Λεμβούχοι εν Ιορδάνη

Στις όχθες του Ιορδάνου συνωστίζονται δεκάδες  άτομα, τα οποία  θέλουν να εισέλθουν στον ποταμόν για να αποπλύνουν τις αμαρτίες τους, για να νιφθούν σωματικώς, αλλά αδυνατούν διότι  δεν γνωρίζουν κολύμβι και κινυνδεύουν άμεσα.

Οι  λεμβούχοι όμως οι οποίοι γνωρίζουν πολλούς από αυτούς, ως επαιρομένους δια την κολυμβητικήν τους δεινότητα  και διατυμπανίζοντας αυτήν εις τας συναγωγάς των πολιτών, δεν προτιμούν αυτούς, δεν τους υποβοηθούν να εισέλθουν στον ποταμόν, αλλά τους αφήνουν να αγωνίζονται και να μηχανεύονται τρόπους προς καθαρμόν.

Ευρίσκονται σε απόγνωσην διότι δεν φαίνεται να επιτυγχάνουν ελπιδοφόρους  τρόπους,  ώστε να τύχουν της πολυποθήτου εισόδου η οποία είναι και ταυτοχρόνως κάθαρση.  Δεν το επιτυγχάνουν, αλλά και δεν σταματούν να προσπαθούν. Οι Λεμβούχοι τους τιμωρούν εμμέσως για την συνεχή έπαρσην τους η οποία ήτο άκρως ενοχλητική στο σύνολον των ευρισκομένων εν τη συναγωγή, αλλά και στους ιδίους τους απλούς βαρκάρηδες.

Δεν είναι εγγράμματοι αλλά δεν είναι και άνοες. Γνωρίζουν, καταλαβαίνουν και είναι εις θέσην να εκτιμήσουν τις προθέσεις των επιθυμούντων την κάθαρσην αδαών κολυμβητών. Γνωρίζουν ότι είναι εντελώς τυπική, επιφανειακή, άνευ βάθους ουσιαστικής σκοπιμότητος, αλλά μόνον κίνηση εντυπωσιασμού και περαιτέρω διατυμπανισμού ότι πρόκειται  περί καθ’ όλα αξίων και αδιαβλήτων, αψόγων και κεκαθαρμένων πολιτών!! Στην πραγματικότητα όμως στοχεύουν σε φαινομενικήν κάθαρσην του σώματος. Η πνευματική ουδέποτε θα γίνει διότι είναι αποσκληρυμένη και πετρώδης από  το βάρος των ανομιών και εμπαιγμών του συνόλου.

Το πνεύμα εν είδη περιστεράς, δεν θα αποστεί των Λεμβούχων, θα τους κατευθύνει πάντα και θα αποκαθαίρει των ανομιών τους ειλικρινώς και υπέρ των συμφερόντων της συναγωγής αμυνομένων.