Με τη φωνή της λογικής

Να την πω την αμαρτία μου, δεν περίμενα ότι λίγο πριν κλείσω μισό αιώνα ζωής θα ψήφιζα σε ένα δημοψήφισμα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, σε ένα έωλο δημοψήφισμα που θα δίχαζε την κοινωνία.

Και δεν το λέω εγώ ότι είναι έωλο, το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι που διαπιστώνει παρατυπίες και είχε να ασχοληθεί με την Ελλάδα από την περίοδο της χούντας.

Να την πω ακόμη την αμαρτία μου, δεν περίμενα ότι θα ζούσα πάλι καταστάσεις της δεκαετίας του ’80, δεν περίμενα ότι θα αναβίωναν οι μεγάλες συγκεντρώσεις, ο φανατισμός και η οξύτητα, ότι θα τσακώνονταν πάλι οικογένειες, φίλοι, γείτονες.

Έχω μια συγκεκριμένη άποψη για τη σκοπιμότητα αυτού του δημοψηφίσματος, και αυτήν την εξέφρασε με το καλύτερο δυνατό τρόπο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Το πρόγραμμα δεν θα ψηφιζόταν στη Βουλή και θα έπεφτε η κυβέρνηση, γι’ αυτό προχωρήσαμε σε δημοψήφισμα»!

Τουτέστιν, ο πρωθυπουργός ήθελε να πάει σε συμφωνία αλλά δεν θα περνούσε αυτή από τους «σκληροπυρηνικούς» του κόμματος του.

Κι έτσι πέταξε το μπαλάκι στον κόσμο με ένα δημοψήφισμα – παρωδία, με τους μεν υποστηρικτές του «ναι» και τους δε υποστηρικτές του «όχι» να μπαίνουν στο «τρυπάκι» της πόλωσης.
Να υπενθυμίσω πάντως, ότι είναι ο ίδιος πρωθυπουργός που έβαλε φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του σε μέτρα 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, προτείνοντας ένα νέο Μνημόνιο.

Επομένως, σε τί και γιατί θα ψηφίσουν «όχι» όσοι φίλοι μου υιοθετούν την κυβερνητική στάση;

Το δημοψήφισμα θα είχε πραγματικό νόημα και το αποτέλεσμα του θα ήταν όντως διαπραγματευτικό χαρτί, εάν διεξαγόταν πολύ νωρίτερα και στη βάση των μέτρων που πρότεινε η κυβέρνηση.

Άσε που ακόμη και αν το δημοψήφισμα αυτό βγάλει «όχι», ο ίδιος πάλι ο πρωθυπουργός είπε ότι θα σπεύσει στις Βρυξέλλες για να πετύχει μια συμφωνία εντός 48 ωρών.

Μακάρι να επέλθει αυτή, γιατί χωρίς συμφωνία δεν μπορούν να ανοίξουν οι τράπεζες, και χωρίς τράπεζες δεν γίνεται δουλειά. Για την ακρίβεια, θα καταρρεύσουν τα πάντα!

Μόνο που δεν θα επέλθει σύντομα η συμφωνία, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να επιτευχθεί σε δυο μέρες, και ως εκ τούτου δεν αναμένεται να ανοίξουν σύντομα και οι τράπεζες.

Και αυτό δεν είναι κινδυνολογία, όπως δεν είναι και καταστροφολογία ο εφιάλτης που ζούμε σήμερα. Λεφτά δεν υπάρχουν, ούτε για μισθούς και συντάξεις.
Όποιο, πάντως, κι αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, η Δευτέρα θα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα, και θα είναι πιο δύσκολη εάν επικρατήσει το «όχι».

Οι Ευρωπαίοι (όλοι, μα όλοι) από τους οποίους άμεσα εξαρτόμαστε, μάς προειδοποιούν και μάς περιμένουν στη γωνία. Κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν είναι με το μέρος μας. Ούτε καν αυτή η Κύπρος!

Απομονωμένοι, χωρίς να έχουμε να πιαστούμε από πουθενά, θα καταλήξουμε, θέλουμε δεν θέλουμε, σε μια επώδυνη συμφωνία, μόνο και μόνο για να επιβιώσουμε. Γιατί όποια συμφωνία κι αν κλειστεί θα έχει βαρύτατο κόστος.

Καλές οι μεγαλοστομίες, καλοί οι βερμπαλισμοί, αλλά ο εφιάλτης που ζούμε πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα. Και να τον ξεπεράσουμε πραγματικά ενωμένοι, χωρίς να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, φίλοι, συνάδελφοι, γείτονες. Όλα τα είχαμε, ο διχασμός μάς έλειπε!

Ας αντιληφθούμε επιτέλους πώς, ό, τι  κι αν πιστεύουμε, ό, τι κι αν ψηφίσουμε την Κυριακή, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

Κανείς δεν θα ήθελε, πιστεύω, να έχει αυτό το καζάνι ζωοτροφές, σαν αυτές που έτρωγαν οι συμπατριώτες του Μαδούρο στη Βενεζουέλα.

Όπως κανείς σώφρων άνθρωπος δεν νομίζω να θεωρεί αξιοπρεπές αυτό που ζούμε αυτές τις μέρες….



ΣΣ: Άρθρα, αναλύσεις και σχόλια του Διονύση Ζακυνθινού μπορείτε να διαβάσετε στο blog του: zakpatras.wordpress.com