«Ωρέ που πάμε ρε; Πού πάμε;»

11 Σεπτεμβρίου 2015, τα σχολεία μπορεί να ανοίγουν αλλά η δημόσια εκπαίδευση της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ της. Η σημερινή πραγματικότητα στην ελληνική παιδεία δεν αφήνει περιθώρια για πνευματική ανάπτυξη, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο πυλώνα κοινωνικής ευημερίας και κορυφαίο όπλο στον πόλεμο ενάντια στην οικονομική κρίση.

-40.000 παιδιά πανελλαδικά αποκλείστηκαν φέτος από τους δημόσιους παιδικούς σταθμούς διότι «ίσως» δεν πληρούν τα κριτήρια εισαγωγής.

-Η χρηματοδότηση της επίσημης πολιτείας, των Δήμων, για τα σχολεία εμφανίζεται μειωμένη με αποτέλεσμα να υπάρξει αδυναμία στην κάλυψη και των πιο απλών αναγκών. Για το Δήμο της Πάτρας η χρηματοδότηση θα  εμφανιστεί μειωμένη κατά 20%.

-Η επιβολή του ΦΠΑ επιλεκτικά στην ιδιωτική εκπαίδευση θέλει να επιφέρει σημαντικό πλήγμα στη μόρφωση των παιδιών του λαού. Ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (Αμερικανικό κολλέγιο, Γερμανική σχολή κ.α.) συγκεκριμένων συμφερόντων τα οποία μορφώνουν τα παιδιά των ολίγων, παραμένουν στο απυρόβλητο του φόρου προστιθέμενης αξίας. Η αντιστοίχηση του ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση με το ΦΠΑ 13% στο βοδινό κρέας προσβάλλει αφόρητα κάθε μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας.

-Τα σχολεία ανοίγουν φέτος με 24.000 κενά σε εκπαιδευτικούς στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ένας αριθμός που προκύπτει ακολουθώντας αθροιστικά τον παρακάτω συλλογισμό: κατά τη διάρκεια της περσινής σχολικής χρονιάς διορίστηκαν 18.000 αναπληρωτές, συνταξιοδοτήθηκαν συνολικά 3.000 εκπαιδευτικοί και ολοκληρώθηκε η χρονιά με 3.000 ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα το 2014-2015 έγιναν 1.500 αιτήσεις για μετάταξη – εγκατάλειψη του εκπαιδευτικού στίβου (ευοδώθηκαν μόνο οι 150) και παρέμειναν αποσπασμένοι 2.500 εκπαιδευτικοί σε διοικητικές θέσεις. Για την ιστορία, για να εξαφανιστεί το φαινόμενο των αποσπάσεων, πρέπει κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα, ύστερα από κοινωνικό διάλογο, να προκύψει σώμα στελεχών διοίκησης της εκπαίδευσης, ώστε να μη «μασκαρεύεται» το έργο των εκπαιδευτικών. Την ίδια χρονική στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων επικαλούμενη το φιλότιμο των αδιόριστων Ελλήνων εκπαιδευτικών τους καλεί με εθελοντική εργασία να καλύψουν τις κενές θέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση σκέπτεται να καταφύγει στην αύξηση των ωρών απασχόλησης των ήδη διορισμένων εκπαιδευτικών. Γεγονός που θα προκαλέσει αναστάτωση στη λειτουργία των δημοσίων σχολείων. Αντιδράσεις που θα θυμίσουν φαινόμενα του πρόσφατου παρελθόντος, σχολεία κλειστά, χαμένες διδακτικές ώρες και άλλα φαινόμενα που θα οδηγήσουν στην απώλεια της γνώσης. Έτσι, για μια ακόμη χρονιά, τα φροντιστήρια θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, όπως άλλωστε χρόνια τώρα κάνουν και στηρίζουν τη μόρφωση των νεοελλήνων και όχι μόνο.

-Τα ύστερα χρόνια της μεταπολίτευσης οι Έλληνες μαθητές βίωσαν 5 μεταρρυθμιστικές αλλαγές στο σύστημα πρόσβασης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κάθε φορά που το Υπουργείο Παιδείας μιλάει για αλλαγή στο σύστημα των εξετάσεων, η ελληνική οικογένεια αντιλαμβάνεται ότι θα συμβούν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από όσα το Υπουργείο υπόσχεται. Χρονιά εφαρμογής του καινούργιου συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και πολλά άγνωστα σημεία το στοιχειώνουν, όπως ο καθορισμός της εξεταστέας ύλης για πολλά μαθήματα, ο τρόπος υπολογισμού των συνολικών μορίων των υποψηφίων για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κ.λπ.

-Η Δημόσια Ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται πλέον σε κίνδυνο. Τα ταμεία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, «θύματα» και αυτά του PSI από τον Οκτώβριο του 2012, είναι άδεια. Η υστέρηση της κρατικής χρηματοδότησης και η έλλειψη διδακτικού προσωπικού εν αναμονή των μετεγγραφών των νέων φοιτητών συνδυαστικά με τη διατήρηση των αιώνιων φοιτητών, θα οδηγήσει στην περαιτέρω μείωση της εκπαιδευτική αξίας των ελληνικών Πανεπιστημιακών και Τεχνολογικών Ιδρυμάτων. Η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση θα φαντάζει σε λίγο τριτοκοσμική.

Η Ελλάδα του Ομήρου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Δημόκριτου, του Ασκληπιού, του Ιπποκράτη και τόσων άλλων τρανών Ελλήνων, η Ελλάδα του 2015 ξέμεινε… από ΟΡΑΜΑ για την παιδεία. Μέσα από την καταχνιά της εσκεμμένης αμάθειας καμπανίζουν τα λόγια του αξιόλογου κωμικού μας ηθοποιού Βασίλη Αυλωνίτη: «Ωρέ που πάμε ρε; Πού πάμε;».