Η Εθνική συνεννόηση δεν είναι ευχή αλλά πράξη

Είμαστε λαός που λοξοκοιτάμε την πραγματικότητα μιας και προφανώς δεν μας αρέσει. Αν ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες αυτής της συμπεριφοράς μάλλον θα χρειαστούμε πολλούς τόμους για να καλύψουμε την καταγραφή τους. Το πιθανότερο , όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα όσα μας αφορούν , φταίνε οι άλλοι. Αναλογιστήκαμε όμως ποτέ μήπως αυτοί οι άλλοι είμαστε εμείς οι ίδιοι;

Διανύουμε «αισίως» τον έκτο χρόνο μιας ανείπωτης εθνικής καταστροφής και δείχνουμε πρωτίστως στον εαυτό μας και δευτερευόντως σε όλον τον κόσμο που μας παρακολουθεί χωρίς να μπορεί να καταλάβει τις μας συμβαίνει ότι μας χωρίζει άβυσσος από έναν ρεαλιστικό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας. Και αντί να ακούμε το καμπανάκι της πτώσεως στον γκρεμό εμείς αμέριμνοι συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας , με τους άλλους , με όλους τους κακούς που το μόνο που «θέλουν» είναι «την ολοκληρωτική μας καταστροφή και τον αφανισμό  μας από προσώπου γης».

Πάντοτε πίστευα ότι κάθε κρίση μπορεί να αποδειχθεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων , για ξεκάθαρη αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης , για δημιουργία οράματος και προοπτικής  για τον τόπο μας και τα παιδιά μας.  Στην πράξη όμως βλέπω πως  κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να αποτρέψουμε την αλλαγή πορεία μας συνεχίζοντας τον αλληλοσπαραγμό, τις αλληλοκατηγορίες και την αγαπημένη σε όλους μας μεταβίβαση των ευθυνών. Παραγωγικό αποτέλεσμα , κάτω του μηδενός.

Οι διαπιστώσεις, λίγο ή πολύ, είτε είναι κοινές, είτε δεν είναι, δεν μας οδηγούν κάπου. Αντίθετα μας βυθίζουν όλο και περισσότερο στο τέλμα τη αβεβαιότητας ή καλύτερα της διαφαινόμενης εθνικής συμφοράς και καταστροφής  μιας και δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κατάματα , άμεσα , ρεαλιστικά αυτό που μας συμβαίνει.

Εδώ και 6 χρόνια μονότονα προτείνω δημόσια ως μοναδική λύση στα αδιέξοδά μας την εθνική συνεννόηση, «εις  ώτα μη ακουόντων». Γιατί; Γιατί απλά γνωρίζοντας την πολιτική , κοινωνική και οικονομική κατάσταση από την «καλή και από την ανάποδη» έχω καταλήξει στο προφανές συμπέρασμα ότι ένα κόμμα μόνο του είναι αδύνατον να σηκώσει το βάρος αυτής της κρίσης και να οδηγήσει χώρα και λαό στο ξέφωτο. Γιατί απλά αν δεν κάτσουν όλοι μαζί ή καλύτερα όσοι θέλουν και μπορούν σε ένα τραπέζι εθνικής σωτηρίας λύση δεν πρόκειται να βρεθεί. Γιατί απλά ο χρόνος που θα χρειαστούμε εφόσον όλοι ή οι περισσότεροι συμφωνήσουν σε μια πολιτική κατεύθυνση υπερβαίνει τα 10 με 15 χρόνια, αν βέβαια θέλουμε και αποφασίσουμε να βάλουμε τη χώρα μας σε μια σειρά. Οπότε όπως καταλαβαίνουμε , αν θέλουμε να καταλάβουμε , το εγχείρημα εξόδου από την κρίση δεν χρειάζεται τις συνήθεις συμπολιτευτικές ή αντιπολιτευτικές κραυγές αλλά σκληρή , μεθοδική και με στόχο δουλειά.

Τι δεν είναι και τι είναι όμως αυτή η εθνική συνεννόηση;

1. Δεν είναι απεμπόληση των ιδεολογικών , κομματικών , κοινωνικών και οικονομικών  αρχών.
2. Είναι εξεύρεση όσων μας ενώνουν και όχι όσων μας χωρίζουν.
3. Δεν είναι απαραίτητα συγκυβέρνηση.
4. Είναι ένα εθνικό πρόγραμμα 10 σημείων (οικονομία ,ανάπτυξη, φορολογία , δημόσια διοίκηση, παιδεία , υγεία, κ.λ.π.) που θα τηρήσουν απαρέγκλιτα οι πολιτικές δυνάμεις που θα εναλλάσσονται στην εξουσία.
5. Δεν είναι η απόκρυψη της αλήθειας και της πραγματικής κατάστασης της χώρας.
6. Είναι η άνευ ενδοιασμών και πολιτικού κόστους ανάλυση της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.
7. Δεν είναι η πάση θυσία κατάκτηση και διατήρηση της καρέκλας της εξουσίας.
8. Είναι η ειλικρινής πίστη στην εθνική συνεννόηση ως δείγμα πολιτικού πολιτισμού και προοπτικής.
9. Δεν είναι μια απλή διακήρυξη τετραετίας.
10. Είναι μια μακροπρόθεσμη πολιτική τουλάχιστον 10ετούς διάρκειας ώστε να αποκατασταθεί στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ένα κλίμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης το οποίο σήμερα δεν υπάρχει.
11. Δεν είναι το γνωστό στον τόπο μας «ράβε-ξήλωνε» ανά κυβέρνηση και υπουργό.
12. Είναι η σοβαρή αντιμετώπιση ενός χάους που λέγεται Ελλάδα χτίζοντας σε αυτά που βρίσκουμε και όχι γκρεμίζοντας όσα βρίσκουμε.
13. Δεν είναι η «απέλαση» των μυαλών της καλύτερης ίσως ελληνικής γενιάς που ξενιτεύεται εξαιτίας μας.
14. Είναι η πάση θυσία προσέλκυσή τους στη χώρα παρέχοντάς τους «γη και ύδωρ» για να δημιουργήσουν στον τόπο τους.

Και είναι ακόμα πάρα πολλά που θα μας κάνουν να αισθανθούμε χρήσιμοι , δημιουργικοί , παραγωγικοί  και πάνω απ’ όλα Έλληνες που ξέρουμε να παλεύουμε και να στεκόμαστε όρθιοι στα δύσκολα όταν είμαστε ενωμένοι. Αυτό μας δίδαξε η ιστορία , αυτό πρέπει να αφήσουμε ως παρακαταθήκη αλλά και πρακτικό αποτέλεσμα στις νέες γενιές που μας κοιτούν με απορία και αναρωτιούνται αν είμαστε ικανοί «να χωρίσουμε δυο γαϊδουριών άχυρα».