Ο Νίκος Ρωμανός και ο έμπορος ναρκωτικών

Πριν από λίγες ημέρες εδώ στην Πάτρα, μάθαμε ότι ένας πολιτικός υπάλληλος της ΕΛ.ΑΣ. ο οποίος κατηγορείται ότι έκανε εμπόριο ναρκωτικών, αφέθηκε ελεύθερος και με περιοριστικούς όρους με τη σύμφωνη γνώμη Εισαγγελέα και Ανακριτή, μέχρι να δικαστεί. Επρόκειτο για έναν 47χρονο, με πλήρη συνείδηση- προφανώς-  των πράξεών του και κανένα ελαφρυντικό, λόγω… νεότητας, ας πούμε.

Αυτός,  και άλλοι πολλοί ...συνάδελφοί του, δεν θεωρούνται επικίνδυνοι να το σκάσουν ή  ό,τι άλλο.

Την ίδια ώρα βλέπουμε έναν 21 χρονο τον Νίκο Ρωμανό, να είναι εγκλωβισμένος σε ένα κελί, χωρίς άδεια εξόδου.

Ο Ρωμανός είναι γνωστός  από τις φωτογραφίες που όλοι στο πανελλήνιο είχαμε δει με το παραμορφωμένο από το ξύλο πρόσωπό του μετά τη σύλληψή του για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, όπου στο πλαίσιο των ...αρμοδιοτήτων τους οι αστυνομικοί τον είχαν παραμορφώσει για να ...ομολογήσει.

O φυλακισμένος 21χρονος στα χέρια του οποίου είχε ξεψυχήσει πριν από χρόνια ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος, δεν πουλούσε ναρκωτικά. Κάποιοι τον υποπτεύθηκαν ως τρομοκράτη. Αλλά δεν είναι. Είναι ένας απλός ληστής όπως παραδέχεται επισήμως η δικαιοσύνη, καθώς κρίθηκε ένοχος για ληστεία και διακεκριμένη οπλοφορία και οπλοκατοχή, αλλά όχι για τρομοκρατική οργάνωση.

Αυτός έχει το ελαφρυντικό. Αυτό  της νεότητας. Και άλλο ένα, σημαντικότερο. Στα 15 του είδε τον φίλο του να πεθαίνει στα χέρια του από το όπλο ενός μπάτσου. Δεν θα περίμενε κανείς να γίνει μετά απο αυτή την τραγωδία και το πιο ήσυχο παιδί. Εγώ πάντως δεν θα γινόμουν.

Πέρα από αυτό όμως από την  ώρα που συνελήφθη, δεν έχει κατεβεί σκαλί, αλλά το έχει ανέβει.

Αντί να χαζεύει μέσα στο κελί ή να πουλάει χασίς και προστασία, αυτός κάθισε και διάβασε, έδωσε  πανελλήνιες και πέρασε σε ένα ΤΕΙ, ενώ παντρεύτηκε μέσα στις φυλακές και άνοιξε άλλο ένα παράθυρο στην προσωπική του ζωή.

Για να δώσει εξετάσεις, πάει να πει ότι τον άφησαν, ότι του το επέτρεψαν να δώσει και άρα, η κοινή λογική λέει, του επέτρεψαν και να κάνει σπουδές, εφόσον εισαχθεί. Η κοινή λογική .... όχι όμως και  το νομικό και πολιτικό μας σύστημα, το οποίο συχνά χάνει επαφή και τότε αρχίζουν οι αρρυθμίες οι οποίες σχεδόν πάντα, αποσυντονίζουν το λάθος άνθρωπο, τη λάθος στιγμή.

Δεν υπήρχε ας πούμε καμιά ανησυχία όταν ο Ξηρός έκοβε βόλτες στα πανηγύρια και σε κάποια απο αυτές ξέχασε να γυρίσει γιατί βρήκε το έξω πολύ καλύτερο.

Υπάρχει πρόβλημα όμως που ένα παιδί θέλει να παρακολουθήσει τη σχολή στην οποία το αφήσαμε να εισαχθεί, αφού με τη στάση του έδειξε σημάδια σωφρονισμού και διάθεσης  επανένταξης, γεγονός που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να προκαλεί αισιοδοξία και προβληματισμό στην κατεύθυση του παραδειγματισμού.

Αντί λοιπόν να μπορεί να παίρνει άδεια για να παρακολουθεί μαθήματα, έστω συνοδεία αστυνομικών, ο Ρωμανός, κινδυνεύει να πεθάνει κάνοντας απεργία πείνας.

Και το σωφρονιστικό μας σύστημα, κάθεται και τον παρακολουθεί να πεθαίνει επειδή φοβάται να του δώσει άδεια. Επειδή φοβάται να του δώσει μια ευκαιρία. Μη και το πάθει αλά Ξηρό.

Και κάπου παραδίπλα απο τον Ρωμανό, στην ίδια φυλακή ο έμπορος της κόκας, θα κάνει ανενόχλητος τις δουλειές του και δεν θα κινδυνεύει να πεθάνει. Για τις δικές του δουλειές πεθαίνουν άλλοι. Αυτή είναι  η δικαιοσύνη στην Ελλάδα.