Η Ζωή έχει γυρίσματα…

Υποθέτω πως όσοι παρατηρούν τις πολιτικές εξελίξεις στη Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες θα έχουν παρατηρήσει ότι το πολιτικό προσωπικό κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου είναι χειρότερο από αυτό της προηγούμενης. Το φαινόμενο αυτό κορυφώθηκε με την εκλογή της απερχόμενης Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Η πλέον αποτυχημένη επιλογή όλων των εποχών στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού (μεγαλύτερη ευθύνη έχει η κυβερνητική πλειοψηφία αλλά φυσικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που την στήριξαν) δημιούργησε και δημιουργεί ακόμα τεράστια προβλήματα στην πολιτική ζωή της χώρας. Και αν ζούσαμε σε μία ιδεατή περίοδο ίσως και να μην είχε τόση σημασία. Θα ήταν μια πινελιά ιλαρότητας στην καθημερινότητά μας που θα μας έκανε να ξεσκάμε και να ξεχνιόμαστε. Όπως όταν βλέπεις μια κωμωδία στην τηλεόραση, ή χαζεύεις (για τις κυρίες αυτό) ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό στο κομμωτήριο.

Στο εύθραυστο όμως πολιτικό σκηνικό που διανύουμε είναι σα να αφήνεις τον τρελό του χωριού να παίζει με τα σπίρτα μέσα στην πυριτιδαποθήκη. Έφτασαν οι καθηγητές της στη νομική να ζητούν συγνώμη για τις νομικές της γνώσεις, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι υπολείπονται του πλέον αμελέτητου φοιτητή.

Έφτασαν όλα τα πολιτικά κόμματα (πλην φυσικά τους νεοσυσταθέντος του κ. Λαφαζάνη) να την απαξιώνουν πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων της προσκλήσεις της.

Παλιότερα είχε βρει στήριξη μόνον από τη Χρυσή Αυγή αφού ήταν η πρώτη Πρόεδρος της Βουλής που την αντιμετώπισε με την τυπικότητα που αντιμετώπιζε και τα άλλα κόμματα, αναβιβάζοντάς της στη συνείδηση των πολιτών.

Στην ελαχίστων μηνών θητεία της κατάφερε να μειώσει το κύρος του θεσμού που εκπροσωπούσε μετατρέποντας την Προεδρία της Βουλής στην… Κατίνα της γειτονιάς.

Χρησιμοποίησε το θεσμό, το κανάλι της βουλής και το προσωπικό του κοινοβουλίου για να επιτύχει με ιδιαίτερα χοντροκομμένο τρόπο τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες.

Τα περίφημα διαγγέλματά της (συνήθως παντελώς άσχετα με το θέμα που συζητείτο εκείνη τη στιγμή) δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα σε ύφος αλλά και πνεύμα από τα περίφημα διαγγέλματα των εκφωνητών της τηλεόρασης της Βορείου Κορέας. Όσοι τα έχετε δει θα αντιλαμβάνεστε ότι δεν υπερβάλλω καθόλου.

Δεν γνωρίζω που θα οδηγηθούμε μετά τις εκλογές αλλά σίγουρα ένα θετικό υπάρχει ήδη. Δε θα ξαναδούμε τη Ζωίτσα να παριστάνει τα φερέφωνα του Κιμ Γιονγκ Ουν, από την καρέκλα του Προέδρου της Βουλής.

Υ.Γ. 1 Λυπάμαι τον Λαφαζάνη αν επιμείνει στον απόκτηση του μεταγραφικού αποκτήματος…

Υ.Γ. 2 Μόλις ξανανοίξει η Βουλή θα πάει να κάτσει στην καρέκλα και θα σηκώνεται με τίποτα για το νέο Πρόεδρο διότι θα μας πει ότι οι εκλογές δεν ήταν… νόμιμες και συνεπώς ο Πρόεδρος του Σώματος δεν μπορεί να αλλάξει! Αδύνατον λέτε;