Για ποια πολιτική πολιτισμού μιλάμε Δήμαρχε;

Ο Θοδωρής Αμπαζής απέρχεται και όσοι υπηρετούμε κατά συνείδηση και με διακαή πόθο το θέατρο, επί σειρά ετών, σε αυτήν την πόλη, αναρωτιόμαστε τι επέρχεται..!

Δεν θα συμμεριστώ τις ακραίες πολιτικές κορώνες από όπου και αν προέρχονται.

Οι κομματικοί μηχανισμοί εκμεταλλεύονται την όποια κρίση σε εργασιακούς χώρους, για να ανεμίσουν τα δίκαια των κομματικών σημαιών τους και να χτυπήσουν τους κομματικούς τους αντιπάλους.

Η Δημοτική πλειοψηφία έχει σαφώς δικαίωμα να κάνει όποιες αλλαγές θεωρεί σκόπιμες σε όλους τους θεσμούς που λειτουργούν στο Δήμο, με το αντίστοιχο πολιτικό, γι αυτήν, τίμημα.

Μήπως το ίδιο δεν έκαναν και οι προκάτοχοί της; Το θέμα είναι αν οι αλλαγές είναι ζωτική ανάγκη επίλυσης μιας διογκούμενης κρίσης! Αναρωτιέμαι λοιπόν Δήμαρχε! Βρίσκεται το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. σε κρίση και δεν το γνωρίζω;

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας σίγουρα ΟΧΙ κατά τη γνώμη μου. Επί των χρόνων διεύθυνσης του Θοδωρή Αμπαζή, διαμορφώθηκε με πολύ μόχθο, βαθιά και πλατειά καλλιτεχνική γνώση και σχετικά λίγα χρήματα, το περιβάλλον για ένα υγιή καλλιτεχνικό οργανισμό, με ευρύτατη εισδοχή μέσα στον κοινωνικό ιστό της πόλης, εξαντλητική αξιοποίηση των Πατρινών δημιουργών και πνευματικών ανθρώπων, αναμφισβήτητο καλλιτεχνικό κύρος και αποδοχή στη Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο καλλιτεχνικός πήχις ανέβηκε ψηλά και τα στοιχήματα για το αύριο του κεντρικού θεατρικού οργανισμού της πόλης ήσαν μεγαλεπήβολα και άκρως ελπιδοφόρα!

Θα μου πεις, ίσως, Δήμαρχε, ότι αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη και δεν αποτυπώνει οπωσδήποτε την πραγματικότητα. Ναι! Είναι η προσωπική μου γνώμη, γεννημένη μέσα από τη γνώση του εργασιακού μου χώρου και ΚΑΘΟΛΟΥ υποκινούμενη! Ας μην προβοκάρουμε, με ευκολία, κάθε φωνή διαμαρτυρίας που αρθρώνεται αυτή τη στιγμή, που εξανδραποδίζεται από την πόλη ένας άξιος θεματοφύλακας του πολιτισμού.

Επίτρεψέ μου Δήμαρχε έναν ακόμη συλλογισμό. Όσοι ασθενείς προσέτρεξαν τόσα χρόνια στον Πελετίδη, τον αναζήτησαν γιατί ήταν καλός επιστήμονας και λειτουργός του χώρου του με σεμνότητα και ήθος. Όσοι λοιπόν συσπειρωθήκαμε και συνδράμαμε το πρόγραμμα και τους στόχους που έθεσε ο Αμπαζής, το κάναμε, γιατί διακρίναμε την ίδια επαγγελματική σοβαρότητα και το άμεμπτο ήθος!

Όπως λοιπόν επέλεξαν εσένα κάποιοι άνθρωποι για να εμπιστευτούν την υγεία τους στα χέρια σου, έτσι και κάποιοι καλλιτέχνες και σπουδαστές εμπιστεύτηκαν την ψυχή τους και τα όνειρά τους, σε ένα θέατρο και μία δραματική σχολή που σέβεται και εργάζεται ακατάπαυστα, με επαγγελματική γνώση, για ένα καλύτερο αύριο του τόπου μας.

Στέκομαι για λίγο στην επαγγελματική γνώση...Ζω, εργάζομαι, όταν μου δίνεται η ευκαιρία σε έναν εργασιακό χώρο, που έχει καταργηθεί η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος.

Ο χώρος λοιπόν αλώνεται πανταχόθεν! Από επιτήδειους εμπόρους, ημιμαθείς και αλαζόνες παλιούς και νεόκοπους «θεατρανθρώπους», πολιτικούς φίλους της χρυσής μετριότητας και της μπάσταρδης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ποιος με προστατεύει λοιπόν σαν εργαζόμενο; Κανείς!

Τι θα έλεγες Δήμαρχε, τους μήνες που κάθομαι άνεργος, όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί μου -γιατί δεν περιμέναμε τα μνημόνια βέβαια για να μας βρει κρίση, μας μάστιζε προ πολλού- να βλέπω κάποιους ασθενείς σου, να βγάζω γνωματεύσεις και να δίνω αγωγή; Παράδοξο; Κάτι να κάνω και εγώ στον πολύ ελεύθερο χρόνο μου...

Η να έρθω στο Δήμο και να κάνω στατική μελέτη σε οικοδομήματα που είναι για ανάπλαση.

Ακόμη ίσως, και να ασχοληθώ με τα οικονομικά του Δήμου, γιατί ξέρω φαρσί την προπαίδεια...

Ας προσέξουμε Δήμαρχε, πόσο κανακεύουμε την ερασιτεχνική δημιουργία, πόσο την βάζουμε ανταγωνιστικά απέναντι στην επαγγελματική δραστηριότητα και αφήνουμε, για άλλη μια φορά, ξέφραγο αμπέλι το χώρο του πολιτισμού.

Εδώ είμαστε, να παρακολουθήσουμε την πολιτική σας επιλογή για το αύριο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας. Είναι εκ του περισσού οι φωνασκίες περί Περισσού!

Σας τιμά η επίμονη αναφορά σας στις κομματικές πεποιθήσεις σας. Όπως τιμά και τον καθένα μας να δηλώνουμε απίστευτα φτωχότεροι στην Πάτρα, χωρίς το Θοδωρή Αμπαζή συνοδοιπόρο μας και αδιαφιλονίκητο ηνίοχο, με γνώση και όραμα, του θεάτρου της πόλης μας.