Τα έργα πότε τελειώνουν;

«Quis custodiet ipsos custodes (ποιος θα επιβλέψει του επιβλέποντες)» Ρωμαϊκό Ρητό

«Βροχή» τα αιτήματα από τις εταιρείες που κατασκευάζουν μεγάλα και μικρά δημόσια έργα. Κυρίως βέβαια από εκείνες που κατασκευάζουν τους μεγάλους οδικούς Άξονες, δίκτυα κλπ., για παράταση του χρόνου παράδοσης, κατά τουλάχιστον 1 χρόνο από τον προβλεπόμενο χρόνο παράδοσης.

Ως αιτία επικαλούνται ασυνέπεια  της πολιτείας στην καταβολή συμφωνηθέντων, όπως προβλέπονται από τις συμβάσεις,   είτε στη καθυστέρηση υλοποίησης των απαλλοτριώσεων ώστε να εκτελέσουν απρόσκοπτά τα έργα.

Και είναι γεγονός ότι: Η Πολιτεία  σε πάμπολλες περιπτώσεις ΔΕΝ καταβάλλει έγκαιρα τα οφειλόμενα ποσά στις κατασκευάστριες εταιρείες ώστε να καλύπτουν τα έξοδα κατασκευής. Γραφειοκρατικού χαρακτήρα καθυστερήσεις οι οποίες έχουν επίπτωση στην ολοκλήρωση.

Από την πλευρά τους  οι εταιρείες πάμπολλες φορές επιδιώκουν να πληρωθούν  για αντικείμενο το οποίο ΔΕΝ έχουν εκτελέσει ζητώντας από τις υπηρεσίες να κάνουν στραβά μάτια ή να δείξουν ανοχή.

Στο θέμα των απαλλοτριώσεων, ίσως, αντικατοπτρίζεται, όλη η γραφειοκρατία, αναποτελεσματικότητα και δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι Κανακάρη ΔΕΝ θα ολοκληρωθεί στο προβλεπόμενο χρόνο διότι η Δημοτική Αρχή –προηγούμενη – καθυστέρησε σημαντικά τις διαδικασίες και η σημερινή ΔΕΝ μπορεί να ξεμπλοκάρει το έργο από τα γρανάζια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έτσι, δύο κατοικίες που είναι να κατεδαφιστούν μένουν …ακλόνητες ενώ η ΔΕΗ επί μήνες αδυνατεί(;) να μεταφέρει μία αντιρίδα - έστω μια κολώνα, ώστε να προχωρά το έργο.

Προφανώς είναι άλλης υφής τα προβλήματα που ανακύπτουν από την «πρόσκρουση» έργων σε αρχαιότητες όπως επί παραδείγματι στη Μικρή Περιμετρική, «ναρκοπέδιο» αρχαιοτήτων όλων των εποχών και όλων των ειδών. Η απελευθέρωση των πεδίων κατασκευής της γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς εκτρέποντας χρονικά την ολοκλήρωση του έργου που τόσο ανάγκη έχει η πόλη.

Προφανώς η Πολιτεία , σε όλες τις εκφάνσεις, της έχει μεγάλες ευθύνες για την εύρυθμη εξέλιξη των έργων , μικρών και μεγάλων και πολλές φορές είναι η Κύρια αιτία για την αναποτελεσματικότητα που υπάρχει.

Στον αντίποδα είναι οι Εργολάβοι, εθνικοί ,υπερεθνικοί, τοπικοί  οι οποίοι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους να ελαχιστοποιήσουν το κόστος και να ολοκληρώσουν το έργο όποτε θέλουν.

Και εδώ η …συνδρομή της πολιτείας είναι σημαντική, με ένα θεσμικό  πλαίσιο σαφώς υπέρ των κατασκευαστικών εταιρειών και ομίλων  πριμοδοτεί  όλο αυτό τα σαθρό καθεστώς. Δεν είναι υπερβολή  να πει κάποιος ότι ο κατασκευαστής είναι σίγουρα «κάτοχος» εφόσον η Πολιτεία αδυνατεί στην κυριολεξία να ελέγξει και να αποβάλλει έναν κατασκευαστή αν το έργο βαλτώνει. Με τερτίπια νομικίστικα αλλά και μπόλικη πολιτική ανοχή  ο κάθε εργολάβος μπορεί να κρατά όμηρο τον Δήμο, την Περιφέρεια , την Πολιτεία αν δεν του κάνει τα χατίρια.

Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα χρονοδιαγράμματα, τα οποία ζητούν οι κατασκευαστικές εταιρείες για τα μεγάλα έργα της χώρας. Η πιθανή νέα  αναβολή παράδοσής τους στους πολίτες βλάπτει σοβαρά την υγεία και την τσέπη των πολιτών και την οικονομία της χώρας.   Δεν υπάρχει διελκυστίνδα εδώ η πολιτεία έχει την ευθύνη , αφενός να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και αφετέρου να επιβάλλει σε όλους τους κατασκευαστές δημοσίων έργων να σεβαστούν τις συμβάσεις τους και να αποδώσουν τα έργα προς χρήση , ανακούφιση και ασφάλεια των πολιτών.