Πώς είναι να σπουδάζεις ολομόναχος στις φυλακές του «Αγίου Στεφάνου» της Πάτρας; Ο αγώνας των κρατούμενων – μαθητών του Λυκείου που αυτή την περίοδο δίνουν προαγωγικές εξετάσεις

Αυτοί οι πέντε μαθητές του Λυκείου δεν είναι σαν όλους τους άλλους. Δεν είναι έφηβοι, ο χρόνος τους δεν μοιράζεται ανάμεσα στο σχολείο και το φροντιστήριο και ούτε «κρατούν» τις απουσίες για να διαβάσουν περισσότερο στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Για αυτούς τους πέντε ξεχωριστούς μαθητές, η εφηβεία είναι μια ανάμνηση, αφού διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Μιας ζωής που ήταν σκληρή απέναντί τους από την αρχή.

Και όμως αυτοί οι άνδρες, που είναι μεταξύ 30 και 40 ετών, έχουν ένα κοινό με τους εφήβους συμμαθητές τους.  Θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους στους ουρανούς της γνώσης, να σπουδάσουν, να ελπίσουν σε μια καλύτερη ζωή.

Είναι οι πέντε κρατούμενοι στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου της Πάτρας, μαθητές του Λυκείου, που με μοναδικό τους εφόδιο τη δίψα για γνώση και την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, δίνουν την προσωπική τους μάχη ενάντια στις υποκειμενικές και αντικειμενικές δυσκολίες μιας φυλακής.

Βλέπετε ο, κατά τα άλλα, σοφός νομοθέτης έχει προβλέψει για τους κρατούμενους πως μπορούν να σπουδάσουν στις φυλακές μέχρι και το Γυμνάσιο, στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, ένα από τα οποία λειτουργεί στο Σωφρονιστικό Κατάστημα του Αγίου Στεφάνου, δίνοντας μάλιστα και επιβράβευση, αφού η κάθε ημέρα φοίτησης λογίζεται ως δυο για την έκτιση της ποινής.

Για το Λύκειο  όμως δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, με συνέπεια οι κρατούμενοι – μαθητές Λυκείου της Πάτρας, να είναι αναγκασμένοι να διαβάζουν στο κελί τους, μαζί με τους πέντε – έξι συγκρατούμενους τους που μοιράζονται το χώρο, χωρίς καθηγητές να τους βοηθούν, χωρίς καν να έχουν πρόσβαση στη βιβλιοθήκη των φυλακών, αφού η Πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει την ιδιότητα του μαθητή και τους έχει χαρακτηρίσει ως «κατ’ ιδίαν διδασκόμενους».

Αυτές οι αντικειμενικές δυσκολίες, που είναι πολλές, ανάγκασαν έναν από τους μαθητές να εγκαταλείψει την προσπάθεια, απογοητευμένος από την κατάσταση…

Από φέτος όμως, κάτι άρχισε να αλλάζει στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου, αφού ξεκίνησε να λειτουργεί το πρώτο άτυπο φροντιστήριο για τους κρατούμενους – μαθητές του Λυκείου.

Ένας από τους καθηγητές που κάνει εθελοντικά μάθημα στους κρατούμενους, ο κ. Παναγιώτης Θέμελης μίλησε στο thebest.gr.

Όπως μας είπε όλα ξεκίνησαν χάρη στην επιμονή της κοινωνιολόγου του Κέντρου Κράτησης Ρουμπίνης Γιάνναρου, η οποία βλέποντας το ζήλο των κρατουμένων – μαθητών, αλλά και τις πολλές δυσκολίες που έχουν καθημερινά να αντιμετωπίσουν στο σκληρό περιβάλλον των φυλακών, αποφάσισε να απευθυνθεί στο Λύκειο Βραχνείκων, όπου υπάγονται οι μαθητές - κρατούμενοι του Γενικού Λυκείου και να ζητήσει από τους καθηγητές να βοηθήσουν.

