Ο κλαριτζής

Περπατάει αργά προς την εξέδρα. Φοράει ένα μπλε κουστούμι και λευκό πουκάμισο. Κρατάει ένα μικρό βαλιτσάκι. Ο κόσμος τριγύρω παραληρεί. Σπρώχνονται για να τον αγγίξουν. Να τον δουν. Να του φιλήσουν το χέρι. Ενθουσιασμός, επευφημίες, συνθήματα.

Ανεβαίνει στην εξέδρα. Βγάζει το σακάκι και ανοίγει το  βαλιτσάκι. Παίρνει ένα, ένα τα κομμάτια του οργάνου και αρχίζει να το συναρμολογεί. Ο κόσμος από κάτω χειροκροτεί. Περιμένει να τον ταξιδέψει. Να τον μαγέψει.

1, 2…, 1,2.. ακούει;; Sound check… Όλα εντάξει. Πάμε… Το αστέρι είναι ήδη επάνω στην σκηνή. Στην πρώτη νότα οι θεατές εκστασιάζονται. Πέφτουν στα κάγκελα. Φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του. Συνεχίζει να παίζει. Και ξαφνικά όλος κόσμος παρασύρεται στον ρυθμό του. Οι αγορές υποκλίνονται και αρχίζουν να τον ραίνουν με 500ευρα. Οι άνεργοι ξαναβρίσκουν τις παλιές δουλειές τους. Το αφορολόγητο επανέρχεται στα 12.000 ευρώ. Τα μνημόνια γίνονται χίλια κομμάτια και πετάγονται στον αέρα δημιουργώντας ένα κλίμα θριάμβου, ατμόσφαιρα γηπέδου. Παντού αξιοπρέπεια και ελπίδα. Ολοι οι ηγέτες της γης συνωστίζονται για να μπορέσουν να τον δουν, να πάρουν λίγο από την αίγλη .. την δόξα του. Αλλάζει ρεπερτόριο και το ρίχνει στα επαναστατικά. Ο ήχος από το κλαρίνο του ταξιδεύει στα βουνά όλου του πλανήτη. Περνάει από φαράγγια και μεγάλες οροσειρές. Μιλάει με  ψειριασμένους γενειοφόρους και αυτόχειρες αρχηγούς. Συναντά την ιστορία και της κλείνει πονηρούτσικα το μάτι. Είναι πια μεγάλη φίρμα…

Μπορείς να είσαι ότι θέλεις στην ζωή σου συνομήλικε μου. Οργανοπαίχτης. Επαναστάτης. Ηγέτης. Ακόμα και Πρωθυπουργός. Ότι όμως και αν αποφασίσεις να το κάνεις με …. όλη σου την ψυχή!!!