Δημοψήφισμα σε «νευρική κρίση;»

Η ερώτηση  δεν μπορεί να απαντηθεί  με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Δεν μπορεί να περιγραφθεί σε ένα ψηφοδέλτιο ενός δημοψηφίσματος που θα οδηγήσει σε εξελίξεις με τον πολίτη και την κοινωνία παρατηρητή.

Το πλαίσιο όπου διαμορφώνει και δρομολογεί τις εξελίξεις είναι εκτός Ελλάδας, δυστυχώς. Η αλήθεια που βιώνουμε οι περισσότεροι από εμάς και ειδικότερα οι νέοι  από όποια θέση και αν βρίσκονται στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία  είτε στην αρχή είτε στην μέση , είναι πικρή και σκληρή. Ματαίωση σε όλα τα επίπεδα , εσωτερική ανασφάλεια για το αύριο και ένα μέλλον βυθισμένο στην αβεβαιότητα και στην υποκρισία της πολιτικής σκηνής που κρύβεται πίσω και αυτές τις κρίσιμες στιγμές από το κομματικό προσωπείο της.

Αγανάκτηση , θυμός που μετατρέπεται σταδιακά σε οργή και δίψα για εκδίκηση για τους «ιθύνοντες» που έφθασαν την κοινωνία σε αυτό το στάδιο παρακμής. Συναισθήματα που μπλοκάρουν την ορθή κρίση και οδηγούν σε επικίνδυνες και διχαστικές καταστάσεις που έχουν έντονα το άρωμα του παρελθόντος της Ιστορίας της Ελλάδας. Συναισθήματα που ο πολίτης είναι δύσκολο να τα διαχειριστεί σε μια φάση που η επιβίωσή του αρχίζει να απειλείται, και τον οδηγούν σε «νευρική» κρίση.

Αναρωτιέμαι αν αυτό το δημοψήφισμα θα αποτελέσει διέξοδο για το αύριο , αφού τα τελευταία πέντε χρόνια έχει πρυτανεύσει η πολιτική ανωριμότητα , η πολιτική ανικανότητα , η πολιτική δολιότητα και σκοπιμότητα. Ειδάλλως δεν μπορεί να εξηγηθεί η δραματική αύξηση των ποσοστών της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια που εθελοτυφλούν όλοι αυτοί που δήθεν νοιάζονται για την καλύτερη ποιότητα ζωής των πολιτών και την εξασφάλιση μιας καλύτερης δημόσιας υγείας. Μια δημόσια Υγεία στην Ελλάδα που δεν προλαμβάνει , δεν μεριμνά για τον απλό πολίτη αλλά βουλιάζει στα γρανάζια της Δημόσιας Διοίκησης που ελέγχεται πολιτικά.

Δημοψήφισμα που οδηγεί σε σύγκρουση και όχι σε σύνθεση και ένωση του λαού. Οι ηγετικές προσωπικότητες που παραμένουν διαχρονικές ιστορικά έβρισκαν τρόπο να ενώσουν και να συμπαραταχθούν με τον λαό και όχι να διχάσουν και να ρίχνουν τις συνέπειες των δικών τους επιλογών στο απλό πολίτη.

Συναισθήματα φόβου και τρόμου που διασπείρονται σκόπιμα οδηγούν σε κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα. Ο φόβος αποπροσανατολίζει και οδηγεί σε μη ορθολογική κρίση. Με τον φόβο καλλιεργούνται όλες οι εμμονές και οι ιδεοληψίες.

Ας αντισταθούμε σε μια κατάσταση που οδηγεί στην υπονόμευση του μέλλοντος του δικού μας και των παιδιών μας ,κατανοώντας ότι το πολιτικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία  περιορίζει στο  ελάχιστο την ελεύθερη βούληση του πολίτη και η δημοκρατία δεν εξυπηρετείται  πολιτικά από το δικό μας πολιτικό σύστημα. Συνείδηση όλων μας θα πρέπει να γίνει η συλλογική ευθύνη και όχι ατομική, που θα οδηγήσει σε αλλαγή του πολιτικού πλαισίου όπου στην δημοκρατία δεν θα υπάρχουν αδιέξοδα και ηθικά διλήμματα με στόχο να εγκλωβίσουν τον πολίτη και να του μετατοπίσουν τις ευθύνες των ανεύθυνων πολιτικών στις πλάτες του.