

Και, κάπως έτσι, δεν μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα του σπιτιού μας και να ανταποκριθούμε στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις μας.

Αλλά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στον εφιάλτη που βιώνουμε, όλες και όλοι, έχουμε βάλει το χεράκι μας, άλλος λίγο και άλλος πολύ.

Δεν θα έβλαπτε να κάναμε και λίγο την αυτοκριτική μας. Να σκεφτούμε τι (δεν) κάναμε για να μην φτάσει η πατρίδα μας στο σημερινό της χάλι.

Αγαπητή συμπολίτισσα, αγαπητέ συμπολίτη, απευθύνομαι σε σένα που:

*Πάντα έκοβες ή έπαιρνες απόδειξη σε κάθε συναλλαγή σου.

*Δεν έβαλες ποτέ μέσο για να διοριστεί το παιδί σου στο Δημόσιο.

*Δεν έδωσες ποτέ το διάσημο all greek time «φακελάκι» σε νοσοκομεία στην Πολεοδομία ή σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες για να εξυπηρετηθείς.

*Δεν τα πήρες από θέση ευθύνης για να εξυπηρετήσεις κάποιον άλλο.

*Δεν έβαλες μέσο για να υπηρετήσει ο γιόκας σου τη στρατιωτική θητεία του στον Άραξο ή στην Ανδραβίδα.

*Δεν πήρες ή δεν έδωσες ποτέ «μαύρο χρήμα» ή δεν εξαγόρασες κάποιο λαχείο για να δικαιολογήσεις αυτά που (ενδεχομένως) έκλεψες.

Σε σένα, λοιπόν, λέω να συνειδητοποιήσεις ότι τα ψέματα τελείωσαν.

Και σε τελική ανάλυση, ακόμη κι αν έκανες ή δεν έκανες κάτι από όλα τα παραπάνω, σκέψου ότι με την ψήφο σου, τη στήριξη σου ή και με την ανοχή σου, μπορεί να εξέθρεψες τη σημερινή κατάσταση, που μας οδήγησε στο σημερινό χάλι και στον απόλυτο εξευτελισμό.

Γιατί όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο που ζούμε, όλα είναι δανεικά και ενίοτε απαιτητά. Υπάρχει λύση, άραγε;

Λύση, όπως θα τη θέλαμε, όχι. Διέξοδο, ναι.

Να πάμε ενωμένοι σαν μια γροθιά και να τους βγάλουμε γλώσσα, εξηγώντας τους με απλά ελληνικά ότι αν μας «σκοτώσουν» δεν θα έχουν να πάρουν και τίποτα από εμάς!

Με άλλα λόγια, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι λεφτά, πλέον, δεν… υπάρχουν!