Το αίτημα της Ρουμπίνης Γιάνναρου αν και είχε υποβληθεί από την προηγούμενη σχολική χρονιά, εγκρίθηκε από  την Πολιτεία, φέτος λίγο πριν από το Πάσχα…

Δυο καθηγητές του Λυκείου Βραχνεΐκων, ο καθηγητής Φυσικής Παναγιώτης Θέμελης και η μαθηματικός  Δήμητρα Ψωράκη, ευαισθητοποιήθηκαν και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα να κάνουν εθελοντικά μαθήματα στους κρατούμενους, ώστε να τους προετοιμάσουν όσο το δυνατόν καλύτερα, σε αυτό το σύντομο, χρόνο για να δώσουν προαγωγικές εξετάσεις.

Ο Παναγιώτης Θέμελης, δήλωσε εντυπωσιασμένος από την εμπειρία αυτή.

«Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι θαυμασμού, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε δυο αντικρουόμενους κόσμους, της φυλακής και της γνώσης», είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι μαθητές του, για να συνεχίσει με τα εξής:

«Όλοι γνωρίζουμε ότι το σύστημα δεν είναι σωφρονιστικό και αυτά τα παιδιά κάνουν υπερβάσεις κάθε ημέρα για να σπουδάσουν. Το πρόβλημα των κρατουμένων μαθητών είναι πως στο κελί είναι πως δεν μόνοι τους, κάνουν υπέρβαση για να διαβάσουν. Ξεπερνούν τον εαυτό τους!

Αν και υπάρχει βιβλιοθήκη στις φυλακές που θα μπορούσαν να διαβάσουν, δεν τους αναγνωρίζεται ότι είναι μαθητές και δεν τους επιτρέπεται να τη χρησιμοποιούν, παρά μόνο όταν πηγαίνουμε εμείς για να τους κάνουμε μάθημα.»

Ο κ. Θέμελης είναι εντυπωσιασμένος όχι μόνο με τον αγώνα που δίνουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά και με τις επιδόσεις τους στα μαθήματα, λέγοντας πως:

«Δυο από αυτούς είναι πολύ καλοί μαθητές, εάν κάποιος τους έκανε μάθημα θα ήταν αριστούχοι, προάγονται με την αξία τους και αυτό έχει προκαλέσει εντύπωση και στους καθηγητές που τους εξετάζουν».

Να σημειωθεί ότι οι προαγωγικές εξετάσεις των κρατουμένων, προφορικές και γραπτές, γίνονται  στο χώρο των φυλακών, ενώπιων επιτροπής καθηγητών, μιας και Αστυνομία αδυνατεί να διαθέσει το απαιτούμενο προσωπικό και τα μέσα για την μεταφορά όλων των κρατουμένων στα σχολεία.

Αυτό που κρατάει ζωντανή την προσπάθεια των κρατουμένων είναι η ελπίδα.

« Όταν αποφυλακιστούν θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να ξαναπιάσουν τη ζωή τους από την αρχή, έχοντας μετανιώσει για τα λάθη του παρελθόντος», εξηγεί ο Παναγιώτης Θέμελης, φέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση ενός κρατουμένου που «φοιτά» στο Νυχτερινό.

«Ο μαθητής αυτός που φοιτά στο Νυχτερινό ήταν στις φυλακές Γρεβενών και είχε στόχο να πάει στη Νομική. Ωστόσο, εκεί δεν υπήρχε δυνατότητα να ακολουθήσει τη θεωρητική κατεύθυνση και επέλεξε αναγκαστικά τη θετική την οποία και συνεχίζει. Αυτός ο μαθητής είναι πολύ καλός και στα θετικά και στα θεωρητικά μαθήματα και το όνειρο της Νομικής δεν το έχει εγκαταλείψει», εξηγεί ο κ. Θέμελης.

Μετά από αυτή την εμπειρία της διδασκαλίας σε μαθητές – κρατούμενους, ο επόμενος στόχος του Παναγιώτη Θέμελη είναι η προσπάθεια δημιουργίας νομικού πλαισίου για αυτούς τους μαθητές, ώστε να έχουν και αυτοί τις ίδιες ευκαιρίες με τους συγκρατούμενους τους που φοιτούν στο Δημοτικό ή στο Γυμνάσιο.