Βία τυφλή

Η έξαρση των διαφόρων ειδών βίας, υπήρξε αναμφισβήτητη κατά τα έτη της κρίσης. Πολλοί έσπευσαν να αναλύσουν το φαινόμενο υπό το πρίσμα της σχέσης αίτιου-αιτιατού. Ενώ όμως σίγουρα, η κατακόρυφη άνοδος της ανεργίας, η φτωχοποίηση μερίδας του πληθυσμού και άλλα απόνερα της κρίσης έπαιξαν τον ρόλο τους, σε καμία περίπτωση δεν φέρουν την αποκλειστικότητα της ευθύνης.

Η βία αποτελεί ενδημικό φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία. Είτε εκφράζεται ως σωματική είτε ως λεκτική, είτε έχει τις ρίζες της στο χαμηλό επίπεδο Παιδείας, στην άκρως ελαττωματική εφορμογή των νόμων, στην για δεκαετίες εκτραφείσα νοοτροπία του σύγχρονου "ελληνάρα", στην προσήλωσή μας στο ατομικό και την αδιαφορία μας για το κοινό, ένα είναι βέβαιο. Όποιος θεωρεί πως η βία στην Ελλάδα είναι αποκλειστικά παιδί της κρίσης, το μόνο που κάνει είναι να προσκυνά τα ιερά τοτέμ της κοινωνίας μας -την υποκρισία και τον στρουθοκαμηλισμό.

Έτερη πλάνη, αποτελεί το γεγονός του χρωματισμού της βίας. Όχι. Δεν υπάρχει δεξιά και αριστερή βία, αναρχική ή φασιστική, πράσινη ή κόκκινη. Η βία είναι μία και τυφλή, ο δε στόχος της κοινός σε όλες της τις εκφάνσεις -ο εκμαυλισμός του κοινωνικού ιστού και της αστικής δημοκρατίας. Ο χθεσινός προπηλακισμός Βαρουφάκη στο "κράτος" των Εξαρχείων, αποτελεί μία ακόμα τρανή επιβεβαιώση.

Ζούμε σε καιρούς χαλεπούς. Και αύριο όμως η κρίση να αποτελούσε παρελθόν, το καρκίνωμα που σιγοτρώει τα εναπομείναντα υγιή κύτταρα της κοινωνίας μας, δεν θα έπαυε αυτομάτως να υπάρχει. Εάν δεν χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, εάν δεν αναθρέψουμε μία νέα γενιά πολιτών με αυθεντικές δημοκρατικές αξίες, χωρίς τις παθογένιες και τα κόμπλεξ των προηγουμένων, το καρκίνωμα θα παραμένει, αναμένοντας την ευκαιρία να ξαναγιγαντωθεί.