Ο Πανούσης, ο Πελετίδης και στη μέση οι μετανάστες

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις γύρω από το μεταναστευτικό. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την παρέμβαση της Δημοτικής Αρχής της Πάτρας που συνέστησε  απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου και στη Συνθήκη Σένγκεν  για να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό πρόβλημα. Θεώρησα ότι θα υπάρχει κάποιο άλλο... πλάνο.

Μάταια. Εκ τοτε, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι αυξάνεται αλματωδώς ο αριθμός των παράτυπων μεταναστών που κάνουν στάση στην Πάτρα, μέχρι να βρουν την ευκαιρία για το ταξίδι της ελπίδας.

Μια βόλτα στην παραλιακή Ακτή Δυμαίων αρκεί για να διαπιστώσει κανείς την έκταση του φαινομένου και τις αγωνιώδεις προσπάθειες των ανθρώπων αυτών, να πηδήξουν τα κάγκελα του λιμανιού ή ακόμη και να τρυπώσουν στα αμαξώματα των νταλικών με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.

Δηλαδή, η ιστορία επαναλαμβάνεται, ίσως με θλιβερότερες προεκτάσεις απ' ότι στο παρελθόν.

Ήρθε η ώρα λοιπόν η Δημοτική Αρχή να γίνει πιο συγκεκριμένη σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό της για τη διαχείριση του φαινομένου.  Έχει ζητήσει «δομές που θα στηρίζουν και θα διευκολύνουν την ασφαλή μεταφορά τους στις χώρες προορισμού τους και όχι κέντρα 'αποθήκες ψυχών' εγκλωβισμένων και απελπισμένων μεταναστών».

Είναι σε θέση η Δημοτική Αρχή να μας εξηγήσει τί ακριβώς εννοεί; Πού πετάει το μπαλάκι;

Διότι, από τότε μέχρι σήμερα, το μόνο που έχουμε δει στην Πάτρα είναι τους μετανάστες να πολλαπλασιάζονται, να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, να βρίσκονται σε απόγνωση. Δυστυχώς καταγράψαμε και μια αυτοκτονία: Απαγχονισμένος μετανάστης στις εγκαταστάσεις Λαδόπουλου. Πού ; Σε ακίνητο του Δήμου Πατρέων . Και αντί η Δημοτική Αρχή να ανησυχήσει με το τραγικό συμβάν, να ελέγξει τί γίνεται στους χώρους του παλιού εργοστασίου, δεν αντιλαμβανόμαστε να ασχολείται ουσιαστικά με το ζήτημα.

Απουσία δομών, έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, καμία πρόβλεψη για τη διαχείριση του φαινομένου που όσο πάει διογκώνεται. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Πάτρα σήμερα.

Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι σε μια πόλη που το μεταναστευτικό ήταν και είναι το υπ' αριθμόν ένα ζήτημα, έρχεται ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη και δεν προβλέπεται να συναντηθεί τον Δήμαρχο. Καμία επαφή. Ούτε ίχνος συνεργασίας. Οπότε ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι υπάρχει έλλειψη σχεδιασμού όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε κεντρικό επίπεδο.

Οι μετανάστες είναι εδώ. Στο Λαδόπουλο, στην ΑΒΕΞ, στον Μορέα, παντού,  όσο κι αν - με κάποιο ανεξήγητο τρόπο - εξαφανίζονται όταν επισκέπτονται την πόλη υπουργοί ή ευρωπαίοι επιθεωρητές που ελέγχουν το Λιμάνι.